Μπορεί να έπεσε η αυλαία του 31ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», αλλά ο απόηχός του παραμένει ζωντανός και αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για το κίνημα της νέας γενιάς, τους αγώνες του, για την προσπάθεια που κάνει το ίδιο το ΚΚΕ να βάλει στο επίκεντρο της δράσης του τη νεολαία και τα προβλήματά της. «Μαθαίνουμε την αλήθεια, αλλάζουμε τον κόσμο» ήταν το αισιόδοξο μήνυμα που έστελνε από κάθε γωνιά της, για τέσσερις μέρες, η μεγάλη πολιτεία του 31ου Φεστιβάλ.

Ο χώρος της Πανεπιστημιούπολης, στα Ιλίσια πλημμύρισε από κόσμο, από νιάτα, πλημμύρισε από την αίσθηση ότι πράγματι «οι τρεις δεκαετίες ήταν η αρχή»... Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ απέδειξε ότι μπορεί να ανανεώνεται, να μεγαλώνει, να εμπλουτίζεται χρόνο με το χρόνο. Απέδειξε ότι μπορεί να συνταιριάζει με δημιουργικό τρόπο την τέχνη με τον πλούσιο πολιτικό προβληματισμό, να γεννά και να ζυμώνει αιτήματα, συνθήματα, να ωριμάζει και ταυτόχρονα να παραμένει ζωντανό, σύγχρονο, νεανικό.

Ετσι και φέτος, το Φεστιβάλ δεν έμεινε στην περιγραφή των προβλημάτων της νέας γενιάς, δεν έμεινε στην καταγγελία και την αποκάλυψη για τα ψέματα και την παραπληροφόρηση που απλόχερα πλασάρει το σύστημα στη νέα γενιά. Προχώρησε παραπέρα, απευθύνοντας ηχηρό αγωνιστικό κάλεσμα στη νεολαία, δείχνοντας το δρόμο της διεξόδου, το δρόμο της συμμαχίας με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, την πάλη για λαϊκή οικονομία και εξουσία.

Εκατοντάδες από τους χιλιάδες νέους που πέρασαν τις πύλες του Φεστιβάλ από την Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη έως και την Κυριακή 18 Σεπτέμβρη θέλησαν να «γνωριστούν με την ΚΝΕ», να γνωρίσουν καλύτερα τις θέσεις και τη δράση της, να συμμετέχουν πιο ενεργά και πιο συχνά στις δραστηριότητες της Οργάνωσης. Πολλοί από αυτούς εντάχθηκαν ήδη στις γραμμές της ΚΝΕ, έκαναν το σημαντικό βήμα ένταξης στην οργανωμένη ζωή και δράση.

Παράλληλα, οι δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ και μόνο με την επίσκεψή τους στο χώρο της μεγάλης γιορτής, έφυγαν με ισχυρή την πεποίθηση ότι ...«η σπορά μένει και καρπίζει», ότι «ετούτα τα παιδιά έρχονται από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά», τραβούν με αποφασιστικότητα στο μέλλον, στο μέλλον που δεν μπορεί να είναι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, αλλά ο «νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός».