Το μεγαλύτερο πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, για τη σωστότερη δράση και στήριξη της ΚΝΕ είναι η ελλιπής συνεργασία, η ανεπαρκής οργάνωση και καθοδήγηση από το Κόμμα.

Αυτό έχει σαν συνέπεια την έλλειψη γρήγορης πρωτοβουλίας και την αποσπασματική δουλιά. Είμαστε και μεις αναπόσπαστο κομμάτι μιας κοινωνίας που σαπίζει. Η πλύση εγκεφάλου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο τρόπος ζωής, ο ατομικισμός είναι αυτά που καλούμαστε σαν κομμουνιστές να υπερπηδήσουμε και να προχωρήσουμε μπροστά τον κόσμο.

Αυτοί οι δύο δρόμοι που ανοίγονται μπροστά μας, ο δρόμος της υποταγής και ο δρόμος του αγώνα, είναι συνειδητή επιλογή μας, άρα δε φτάνει απλά να ακολουθήσουμε το δρόμο του αγώνα, αλλά να κάνουμε και άθλους σαν τον Ηρακλή, για να φτάσουμε το στόχο.

Πρέπει, λοιπόν, εκτός από την ατομική υπερπροσπάθεια που κάνουμε, να κάνουμε και σωστότερη οργανωτική δουλιά, το παρόν και το μέλλον εξαρτάται από μας, είτε είμαστε νέοι, είτε όχι.

Η λύση λοιπόν της σωστότερης δράσης εξαρτάται από τη σωστότερη συνεργασία και καλύτερη οργάνωση της δουλιάς. Κάποιες πρακτικές λύσεις είναι οι ακόλουθες:

1. Ενίσχυση των Κομματικών Οργανώσεων με νέους.

2. Κοινές συνελεύσεις με οργανώσεις της νεολαίας και του Κόμματος για κάποια κεντρικά ζητήματα.

3. Καθημερινές ομάδες εργασίας που να αποτελούνται από Κνίτες και μέλη του Κόμματος.

4. Συμμετοχή όλων στις εκδηλώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ αντίστοιχα.

5. Κοινές πολιτιστικές εκδηλώσεις.

6. Τα στελέχη των γραφείων να αποτελούν με την πειθώ τους παράδειγμα για τους άλλους χωρίς αυταρχισμό.

7. Ο συνδυασμός της πείρας των παλιών και η ζωντάνια των νέων δίνουν κατά τη γνώμη μου το καλύτερο αποτέλεσμα στις κομματικές δουλιές.

8. Ιδεολογική δουλιά σε καθημερινή βάση σε νέους και παλιούς, χρεώσεις κομματικών μελών με προετοιμασία κάποιου θέματος και συζήτηση.

Τελειώνοντας, θα προσθέσω ότι ένα είναι το σίγουρο, ότι θα παλέψουμε και νέοι και παλιοί με όλες μας τις δυνάμεις για την τελική νίκη. Γιατί εμείς δε φανταζόμαστε τους άθλους, αλλά τους πραγματοποιούμε κιόλας.

Ελένη Τσαγανού