Την «ψηφιακή στρατηγική» για την περίοδο 2006-2013 παρουσίασε, στη διάρκεια χτεσινής συνέντευξης Τύπου, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης. Πρόκειται για οργανικό στόχο της στρατηγικής της Λισαβόνας, η οποία, εκτός των άλλων, προσβλέπει και στην ευρεία χρήση των νέων τεχνολογιών στις οικονομίες των χωρών-μελών, στα πλαίσια του ανταγωνισμού που αναπτύσσεται με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τη διατήρηση, διεύρυνση και κατάκτηση θέσεων στην παγκόσμια αγορά.

Κάνοντας έναν απολογισμό για τα μέχρι σήμερα τεκταινόμενα, ο υπουργός καταλόγισε στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ευθύνη για τη «χαμηλή απόδοση» που παρουσίασε ο τομέας των νέων τεχνολογιών κατά την περίοδο 1994-2004. Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις παρεμβάσεις που έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ στο σχετικό πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας», το οποίο, σημειωτέον, πέντε χρόνια μετά την έναρξη της λειτουργίας του Γ΄ ΚΠΣ, συνεχίζει να είναι προβληματικό. Κι αυτό, γιατί ακόμα δεν έχει ενταχθεί στο συγκεκριμένο πρόγραμμα το σύνολο του προϋπολογισμού των έργων, ενώ η απορροφητικότητα (η πραγματοποιούμενη δηλαδή δημόσια δαπάνη) βρίσκεται μόλις στο 35% του συνόλου.

Σε ό,τι αφορά στο σχεδιασμό της «ψηφιακής στρατηγικής» της περιόδου 2006-2013, δεν είναι παρά μία κρατικομονοπωλιακής φύσης παρέμβαση, όπου το κράτος δημιουργεί τους υλικούς όρους και τις προϋποθέσεις για τη διάχυση των νέων τεχνολογιών (πρόσβαση στο γρήγορο Ιντερνετ) πρώτα και κύρια στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, αλλά και στους φορείς του δημοσίου. Οπως ξεκάθαρα ανέφερε ο Γ. Αλογοσκούφης, η «ψηφιακή στρατηγική» συνιστά μια νέα διαρθρωτική παρέμβαση στην οικονομία, με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων και την ...εξυπηρέτηση του πολίτη με τη χρήση των νέων τεχνολογιών από τις υπηρεσίες του δημοσίου (εφορίες, πολεοδομίες, κλπ.). Αμεσος στόχος δηλαδή τίθεται η αύξηση της παραγωγής σχετικής υπεραξίας από τις επιχειρήσεις, καθώς η άνοδος της παραγωγικότητας προϋποθέτει ότι μια μικρότερη ποσότητα εργατικής δύναμης αποκτά την ικανότητα να χειρίζεται μια μεγαλύτερη μάζα μέσων παραγωγής, κάτι που είναι ιδιαίτερα ευδιάκριτο στην περίοδο της χρήσης των νέων τεχνολογιών.

Βασικός χρηματοδότης της «ψηφιακής επανάστασης» θα είναι το κράτος, καθώς, σύμφωνα με τον υπουργό, οι πηγές χρηματοδότησης είναι:

• Τα υφιστάμενα προγράμματα του Γ΄ ΚΠΣ (Κοινωνία της Πληροφορίας) είτε τα μελλοντικά προγράμματα του Δ΄ ΚΠΣ
• Ο αναπτυξιακός νόμος
• Οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την ανάπτυξη ψηφιακών υπηρεσιών.

Με άλλα λόγια, το καπιταλιστικό κράτος χρηματοδοτεί τις υποδομές, πάνω στις οποίες θα ανθίσει στη συνέχεια η ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο στόχος που έχει τεθεί, είναι μέχρι το 2008 η διείσδυση της ευρυζωνικότητας (η χρήση δηλαδή του γρήγορου Ιντερνετ) να ανέλθει στο 7% του πληθυσμού, από κάτω του 1% που είναι σήμερα.