Πρόκληση στη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, είναι ο δικομματικός σκυλοκαυγάς για διάφορα λαϊκά προβλήματα. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, όπου, πιο συστηματικά και συντονισμένα, εκπρόσωποι από τη μια της κυβέρνησης της ΝΔ και από την άλλη του ΠΑΣΟΚ, συναγωνίζονται σε υποκρισία γύρω από τα θέματα της ακρίβειας, της υγείας και της διαφθοράς.

Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο αλλά όσο η αντιλαϊκή πολιτική, οδηγεί πιο πλατιές λαϊκές μάζες σε νέα αδιέξοδα, τόσο η συμπεριφορά αυτή γίνεται πιο προκλητική και αποτελεί ύβρη, που για να την εκστομίσει κάποιος χρειάζεται απύθμενο θράσος. Μιλάνε αυτοί - τα κόμματα της πλουτοκρατίας - που με την πολιτική την οποία ασκούν και υπηρετούν επί δεκαετίες, έχουν δημιουργήσει και συντηρούν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Μιλάνε αυτοί, οι πρώην και οι επόμενοι, από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που ευθύνονται για την ακρίβεια, την ανεργία, την κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Μιλάνε αυτοί που μέσα από τα σπλάχνα τους βγαίνει η διαφθορά. Αυτοί που εφαρμόζουν την πολιτική που υπαγορεύει η ντόπια πλουτοκρατία και τα πολυεθνικά μονοπώλια και που τώρα, νυν και πρώην υπουργοί, τσακώνονται για το ποιου κόμματος από τα δύο η πολιτική θα αντιμετωπίσει τάχα τις συνέπειές της.

Ο θόρυβος που προκαλούν, αποτελεί μέγιστη υποκρισία προκειμένου να αποκοιμήσουν τους εργαζόμενους που ολοένα και περισσότερο κατανοούν ότι η πολιτική τους ευθύνεται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Δηλαδή φωνάζουν οι κλέφτες των λαϊκών συμφερόντων για να φοβηθεί ο νοικοκύρης και να λουφάξει. Είναι προπέτασμα καπνού με πολλαπλή στόχευση. Επιζητούν και προκαλούν τη μεταξύ τους και χωρίς ουσία «αντιπαράθεση» για να καλύψουν την ουσία της δικής τους στρατηγικής συμπόρευσης. Να αποκρύψουν ότι η φιλομονοπωλιακή πολιτική που αμφότεροι ασκούν είναι η αιτία όλων των δεινών λαού και νεολαίας.

Ντόρος πολύς για το τίποτα. Με κούφια λόγια προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι δεν έχει άλλη επιλογή, από το να εμπιστεύεται πότε τη Σκύλλα και πότε της Χάρυβδη του δικομματισμού. Ομως, για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, η μοιρολατρία της αποδοχής της σημερινής κατάστασης δεν είναι μονόδρομος. Εξάλλου, αυτό είναι και το βαθύτερο νόημα της σημερινής μέρας. Αυτός είναι ο δρόμος που χάραξε ο Νοέμβρης του '73. Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου αυτό διδάσκει εδώ και 32 χρόνια, πως το τσάκισμα της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού αποτελεί προϋπόθεση για την αντίσταση και την αντεπίθεση σε όφελος του λαού.

Η μαζική συμμετοχή στη σημερινή πορεία στην αμερικανική πρεσβεία αποτελεί βήμα αυθεντικής έκφρασης της λαϊκής καταδίκης της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Είναι η φωνή αντίστασης και συσπείρωσης, που συμπυκνώνει την ανάγκη οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, να απεγκλωβιστούν από την πολιτική και την ιδεολογία των κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ και να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του δικού τους λαϊκού μετώπου πάλης, μαζί με το ΚΚΕ το οποίο πρέπει να δυναμώσουν, που θα παλέψει για μια άλλη πορεία του τόπου, για τη λαϊκή εξουσία.