Ογδόντα εφτά χρόνια έχουν περάσει από τότε που η γερμανική αντίδραση δολοφονούσε άγρια τους ηγέτες του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ (15 του Γενάρη 1919). Μέσα σ' ένα καμίνι ιδεών που άρχιζε αρκετά χρόνια πριν από το 1918, η ανερχόμενη αστική τάξη της Γερμανίας, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, ήθελε να τσακίσει το εργατικό κίνημα. Στη διάρκεια των επαναστατικών αυτών χρόνων η «κόκκινη» Ρόζα κράτησε ψηλά τη σημαία της επανάστασης. Συμμετέχει ενεργά στην οξύτατη ταξική πάλη. Συμβάλλει στη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των Γερμανών εργατών με την μπροσούρα «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση». Προσπαθεί να μπολιάσει τον «αυθορμητισμό των μαζών» με την κρίσιμη ιδέα ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι «ο φορέας της ταξικής συνείδησης του προλεταριάτου», η συνείδηση της ιστορικής του αποστολής και η αναντικατάστατη προϋπόθεση για την επιτυχία της επανάστασης. Αλλωστε, το 1913 με το βιβλίο της «Συσσώρευση του κεφαλαίου», ταυτίζεται με το μαρξισμό αναφέροντας: «Οσο μεγαλύτερος είναι ο κοινωνικός πλούτος, το λειτουργούμενο κεφάλαιο, η έκταση και η δραστηριότητα της αύξησής του, άρα και το απόλυτο μέγεθος του προλεταριάτου και η παραγωγική δύναμη της εργασίας του, τόσο μεγαλύτερη είναι η εφεδρική βιομηχανική στρατιά. Η διαθέσιμη εργατική δύναμη αναπτύσσεται "άμεσα" ή "αυθόρμητα" από τις ίδιες αιτίες, όπως και η εξαντλητική δύναμη του κεφαλαίου».

Ο Γερμανός μαρξιστής Στέρνμπεργκ (1895-1963) στην μπροσούρα του «Για τον ιμπεριαλισμό» (1926) αναφέρει ότι η «κόκκινη» Ρόζα διαβλέπει: «Ο καπιταλισμός είναι παγκόσμιο οικονομικο-κοινωνικό σύστημα» (Μαρξ). Οι συνέπειες: «Η δημιουργία του εφεδρικού στρατού, η απαλλοτρίωση της μεσαίας παραγωγικής τάξης, η φυγή του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις αποτελούν το εσωτερικό πλεόνασμα του πληθυσμού. Είναι δηλαδή παράγοντες που δρουν στα διάφορα καπιταλιστικά κράτη». Στο Δικαστήριο της Φρανκφούρτης (1914) καταγγέλλει τους εμπνευστές του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Εφόσον, λέει, ο ιμπεριαλισμός είναι ο σύμφυτος καπιταλισμός η γερμανική εργατική τάξη δεν πρέπει να στρέψει τα όπλα στα ταξικά αδέλφια άλλων κρατών: «Εστω κι ένα δάκρυ αν πέσει στο χώμα είναι έγκλημα».

Ολη η ζωή της (1871-1919) ήταν αφιερωμένη στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε και διώχτηκε για τις ιδέες της. Στην Πολωνία όπου γεννήθηκε οργάνωσε το Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το 1898 εγκαθίσταται στο Βερολίνο. Γίνεται μέλος του ανερχόμενου τότε Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και πρωτοστατεί σε πολιτικές ζυμώσεις της Διεθνούς. Υπερασπίζεται τις επαναστάσεις των Δεκεμβριστών στη Ρωσία και αργότερα του 1905. Στην Πολωνία το 1905 οργανώνει επαναστατικούς συνδέσμους... Υπερασπίζεται με το βιβλίο της «Μαζική απεργία, κόμμα συνδικάτα» την άποψη της εξέγερσης των καταπιεσμένων μαζών, ακόμη και «αυθορμήτως». Υπερασπίζεται τη μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917. Τις απόψεις του Λένιν, που θεωρούσε τα εργατικά συμβούλια, τα σοβιέτ, βασική μορφή για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής πραγματικότητας στην τότε Ρωσία. Το Δεκέμβρη του 1918 ιδρύεται το ΚΚ Γερμανίας. Οι σοσιαλδημοκράτες προδίδουν τους εργάτες. Σ' ένα κλίμα τρομοκρατίας και διώξεων σε βάρος των «Σπαρτακιστών», οπλίζει η αστική τάξη τα χέρια των δολοφόνων. Ο σοσιαλδημοκράτης Εμπερτ δολοφονεί μαζί με τους αντεπαναστάτες στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η Ρόζα, παρά τις όποιες κριτικές απόψεις της, υπήρξε - όπως έλεγε ο Λένιν - ένας αετός του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, η μεγάλη επαναστάτρια.