Ηταν μια Παρασκευή του προηγούμενου Δεκέμβρη, όταν η πολυκατοικία της οδού Θεσσαλονίκης 15, στο Θησείο, κυριολεκτικά τυλίχτηκε στις φλόγες. Επί τρεις ολόκληρες ημέρες, το ισόγειο και τα δύο υπόγεια του πενταώροφου κτιρίου σιγόκαιγαν, ακριβώς στην καρδιά αυτής της πόλης. Κι ενώ η συγκεκριμένη φωτιά - υπό άλλες συνθήκες - θα ήταν σίγουρα κεντρικό θέμα στα δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών, η είδηση θάφτηκε εξ ολοκλήρου. Ο λόγος; Οι χώροι - ισόγειο και υπόγεια - στους οποίους προκλήθηκε η πυρκαγιά ήταν αποθήκη χαρτικών της εταιρίας «ΔΑΦΝΗ ΑΕ», που ανήκει στον γνωστό καναλάρχη Μ. Κυριακού...

Το «όνομα» του ενοικιαστή, καθώς και το γεγονός πως η ...ζάμπλουτη - κυριολεκτικά - ιδιοκτήτρια των συγκεκριμένων χώρων Ε. Τζωρτζάτου παραβίασε - πριν τρία χρόνια περίπου - τους όρους του συμβολαίου που έλεγε πως «απαγορεύεται η χρήση τους από βενζινάδικα, ξυλουργεία και εταιρίες εύφλεκτων υλικών (σ.σ.: η «Δάφνη ΑΕ» συγκαταλέγεται σ' αυτήν την κατηγορία)», είναι προφανώς οι λόγοι που κρατούν μέχρι σήμερα όλα τα στόματα κλειστά.

Τα μόνα στόματα που βγάζουν κραυγές διαμαρτυρίας είναι αυτά των 22 ξεσπιτωμένων ιδιοκτητών διαμερισμάτων της πολυκατοικίας, οι οποίοι, έξι μήνες μετά το συμβάν κι αφού η ζωή τους έχει γίνει κυριολεκτικά άνω - κάτω, καταγγέλλουν πως ακόμα και ο «δικός» τους δικηγόρος, «ενώ μας διαβεβαίωνε πως η υπόθεση προχωράει καλά, δεν είχε καν κάνει τις απαιτούμενες μηνύσεις εναντίων των Κυριακού, Τζωρτζάτου». Για ποιο λόγο, άραγε; «Μάλλον τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται», ήταν η απάντηση των ιδιοκτητών, που, μετά τη διαπίστωσή τους αυτή, ήδη ανέθεσαν την υπόθεση σε άλλους δικηγόρους.

Το σημαντικό, πάντως, αυτή τη στιγμή είναι πως 22 οικογένειες από τις 17 Δεκέμβρη βρίσκονται... σχεδόν στο δρόμο. Με τσακισμένα νεύρα και με τις τσέπες τους πιο άδειες από ποτέ. «Οι περισσότεροι από μας πήραμε αυτά τα σπίτια με χίλιες στερήσεις. Οι περισσότεροι είμαστε χαμηλοσυνταξιούχοι ή χαμηλόμισθοι. Ηρθε κανείς να μας ρωτήσει πώς τα βγάζουμε πέρα όλον αυτόν τον καιρό;», θα αναρωτηθεί η πρώην διαχειρίστρια της πολυκατοικίας Καίτη Νικολέσκου.

Η ίδια μαζί με τον άνδρα της Κώστα και το παιδί τους, από το Δεκέμβρη, αναγκάζονται να μένουν σ' ένα άθλιο δωμάτιο πολυκατοικίας στην πλατεία Κουμουνδούρου - η οποία ουσιαστικά χρησιμοποιείται απ' τους υπόλοιπους «ενοικιαστές» για ...βίζιτες - και πληρώνουν γι' αυτό 60.000 ενοίκιο το μήνα. «Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επειδή κλείσαμε αυτόν το χώρο για έξι μήνες, τώρα μας πετούν κι από κει στο δρόμο», θα μας πει ο Κ. Νικολέσκος.

Ο Κώστας Κότσαλης, εργάτης με μισθό 160.000 δραχμές το μήνα και πατέρας δύο παιδιών ηλικίας 13 κι 11 χρόνων, αναγκάστηκε να ενοικιάσει διαμέρισμα και να πληρώνει όλο αυτό το διάστημα 85.000 δρχ. τον μήνα. «Ο,τι χρήματα είχαμε όλοι μας για μια ώρα ανάγκης έχουν γίνει παρανάλωμα», θα πει. Η οικογένεια της Γλυκερίας Πετρά - με δύο ενήλικα παιδιά - έχει μετακομίσει στο διαμέρισμα της πεθεράς της. «Μπορείτε να φανταστείτε πώς ζουν πέντε άτομα σε 50 τ.μ.;», ρωτά. Η τριμελής οικογένεια Μαρκαντώνη, εδώ κι έξι μήνες, έχει διασπαστεί σε τρία κομμάτια και κοιμάται σε συγγενικά σπίτια. Οσο για τους ηλικιωμένους της πολυκατοικίας, όπου φτωχός κι η μοίρα του. Ευτυχώς για την κατάκοιτη Γεωργία Ραυτοπούλου, βρέθηκε μια ανιψιά της, ο Μιχάλης Σινόπουλος που ενοικίαζε ένα διαμέρισμα και συμπλήρωνε το μικρό εισόδημά του τώρα καλείται να ζήσει με την πενιχρή του σύνταξη, ενώ η Ελευθερία Αναδιώτου και ξεσπιτωμένη είναι και δάνειο πληρώνει ακόμα στον ΟΕΚ για το σπίτι που δεν έχει!

Ολα αυτά είναι μερικές μόνο, ενδεικτικές ωστόσο, περιπτώσεις. Αποδεικνύουν, πάντως, για μια ακόμα φορά πως το άδικο του ισχυρού επιβάλλεται με το «έτσι θέλω» και πνίγει - σχεδόν πάντα - το δίκιο τόσων και τόσων ανίσχυρων...