Στην προ-ΟΝΕ εποχή τα χρέη των νοσοκομείων που έφτασαν τα 195 δισ. δραχμές αντιμετωπίστηκαν το 1997 με νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης, που, ταυτόχρονα, προέβλεπε την υποχρέωση των νοσοκομείων να εξοφλούν τα χρέη τους μέσα σε ενενήντα μέρες.

Ομως η μείωση - που τείνει σε μηδενισμό - της κρατικής επιχορήγησης για τις λειτουργικές δαπάνες τους με την ταυτόχρονη αδυναμία των ασφαλιστικών ταμείων - στα οποία η κυβέρνηση μετακύλησε τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων - να καταβάλουν τα νοσήλια, οδήγησε σε νέα χρέη, ύψους 200 δισ. δραχμών, όπως είπε χτες ο Γ. Δρυς στο συνέδριο του «Εκονόμιστ».

Κι ενώ είναι πλέον «ηλίου φαεινότερον» ότι τα χρέη στα νοσοκομεία δημιουργούνται απ' τον οικονομικό στραγγαλισμό της κυβέρνησης, τόσο στα νοσοκομεία όσα και στα ασφαλιστικά ταμεία η μετα-ΟΝΕ αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος - όπως εκφράστηκε χτες απ' τον Γ. Δρυ - προβλέπει τις παλιές συνταγές λιτότητας που βγήκαν στο τραπέζι και πριν τη ρύθμιση των χρεών του 1997.

Τότε λοιπόν η κύρια «εκτός προϋπολογισμού» ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων που είχε προβληθεί κατά κόρο - αλλά τελικά δεν προκρίθηκε - ήταν ο δανεισμός των νοσοκομείων για την αποπληρωμή των χρεών τους.

Χτες ο Γ. Δρυς είπε ότι για την εξόφληση των χρεών των νοσοκομείων «εξετάζεται όπως μέρος των λογαριασμών των νοσηλίων που καταβάλλονται από τα ασφαλιστικά ταμεία στα νοσοκομεία να εκχωρείται στους προμηθευτές έναντι οφειλών, κατά τις σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα».

Η ρύθμιση αυτή αποτελεί έναν ακόμα κρίκο της σκληρής πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία. Ηδη με το νόμο 2789/2000 η κυβέρνηση προβλέπει ότι εφόσον τα ασφαλιστικά ταμεία δεν εξοφλήσουν μέσα σε τρεις μήνες τα νοσήλια που χρωστούν στα νοσοκομεία, τότε τα νοσοκομεία θα μπορούν να πάρουν - μέσω του Λογιστηρίου του Κράτους - τα οφειλόμενα ποσά απ' την κρατική επιχορήγηση προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Πρόκειται δηλαδή για ένα φαύλο κύκλο που - πάντα - οδηγεί σε άγριες πολιτικές λιτότητας.

Μιλώντας εκτός χειρογράφου ο Γ. Δρυς στο συνέδριο του «Εκονόμιστ» είπε ακόμα ότι - εκτός απ' τον μποναμά του νοσηλίου - μελετάται και η έντοκη απόδοση των οφειλών των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές στα πλαίσια μιας γενικότερης ρύθμισης των οφειλών του Δημοσίου προς τρίτους.

Πρόκειται για μια επιλογή που μπορεί να τινάξει στον αέρα ολόκληρο το Δημόσιο με τη γραφειοκρατία που τον διακρίνει.

Στο υπόλοιπο μέρος της ομιλίας του ο Γ. Δρυς αναφέρθηκε στην περίθαλψη των δημοσίων υπαλλήλων - με γνωστά εν πολλοίς στοιχεία.