Κουριάνκα Κίλτσερ και Κόλιν Φάρελ

Ο αρκετά καλός κατασκευαστής - σκηνοθέτης δεν κρύβει σχεδόν τίποτα! Στηρίζει την ταινία πάνω σε ιστορικά γεγονότα, ιστορικές αφηγήσεις και επιστημονικές έρευνες, όμως, οι ερμηνείες που δίνει στην ιστορική πραγματικότητα είναι, το λιγότερο, απλοϊκά ηθογραφικές! Βλέπει την όλη «επιχείρηση», της άλωσης της Αμερικής από τους Ευρωπαίους, σαν μια «αναπόφευκτη» ανθρώπινη περιπέτεια. Μια περιπέτεια που έχει να κάνει με τη «φύση» του ανθρώπου, να «αναζητεί» πάντοτε και με όποιο κόστος - και με όποια μέσα! - το καινούριο.

Ομως, πίσω από τη «φύση» των Εγγλέζων, που έφτασαν στη σημερινή Βιρτζίνια της Αμερικής, εκατό χρόνια μετά την «ανακάλυψη» της «νέας γης» από τον Κολόμβο, και δημιούργησαν την πρώτη αποικία τους (Τζέιμσταουν), βρισκόταν η London Virginia Company, η οποία είχε ναυλώσει τα τρία καράβια που μετέφεραν τους πρώτους αποίκους στην καρποφόρα περιοχή. Φυσικά, πιο πίσω από την London Virginia Company, βρίσκονταν ο βασιλικός οίκος της Αγγλίας, που έκανε αγώνες ταχύτητας με το βασιλικό οίκο της Ισπανίας, για την κατάκτηση της «Νέας Γης»!

Και αυτά τα δείχνει και τα λέει ο Μάλικ. Οπως δείχνει και την εξόντωση ή τη βίαιη απώθηση των Ινδιάνων από τους αποίκους στο εσωτερικό της χώρας. Δείχνει, επίσης, και τη δίψα των αποίκων για χρυσάφι. Δείχνει την «ανακάλυψη» του καπνού. Χρυσάφι πραγματικό και αυτός. (Οι Ινδιάνοι τον χρησιμοποιούσαν μόνον για τις τελετές τους). Δείχνει, ακόμα, και την ανθρωποφαγία, που σημειώθηκε ανάμεσα στους πεινασμένους αποίκους! Τίποτα δεν κρύβει! Ομως, ο φακός του δεν είναι διεισδυτικός! Αρκείται, το μεγαλύτερο διάστημα της ταινίας, σε «τουριστική» καταγραφή. Ακόμα και όταν πλησιάζει τα πρόσωπα, δεν τα πλησιάζει για να γνωρίσει το «βάθος» τους, αλλά για να τα χρησιμοποιήσει σαν μεταφορείς των δικών του επιδιώξεων. Που είναι ο άκριτος ύμνος στους προγόνους, στους πρώτους «σκαπανείς», που έβαλαν τα θεμέλια, για το σημερινό αμερικάνικο «θαύμα». Υμνος σε αυτούς που έκαναν την καρδιά τους «κομμάτια» για να αντέξουν.

Αν κάποιος ξεπεράσει τις παραπάνω παρατηρήσεις, μπει στην αίθουσα αθώος και αδιαφορήσει για την αλήθεια ή υποκύψει άκριτα στο συναίσθημα, θα «χορτάσει» από το θέαμα. Η ταινία παρότι κυλάει κάπως αργά, είναι και 151΄, έχει εξαιρετική φωτογραφία, καταπληκτικά τοπία, πολύ καλή ηχητική επένδυση («φυσικοί» ήχοι, «ανακουφιστική» μουσική), αρκετά «αυθεντικά» κοστούμια και ντεκόρ. Πάνω απ' όλα, όμως, έχει μια θαυμάσια νέα ηθοποιό (Κουριάνκα Κίλτσερ) η οποία απογειώνει την ταινία κάθε φορά που εμφανίζεται. Με πολύ λιτά μέσα, σχεδόν χωρίς να κάνει τίποτα, καταφέρνει να μεταδώσει, μέσα στο ίδιο πλάνο μάλιστα, όλα τα συναισθήματα της τραγικής ηρωίδας που υποδύεται. Από τη χαρά περνάει στη λύπη και από εκεί στο φόβο και στην αγωνία. Και μετά στην ελπίδα ή βυθίζεται στο κενό!

Παίζουν: Κόλιν Φάρελ, Κουριάνκα Κίλτσερ, Κρίστοφερ Πλάμερ, Κρίστιαν Μπέιλ, Ογκαστ Σέλενμπεργκ.