Σαμπρίν Λόιντ και Μπιλ Σάγκε

Η κυβέρνηση της Αμερικής έχει αντικατασταθεί από μια πολυεθνική εταιρία, η οποία εγκαθιδρύει τη δικτατορία του καταναλωτή! Ο δικτάτορας καταναλωτής έχει πρόσβαση στα πάντα. Μπορεί να απολαμβάνει και του πουλιού το γάλα! Ομως, είναι υποχρεωμένος, αυτή είναι η φύση του συστήματος της πολυεθνικής, να καταναλώνει, να καταναλώνει, διαρκώς να καταναλώνει! Μόνον έτσι αυξάνει την αγοραστική του αξία. Ακόμα και η ερωτική συνεύρεση των ανθρώπων, η ποσότητα των ερωτικών συνευρέσεων για την ακρίβεια, προσμετράει στην αγοραστική τους δύναμη. Οποιος δεν καταναλώνει είναι ένα τίποτα!

Πολύ ωραία σύλληψη! Ενας πολύ ενδιαφέρον τρόπος για να αποκαλυφθεί η αλλοτρίωση του ανθρώπου από την κοινωνία της αγοράς! Αυτή την προχωρημένη φασιστική αντίληψη. Η οποία οδηγεί τις κοινωνίες στον χυδαιότερο «πολιτισμό» που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Το μειονέκτημα της ταινίας είναι ότι ο σκηνοθέτης της διάλεξε έναν πολύ «ανάλαφρο» και πολύ εγκεφαλικό τρόπο να πει τις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις του. Τόσο ανάλαφρο και τόσο εγκεφαλικό, μάλιστα, που σχεδόν ακυρώνει τη σοβαρότητα του προβλήματος που θίγει. Ο θεατής πρέπει μόνος του να «εισχωρήσει» στο «βάθος» της ταινίας. Εκεί που υπάρχει το ζουμί! Την κατάσταση επιδεινώνει και η πολύ εξεζητημένη φορμαλιστική γραφή της ταινίας. Που οφείλεται μερικώς στη διανοουμενίστικη στάση του δημιουργού και μερικώς στη φτωχή παραγωγή που έπρεπε να διασκεδαστεί. Η ταινία γυρίστηκε με ψηφιακό video. Ενα μέσον που, τουλάχιστον για την ώρα, δεν εξασφαλίζει «επαγγελματική» καταγραφή.

Παίζουν: Μπιλ Σάγκε, Σαμπρίν Λόιντ, Τατιάνα Αμπράγκος.