Υπάρχει ελπίδα και για τις Βαλτικές χώρες. Οι ιδέες των κομμουνιστών που μετουσιώνονταν σε πράξη από τη Σοβιετική Εξουσία και σ' αυτές τις χώρες, που ως Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ οικοδομούσαν το σοσιαλισμό υπηρετώντας τους λαούς τους, δε σβήνουν. Οσο και αν το επιδιώκουν οι καπιταλιστικές εξουσίες που εγκαθιδρύθηκαν σ' αυτές τις χώρες, φτάνοντας ως την αναβίωση του ναζισμού. Αυτή η ελπίδα φωτίζεται από το γράμμα ενός κομμουνιστή, του Νικόλας ΠΡΟΝΤΣΚΟΥΣ ΜΠΛΟΥΝΓΚΕ, από τη Λιθουανία που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Βίλνιους «OBZOR» στη στήλη «Γνώμη», με τον ειρωνικό τίτλο «Δημόσια συγνώμη» και είναι αποκαλυπτικό για την πίστη στο σοσιαλισμό μέσα από την πείρα της οικοδόμησής του και τα λαϊκά προβλήματα που έλυσε μέχρι να τον ανατρέψουν. Να επισημάνουμε πως το Κομμουνιστικό Κόμμα Λιθουανίας είναι παράνομο. Αλλά οι απλοί άνθρωποι που έζησαν το σοσιαλισμό, δεν ξεχνούν και δεν πτοούνται από τις διώξεις και τα αντικομμουνιστικά μνημόνια. Το γράμμα έστειλε στο «Ρ» ο Θεόδωρος Κοντογεώργος από το Βίλνιους της Λιθουανίας ο οποίος έκανε και τη μετάφραση. Το παραθέτουμε ολόκληρο χωρίς άλλα σχόλια.

«Εμείς είμαστε ένοχοι, γιατί στην ΠΛΟΥΝΓΚΕ ανοικοδομήθηκαν νοσοκομείο και πολυκλινική και στα χωριά 5 εξωτερικά ιατρεία με κατοικίες για τους γιατρούς. Ενοχοι επίσης γιατί ανοικοδομήσαμε στην ΠΛΟΥΝΓΚΕ σύγχρονο κέντρο πολιτισμού, όπως επίσης όμορφα και ευχάριστα κέντρα πολιτισμού στο ΚΟΥΛΙΑΪ, ΚΑΡΚΛΕΝΑΪ, ΖΕΜΑΪΤΣΙΟΥ ΚΑΛΒΑΡΙΙ, ΖΛΙΜΠΙΝΑΪ, ΓΚΙΛΙΟΓΚΙΡΙΣ, ΛΙΟΛΙΑΪ, ΑΛΚΣΕΝΙΑΪ, ΣΤΑΛΚΓΕΝΑΪ και ΝΤΑΟΥΓΚΕΝΤΑΪ.

Εμείς είμαστε ένοχοι, γιατί στη θέση των δυσκολοδιάβατων μικρών δρόμων, εμείς διαμορφώσαμε και ασφαλτοστρώσαμε δρόμους από την ΠΛΟΥΝΓΚΕ στο ΡΕΤΑΒΑΣ, ΚΙΟΥΛΙΑΪ, ΚΑΛΒΑΡΙΟΥ, ΠΛΑΤΙΑΛΑΪ, ΑΛΣΕΝΤΖΑΪ, ΣΑΤΕΪΚΙΑΪ, ΚΡΕΤΙΝΓΚΑ και ΤΕΛΣΙΑΪ. Ακόμη διότι στην περιοχή ασφαλτοστρώθηκαν σχεδόν όλα τα κατοικήσιμα σημεία (σταθμοί), επίσης γιατί στην έκταση της περιοχής κατασκευάστηκε ο κεντρικός αυτοκινητόδρομος ΒΙΛΝΙΟΥΣ -ΝΚΛΑΪΠΕΝΤΑ.

Εμείς είμαστε ένοχοι, γιατί στην περιοχή είχαν αποξηρανθεί τα 2/3 των υγρών εδαφών, έτσι που όλα τα όξυνα έλη λιπάνθηκαν με ασβέστιο και σε σχέση με την περίοδο του Σμέτονα (1926-1939), αναπτύχθηκε η αγροτική παραγωγή κατά τρεις φορές!

Εκτός όλων των αναφερομένων, υπάρχουν ακόμη πολλά μικρά σφάλματα με τα οποία δε θέλω να κουράσω, τους αναγνώστες.

Σήμερα μπορούμε μόνο να διαπιστώσουμε ότι η καταστολή ενός μέρους αυτών των εγκλημάτων, γρήγορα διορθώνεται. Δεν έχουμε πλέον πολλά εργοστάσια και επιχειρήσεις, στη γη αναπτύσσονται οι παραφυάδες, οι θάμνοι και τα ζιζάνια.

Στα χωριά σχεδόν δεν απέμειναν παιδικοί σταθμοί, επιχειρήσεις οικιακής εξυπηρέτησης, υποκαταστήματα τραπεζών. Σε πολλά χωριά, δεν έρχονται πια λεωφορεία μια και τα σχολεία κλείνουν. Με άλλα λόγια εμείς σιγά - σιγά γυρίζουμε στους παλιούς "καλούς" καιρούς του Σμέτονα! Περισσότερο γρήγορα βήματα τα εμποδίζει το μικρόβιο της σοβιετικής περιόδου.

Αυτή αποδεικνύεται τόσο δυνατή, που απλοί άνθρωποι που έζησαν εκείνους τους καιρούς, κάνοντας τον υπολογισμό τόσων δυστυχιών, θυμούνται αυτή την περίοδο με έντονη νοσταλγία. Σ' αυτό προφανώς και υπάρχει το πιο μεγάλο έγκλημα των κομμουνιστών, που άφησαν τέτοια δυνατά όπλα σαν ενθύμιο από εκείνη τη ζωή!».