«Ηταν τα χρόνια της μαύρης σκλαβιάς, της κατοχής και της Αντίστασης, της δοκιμασίας και της δόξας. Τα παλικάρια αγωνίζονταν για τη λευτεριά και την επιβίωση του λαού. Πολεμούσαν, ακόμη, για το δίκιο, για ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη κοινωνία. Κανένας ιδίως στην ύπαιθρο δεν έμεινε αμέτοχος. Αλλοι στο μόνιμο αντάρτικο, προπάντων οι νέοι κι άλλοι, εκείνοι που δεν μπορούσαν ν' αφήσουν τις φαμίλιες τους, περίμεναν πίσω. Στρατευμένοι κι αυτοί στον αγώνα. Κανέναν υπολογισμό δεν έκαναν, όταν πήραν τα όπλα και ξεσηκώθηκαν. Δε λογάριασαν την τρομερή δύναμη του εχθρού. Τις ταλαιπωρίες, τις κακουχίες, τις αντεκδικήσεις. Ούτε το κάψιμο των σπιτιών, τους τραυματισμούς, το θάνατο. Κι ούτε πέρασε από τη σκέψη τους ότι ο αγώνας τους αυτός θα 'γραφε ιστορία. Πολλοί δε γνώριζαν καν ιστορία κι ας ήταν οι ίδιοι οι συνεχιστές και δημιουργοί της. Ανύποπτοι οι ίδιοι για όλα τ' άλλα, εκτός από το ότι έκαναν το καθήκον τους». Από το διήγημα «Μια Σουλιώτισσα» που περιλαμβάνεται στη συλλογή.

Ο Παναγιώτης Παπασταύρου έλαβε ο ίδιος μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Εχει γράψει αρκετά βιβλία σε διάφορες εκδόσεις. Είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Το βιβλίο του «Στο στόμα του λύκου», που είναι μια συλλογή από διηγήματα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».