Στολισμένο σ' όλους τους χώρους του, το κτίριο του Περισσού, με σημαίες, πανό και εικόνες, με τραγούδια του αγώνα να γεμίζουν τους χρόνους στα διαλείμματα του Συνεδρίου, έδινε την εντύπωση ότι φιλοξενούσε μια μεγάλη γιορτή. Γιατί το Συνέδριο είναι ένας σταθμός στην πορεία της Οργάνωσης, που έχει και τέτοια σημασία. Είναι ένα αντάμωμα μελών και στελεχών της ΚΝΕ απ' όλη της Ελλάδα, που με έμπνευση, ωριμότητα κι αποφασιστικότητα συζητούν, βάζουν κοινούς στόχους, ατσαλώνονται και χαράζουν μια πορεία δράσης που είναι σημαντική για το σύνολο της ελληνικής νεολαίας, τα δικαιώματά της σήμερα και το μέλλον της, μια πορεία για έναν κόσμο απαλλαγμένο από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, από την εκμετάλλευση.

Στο φουαγιέ έξω από την αίθουσα συνεδρίων, μια έκθεση παράνομων νεολαιίστικων εντύπων συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των συνέδρων και των προσκαλεσμένων, μια έκθεση επιλεγμένων βιβλίων της «Σύγχρονης Εποχής» αποτελεί πρόταση της - απαραίτητης για τους ΚΝίτες σήμερα - μελέτης, ενώ στο χώρο δεσπόζουν φωτογραφίες του Χαρίλαου Φλωράκη, που σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από το θάνατό του, εικόνες από την εποποιία των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού, αλλά και τους πρόσφατους αγώνες των παιδιών της ΚΝΕ.