Σίγουρα, η «βεντάλια» των προβλημάτων είναι ανοιχτή και ευρύτατη. Ωστόσο, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, Σπύρος Χαλβατζής, στη συνάντηση με τους καλλιτέχνες, προσπάθησε να συγκεντρώσει την προσοχή στα πολιτιστικά δρώμενα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και ειδικότερα στο Δήμο Αθήνας.

Αναφερόμενος στην πολιτιστική δραστηριότητα του Δήμου Αθηναίων, μίλησε για τα Πνευματικά Κέντρα, τα Μουσικά Σύνολα, τη Φιλαρμονική, τη Δημοτική Βιβλιοθήκη. «Πώς λειτουργούν όμως όλα αυτά; Πώς αξιοποιούνται; Πώς όλο αυτό το καλλιτεχνικό δυναμικό αξιοποιείται δημιουργικά; Η δημοτική αρχή της Αθήνας για είκοσι χρόνια ανήκει στη ΝΔ. Αυτή, λοιπόν, η αρχή, καθώς και η κυβέρνηση, όπως και το ΠΑΣΟΚ πριν, έχουν μια πολιτική. Την εμπορευματοποίηση των πάντων, φυσικά και του Πολιτισμού. Γι' αυτό το σκοπό, όλο το βάρος τους το ρίχνουν σε ανάλογες δραστηριότητες. Στην "πολιτιστική Ολυμπιάδα", στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο millennium, στην Eurovision. Αυτόν τον "πολιτισμό" καλλιεργούν, προβάλλουν. Μέσα στη λογική και τους σχεδιασμούς τους, ο πραγματικός πολιτισμός των εργατών και του λαού δεν υπάρχει».

Ιδιαίτερη αναφορά στην «εμπορευματοποιημένη Τέχνη» που προωθείται, έκανε ο Σπύρος Χαλβατζής, επισημαίνοντας ότι «αποτελεί μια συγκεκριμένη ταξική πολιτική, προς όφελος των λίγων και αγνόηση των πολλών. Αυτό εκφράζεται και στην ποιότητα της πολιτιστικής παραγωγής που προωθείται από περιοχή σε περιοχή. Μια άλλη παράμετρος που συνδέεται με την εμπορευματοποίηση του Πολιτισμού είναι η διαμόρφωση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Η πεζοδρόμησή του δεν αφορά στην ανάδειξη, προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αλλά στην ουσία πρόκειται για τη διευκόλυνση της τουριστικής βιομηχανίας, η οποία πραγματοποιεί εκδηλώσεις, όπου τα αρχαία μνημεία αποτελούν τον κράχτη για την προσέγγιση μαζικά των καταναλωτών του θεάματος. Εδώ εκφράζεται ανάγλυφα η δράση, η παρέμβαση των "χορηγών" που, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αφορούν μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις του θεάματος - ακροάματος, που ελέγχουν την παραγωγή και την κατανάλωση. Μέσα απ' αυτή τη διαδικασία ποδηγετούν, αποπροσανατολίζουν, διαμορφώνουν τρόπο ζωής και συμπεριφορές, εκμεταλλεύονται μαζικά το λαό και τη νεολαία. Οχι σπάνια, μέσα από τις "χορηγίες" ξεπλένονται και η ηθική και το χρήμα.

Εμείς, όταν μιλάμε για την πόλη δεν ξεχωρίζουμε τη μορφή, την υποδομή, τις λειτουργίες της από τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους. Αντίθετα, αυτούς βάζουμε πρώτα. Νοιαζόμαστε για τους εργαζόμενους ανθρώπους της πόλης. Για το αν έχουν δουλιά, αν είναι μόνιμη, σταθερή αν αμείβεται ικανοποιητικά. Αν μπορούν να μορφώσουν τα παιδιά τους με δωρεάν δημόσια ενιαία αναβαθμισμένη Παιδεία. Αν έχουν δημόσια δωρεάν Υγεία και Πρόνοια. Αν μπορούν να απολαύσουν τα αγαθά του πολιτισμού και όχι τα προϊόντα της εμπορευματοποιημένης υποκουλτούρας. Να γίνονται συμμέτοχοι στην καλλιτεχνική και πολιτιστική ανάπτυξη».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας είπε: «Δεν ξεχνάμε τις καταστροφές σε αρχαιότητες από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, αλλά και τη μορφή του που προσβάλλει τους ρυθμούς και την ηθική των μνημείων της κλασικής Ελλάδας. Είναι κοινά αποδεκτό, νομίζουμε ότι η ανάδειξη των μνημείων της ιστορίας πρέπει να αποβλέπει στην ανάπτυξη της σχέσης των κατοίκων της πόλης με τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και σε καμιά περίπτωση με την εμπορευματοποίηση των μνημείων».

Τέλος, σε ό,τι αφορά στα προγράμματα που αξιοποιεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και οι νόμοι που ψηφίζονται «προωθούν τη λογική της εμπορευματοποίησης. Και ο "ΘΗΣΕΑΣ" και οι Συμπράξεις του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό Τομέα, καθώς και ο κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, κινούνται σ' αυτήν την κατεύθυνση. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ συμφωνούν απόλυτα σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. Η κύρια λογική των προγραμμάτων αυτών είναι: Πολιτιστική δράση ίσον παραγωγή - κατανάλωση. Αποσυνδέεται η Τέχνη από τη συμμετοχή, τη δημιουργία, γενικότερα τη μορφωτική, πνευματική ανάπτυξη του λαού και της νεολαίας. Η καλλιτεχνική Παιδεία μηδαμινή έως ανύπαρκτη. Θεωρούμε ότι είναι απαραίτητος ο αγώνας για μια άλλη πολιτική και για τον Πολιτισμό».