«

Εχω στοχοποιηθεί». Πριν καλά καλά διαλυθεί ο καπνός που προκλήθηκε από τη βομβιστική επίθεση κοντά στο σπίτι του, ο νυν υπουργός Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκης, έσπευσε να αποφανθεί ότι αυτός ήταν ο στόχος, επειδή τάχα είχε «στοχοποιηθεί» το προηγούμενο διάστημα. Προς υποστήριξη του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης έσπευσε μετά από λίγο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: «Είναι σαφές ότι υπάρχει στοχοποίηση στο πρόσωπο του κ. Βουλγαράκη για τον α΄ ή β΄ λόγο», αποφάνθηκε με ύφος που δε σήκωνε αντιρρήσεις.

Χτες ο Θ. Ρουσόπουλος προχώρησε ένα βήμα περισσότερο, χωρίς όμως και να γίνει πιο συγκεκριμένος: «Σε ό,τι αφορά τη στοχοποίηση, νομίζω ότι είναι εμφανής σε όποιον παρακολουθεί τη δημοσιότητα των τελευταίων εβδομάδων», είπε, δείχνοντας έτσι πιο καθαρά προς την κατεύθυνση της «αρνητικής», όπως την αποκαλούν, δημοσιότητας. Δε χωρά καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση διολισθαίνει σε επικίνδυνες και αυταρχικές αντιλήψεις, που στοχοποιούν όποιους ασκούν κριτική σε επιλογές της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η κυβέρνηση είναι φανερό ότι αναφέρεται στην περίπτωση των μαζικών απαγωγών Πακιστανών μεταναστών, οι οποίες έγιναν πέρα από κάθε αμφιβολία και με δικαστική βούλα, με την εμπλοκή και των κρατικών αρχών. Τα κυβερνητικά στελέχη θεωρούν άδικη και υπερβολική την κριτική που ασκήθηκε στην κατάφωρη επιχείρηση τρομοκρατίας σε βάρος των οικονομικών μεταναστών, επειδή δεν έχουν αποκαλυφθεί οι φυσικοί αυτουργοί, άρα δεν υπάρχουν και ηθικοί αυτουργοί, σύμφωνα με την «τετράγωνη» λογική του Β. Πολύδωρα. Με άλλα λόγια, δε σηκώνει κριτική η κυβέρνηση όταν χειρίζεται θέματα «τρομοκρατίας» και αξιώνει τυφλή εμπιστοσύνη λόγω των «λεπτών θεμάτων ασφαλείας»... Προφανώς εκτίμησε ότι η προχτεσινή βομβιστική επίθεση ήταν η ευκαιρία για να περάσει στην αντεπίθεση και να «δικαιώσει» τις επιλογές της, μέσα από την «ηρωοποίηση» του Γ. Βουλγαράκη. Το «κόλπο» το έχει ξαναχρησιμοποιήσει όταν η κυβέρνηση (αυτο)εμφανίστηκε σχεδόν αποκλειστικό «θύμα» των τηλεφωνικών υποκλοπών, προκειμένου να παραγράψει τις πολιτικές ευθύνες της...

Φαίνεται, όμως, ότι η βομβιστική επίθεση στο Λυκαβηττό είχε πολλούς στόχους. Ενας από αυτούς είναι η αναβίωση κλίματος τρομο-λαγνείας, εξαιρετικά χρήσιμου για την εφαρμογή «τρομονόμων» και την ανεξέλεγκτη δράση των δυνάμεων καταστολής. Αίφνης, προέκυψε «η τρομοκρατία της μετά "17Ν" εποχής», «οι τρομοκρατικές οργανώσεις δεύτερης γενιάς», «τα ...εγγόνια της "17Ν"», και άλλα παρόμοια. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ζητά να παραμείνουν οι χαφιεδοκάμερες στις θέσεις τους και να παρακολουθούν τις διαδηλώσεις... Την ίδια στιγμή, η Ευρωαστυνομία (Γιουροπόλ) ανακαλύπτει τρομοκρατική απειλή στη χώρα μας προερχόμενη από την «άκρα Αριστερά» και τους «αναρχικούς»...

Το λαϊκό κίνημα έχει περάσει πολλά και διαθέτει πλούσια πείρα ώστε έγκαιρα να αντιληφθεί ότι στην πραγματικότητα όλα αυτά έχουν ως πραγματικό στόχο τους αγώνες και τα δικαιώματά του. Και, βέβαια, δε θα περιμένει άπραγο να το αλυσοδέσουνε στο όνομα της τρομοκρατίας...