Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «ΝΕΑ»

Αν και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με καμιά πραγματική υποχώρηση, ελιγμός είναι, να κερδίσουν χρόνο επιδιώκουν, όλοι μαζί οι «θεσμικοί». Και να εκτονώσουν μιαν οργή, επιδιώκουν. Μια νεανική οργή που, ακόμα και μέσα από την ανωριμότητά της, δυναμικά και μαζικά βγαίνει στο προσκήνιο, όπου αναγκαστικά συναντά το πραγματικό κίνημα, ο ένας τον πατέρα του, η άλλη τη μάνα της ή τον αδερφό της, όλοι μαζί τους εργάτες που συγκροτούν ήδη έναν ταξικό πόλο συσπείρωσης, ο οποίος στις σημαίες της διαδήλωσής του δεν ξεχωρίζει τον αγώνα για το ψωμί απ' τον αγώνα για τη μόρφωση.

Ολοι τους ξέρουν πως ο προωθούμενος νόμος - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση δε διορθώνεται. Το ξέρουν καλά, γι' αυτό αποφεύγουν να μιλάνε για το περιεχόμενο και στρέφουν την προσοχή στη διαδικασία, μιλάνε για την απουσία «διαλόγου» που επίσης ξέρουν πως είναι μία απάτη.

Με «διάλογο» πέρασε η ουσιαστική κατάργηση του 8ωρου, με «διάλογο» πέρασαν οι ενοικιαζόμενοι εργάτες, με «διάλογο» οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Ομως, αυτός ο νόμος δε σηκώνει διάλογο. Κεντρική του ιδέα είναι η ανταγωνιστικότητα. Σ' αυτήν συμφωνούν!

Ψελλίζουν κάτι για το άσυλο μόνο. Εύκολο θέμα, πιασάρικο.

Είδες πουθενά να μιλάνε για ενιαία ανώτατη δημόσια εκπαίδευση; Είδες πουθενά, ειδικά τους καθηγητές του ΣΥΝ, να διαδηλώνουν ενάντια στις εταιρίες που βρίσκονται ήδη μέσα στις σχολές; `Η, να καταθέτουν στο ταμείο του αγώνα ένα μέρος έστω του χρήματος που εισπράττουν από τα προγράμματα στα οποία είναι χωμένοι ως το λαιμό;

Χρόνο χρειάζονται όλοι μαζί. Την ίδια κι απαράλλαχτη αντίληψη έχουν για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς τη θέλουν, ούτε βήμα δεν έχουν κάνει πίσω από τις αρχές της Λισαβόνας που ρητά και κατηγορηματικά θέτουν ως βασικό πυλώνα για την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας (βλέπε της αύξησης των κερδών) την ακόμα πιο σφιχτή πρόσδεση της εκπαίδευσης στους προγραμματισμούς του κεφαλαίου.

Ασχετο: Τι διαφορά ανάμεσα σ' αυτούς τους «εθνικιστές» που τα πήραν στο κρανίο και σουτάρισαν τους Αμερικανούς από την Κριμαία κι αυτήν την κοσμοπολίτισσα καθηγήτρια του ΣΥΝ που διδάσκει το παιδί σου ότι ορθόν είναι να 'ναι μέσα στα πανεπιστήμια οι επιχειρήσεις! Κι έχει το θράσος η αγράμματη να χαρακτηρίζει «ασυνάρτητο» το λόγο του ΚΚΕ γιατί τολμά να εκτιμά ότι «το μεγάλο κεφάλαιο δε θέλει απλά τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, γιατί αυτό πάντοτε το ήθελε και γίνονταν. Επιδιώκει η εκπαίδευση να αποτελεί ένα εξάρτημα των ευκαιριακών αναγκών του που να τρέχει πίσω από αυτές». Κι αυτή η διαπίστωση ενοχλεί την καθηγήτρια που διδάσκει υποταγή και όχι μόνο αυτήν.

Θα τα βρούμε μπροστά μας όλα αυτά, όταν όλοι αυτοί θα είναι μέσα στον «διάλογο» κι όλοι εμείς σταθερά απ' έξω για την παιδεία των δικών μας αναγκών.

Το ξέρουν, γι' αυτό και ο καλπάζων αντικομμουνισμός. Μόνο που 'ναι περσινά ξινά σταφύλια...