Πρόσφατα, η κυβερνητική πλειοψηφία Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών, η λεγόμενη κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού, ψήφισε την αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) από την 1η Γενάρη 2007 από 16% σε 19% - τη μεγαλύτερη φορολογική αύξηση στη μεταπολεμική Γερμανία, όπως υπογραμμίζουν αρκετές γερμανικές εφημερίδες. Το Μπούντεσρατ - η Bουλή των αντιπροσώπων των κρατιδίων - στις 16 Ιούνη, επικύρωσε την απόφαση αυτή της αύξησης του ΦΠΑ κατά τρεις μονάδες, με το αιτιολογικό της «σταθεροποίησης του κρατικού προϋπολογισμού».

Ο φορολογικός αυτός νόμος - χαράτσι για τα πλατιά λαϊκά στρώματα είναι τμήμα του «Δημοσιονομικού Συνοδευτικού Νόμου», που προβλέπει και άλλες αυξήσεις. Το ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδρούσαν στην αντιλαϊκή πολιτική ήταν μάλλον αναμενόμενο - αφού προβλέπεται ετήσιο χαράτσι 28 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Την περίοδο αυτή, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερης διάρκειας απεργία γιατρών στη Γερμανία (από 16 Μάρτη έως 16 Ιούνη), που έληξε με επιτυχία και αυξήσεις 15-17%, αλλά με τριετή διάρκεια. Ταυτόχρονα, ματαιώθηκε από τους γιατρούς το μέτρο που σχεδιαζόταν για κατάργηση του δώρου των Χριστουγέννων. Ταυτόχρονα, οι απολύσεις εργαζομένων, που προέρχονται και από συγχωνεύσεις επιχειρήσεων, είναι στην ημερήσια διάταξη. Στην ασφαλιστική «Αλιάνς» πετιούνται στο δρόμο 7.500 υπάλληλοι, ενώ οι απολύσεις θεωρούνται σίγουρες μετά την εξαγορά από τη φαρμακευτική «Μπάγιερ» του Λεβερκούζεν της «Σέριγκ», όπως και την πρόσφατη συγχώνευση της «ΖΗΜΕΝΣ» από τη «ΝΟΚΙΑ».

Η ανησυχία πλέον και σε μερίδες της κυρίαρχης τάξης είναι εμφανής. Οχι τυχαία, η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» με πρόσφατο κύριο άρθρο, με τον τίτλο «Συνέχεια έτσι», επιχειρεί να κάνει έναν κάπως γενικότερο κριτικό απολογισμό της κυβερνητικής οικονομικο-κοινωνικής πολιτικής. Γράφει, ανάμεσα σε άλλα: «Εξοργιστικά κέρδη πολλών επιχειρήσεων, που γι' αυτό ευχαριστούν με μαζικές απολύσεις... Διαρκούσα μαζική ανεργία, καλπάζοντες ανερχόμενοι φόροι και εισφορές και κοντά σ' αυτά μια ταχεία προϊούσα αμερικανοποίηση σχεδόν όλων των ζωτικών τομέων. Αυτή εκφράζεται στις όλο και περισσότερο επισφαλείς και μη επαρκείς εργασιακές σχέσεις, στην επιταχυνόμενη ιδιωτικοποίηση δημόσια παρεχόμενων υπηρεσιών και κοινωνικών παροχών, στην αποδεκτή εξαθλίωση κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων... Η παλιά, τόσο ελκυστική όσο και αποτελεσματική, υπόσχεση του καπιταλισμού της Ρηνανίας: άνοδος, ευημερία, συμμετοχή για όλους, αντικαταστάθηκε από την κυριαρχική αξίωση του καπιταλισμού - αρπακτικού θηρίου, που γνωρίζει μόνο το νόμο της αγοράς και το δίκαιο του ισχυρότερου».