Αν δεν έρθετε, δεν αντιλαμβάνεστε, πως θα αναγκαστώ να μιλήσω με τους τοίχους; Τι να μου πούνε οι τοίχοι; Αυτά που λέει ο Τράγκας, θα μου πούνε. Αντε, στην καλύτερη περίπτωση, αυτά που λέει ο Κύρτσος. Είναι σα να ακούω τον εαυτό μου. Ενώ εσείς! Εσείς είστε το άλλοθι, δεν το αντιλαμβάνεστε; Η δική σας παρουσία, θα κλείσει στόματα.

Εγώ είμαι κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη, κρατάω τα προσχήματα. Φυσικά οι αποφάσεις μου, δεν μπαίνουν σε αμφισβήτηση! Αμφισβητώ εγώ τις αποφάσεις των Βρυξελλών, του ΝΑΤΟ, της Αμερικής; Οχι! Εσείς, γιατί αμφισβητείτε τις δικές μου;

Ολοι πρέπει να υπακούμε σε μια ιεραρχία! Οι Βρυξέλλες, για παράδειγμα, αποφασίζουν. Αμέσως μετά μας καλούν σε διάλογο. Σε δημοκρατικό διάλογο! «Τι ζήτημα θα κουβεντιάσουμε»; ρωτάμε. «Α, τίποτα σοβαρό. Να πούμε περί ανέμων και υδάτων». Και λέμε διάφορα περί ανέμων και υδάτων. Και όταν συμπληρωθεί ο χρόνος, μας φέρνουν τις αποφάσεις σε ένα ντοσιέ, χαιρετάμε και φεύγουμε! Και αυτοί είναι κύριοι και εμείς το ίδιο! Τα προσχήματα έχουν κρατηθεί!

«Ο Διάλογος είναι μια απάτη»! Είναι σύνθημα αυτό, για φοιτητές, σας ρωτάω; Παιδιά μορφωμένα εσείς, με πλούσιο λεξιλόγιο, να κλείνετε την τεράστια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σε πέντε φτωχές λέξεις! Δεν παρακολουθείτε τον κ. Βερέμη. Είδατε τι πλούτο λέξεων αυτός! Τι φράσεις! Τι εκφράσεις!

Δεν είστε μόνον οι φοιτητές, που αρνείστε! Το ίδιο κάνουν και οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι επιστήμονες, οι τραπεζικοί, οι συνταξιούχοι! Να, πεδίο λαμπρό, για τον κ. Πολύδωρα! Τα ΜΑΤ με τα κλομπ, τις ασπίδες, τα δακρυγόνα, συνεπικουρούμενα από προβοκάτορες κουκουλοφόρους, να περικυκλώνουν τους φοιτητές, τους εργάτες, τους συνταξιούχους, κατά περίσταση, και να τους οδηγούν στο υπουργείο Παιδείας, στο Εργασίας, στο Εθνικής Οικονομία, κλπ.! Απορώ πώς δεν το σκέφτηκε αυτό το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια!

«Ανώτατη εκπαίδευση στην υπηρεσία του λαού», «δωρεάν βιβλία, σίτιση, στέγαση, μεταφορές» (για τους φοιτητές), «μέτρα στήριξης για τους εργαζόμενους φοιτητές», «καθηγητές πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης» και «αύξηση του διδακτικού προσωπικού»... Σιγά τα αιτήματα! Εγώ άμα καθίσω και σκεφτώ μπορώ να βρω δεκάδες, εκατοντάδες. Ακόμα και χιλιάδες! Ομως, δε σκέφτομαι! Αρνούμαι να σκέφτομαι! Προχωράω! Αφήνω τα αιτήματα πίσω και τρέχω προς το μέλλον. Και σας καλά να κάνετε το ίδιο και εσείς!

Αλλά, δυστυχώς, είναι γνωστό, η νεολαία δεν έχει οράματα! Δε βλέπει πέρα από τη μύτη της. Μην εκπλαγείτε, λοιπόν, αν τα ΜΑΤ, πέρα από την προσφορά τους στο διάλογο, αναλάβουν και δράση μέσα στα πανεπιστήμια. Μην εκπλαγείτε, λέω, αν δίπλα στον καθηγητή στέκεται και ένα οπλοπολυβόλο, ένα τανκ, αν χωράει! Η χώρα θα πάει μπροστά! Και αυτό δεν το βάζουμε σε διάλογο!