Δέκα μέρες δολοφονικών επιδρομών του ισραηλινού στρατού κατοχής στο Λίβανο και την Παλαιστίνη δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο για ψευδαισθήσεις. Ο κατακτητικός - επεκτατικός πόλεμος του Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης και του Λιβάνου είναι μέρος του ευρύτερου πολέμου που διεξάγουν οι ΗΠΑ για τον «εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής», με στόχο τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των ενεργειακών αποθεμάτων του πλανήτη, άρα και την εδραίωση της αμερικανικής ηγεμονίας στη «νέα τάξη» πραγμάτων.

Είναι πεντακάθαρο ότι το Ισραήλ έχει αναλάβει για λογαριασμό και των αμερικανικών συμφερόντων να «ξεκαθαρίσει» την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Να τσακίσει και να καθυποτάξει τον παλαιστινιακό λαό και τη λιβανέζικη λαϊκή αντίσταση, προσφέροντας ταυτόχρονα στις ΗΠΑ την ευκαιρία να επεκτείνουν τον πόλεμο σε Συρία και Ιράν, που ήδη έχουν φροντίσει να εμπλέξουν. Και τίποτα άλλο να μη γνώριζε κανείς, η ολόπλευρη, πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη που προσφέρουν οι ΗΠΑ στο κράτος - τρομοκράτη, κραυγάζει για τους στόχους του «νέου» ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει απλώσει ασπίδα προστασίας πάνω από την πολεμική μηχανή του Ισραήλ, ώστε να συνεχίσει ανενόχλητη τη σφαγή του λιβανέζικου και του παλαιστινιακού λαού, «αγνοώντας» την κατακραυγή των λαών του κόσμου. «Κάτω τα χέρια από το Ισραήλ, ο πόλεμος θα συνεχιστεί όσο χρειάζεται», είναι το μήνυμα που στέλνουν καθημερινά ο Μπους και τα άλλα γεράκια του πολέμου της Ουάσιγκτον. Πολύτιμοι βοηθοί αποδείχτηκαν, ακόμα μια φορά, οι κυβερνήσεις της ΕΕ, οι οποίες με την τακτική των «ίσων αποστάσεων», στήριξαν την γκανγκστερική επίθεση του Ισραήλ.

Οι μάσκες έπεσαν, ακόμα μια φορά, για τους δήθεν φιλειρηνιστές Ευρωπαίους, αφήνοντας να φανεί το πραγματικό φιλοπόλεμο πρόσωπο της ΕΕ. Η «ανάγκη», που επικαλέστηκε και η Ελληνίδα ΥΠΕΞ, να εμφανιστεί «ενωμένη» η ΕΕ απέναντι στην «κρίση της Μέσης Ανατολής», οδήγησε στη σύμπλευση με τις ΗΠΑ και τη δικαιολόγηση ενός κατακτητικού πολέμου. Από τη γραμμή των ΗΠΑ και της ΕΕ δεν ξέφυγε ούτε στο ελάχιστο η κυβέρνηση της ΝΔ που από την πρώτη στιγμή κάλυψε και ενθάρρυνε την ισραηλινή επιθετικότητα. Η αφοριστική και σκόπιμα αόριστη «καταδίκη της βίας» χτες από τον Κ. Καραμανλή, στην πράξη σημαίνει «πράσινο φως» στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Στο ίδιο μήκος κύματος και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που μάταια προσπαθεί να διαφοροποιηθεί, έστω και φραστικά, από τη στάση της κυβέρνησης. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι ηγεσίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε χτυπητή αντίθεση με τα φιλειρηνικά αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του ελληνικού λαού.

Σήμερα, λοιπόν, το καθήκον όλων των φιλειρηνικών δυνάμεων είναι ξεκάθαρο: Μεγαλύτερη ενίσχυση του κινήματος αλληλεγγύης στους λαούς της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και του Ιράκ, αντίσταση κατά του ιμπεριαλισμού. Να ακουστεί μυριόστομο το δίκαιο των λαών: Να σταματήσει αμέσως η ισραηλινή επίθεση. Να απελευθερωθούν οι Παλαιστίνιοι και Λιβανέζοι κρατούμενοι από τις φυλακές του Ισραήλ. Να αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι τη δική τους πατρίδα, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.