Με ποινικά και διοικητικά μέτρα επιχειρεί η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα όποια κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, το 90% της οποίας, σύμφωνα με έρευνες, έχει ως θύματα κυρίως τις γυναίκες και τα παιδιά. Το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, που ενέκρινε χτες η Κυβερνητική Επιτροπή, θεσμοθετεί ως εγκλήματα μια σειρά από πράξεις ενδοοικογενειακής βίας, που αφορούν κυρίως στον εξαναγκασμό σε συνουσία, τη σωματική ή ψυχική βία σε βάρος ανηλίκου ή ασθενούς και ανυπεράσπιστου μέλους της οικογένειας. Χτες, εγκρίθηκε και τροπολογία του αρμόδιου υπουργού, Αν. Παπαληγούρα, με την οποία η παιδοφιλία μετατρέπεται από πλημμέλημα σε κακούργημα και τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών, στην περίπτωση που ο ανήλικος είναι κάτω των 14 ετών.

Η δήθεν «περιφρούρηση της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της αυτοδιάθεσης του ατόμου εντός των οικογενειακών τειχών» - που υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν οι διατάξεις του νομοσχεδίου - αποτελεί γράμμα κενό, όταν η ίδια αυτή η σάπια κοινωνία, η εξέλιξη και αναπαραγωγή της, η οικονομική της ανάπτυξη έχει θεμέλιο την εκμετάλλευση της πλειοψηφίας των ανθρώπων από μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες. Αυτό ακριβώς το θεμέλιο της κοινωνικής βίας οδηγεί σε συμπεριφορές ανάλογης βίας από ανθρώπους που είναι καταδικασμένοι να ζουν στην ανέχεια και τη φτώχεια. Γιατί σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία στις οικογένειες των μεγαλοεπιχειρηματιών, αυτή έχει τη ρίζα της στην ίδια της την οικονομική βάση, δηλαδή τα μερίδια στις επιχειρήσεις, το χρήμα. Αυτές είναι και οι αξίες που προβάλλονται ως υπέρτατες στην αστική κοινωνία, όπου τις διαφορές στις οικογένειες των πλουσίων τις λύνει η βία των καπιταλιστών που ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση έχει αποδειχτεί αδίσταχτη. Γιατί το νόμο αυτοί τον παίρνουν στα χέρια τους ακόμη και για την οικογένειά τους. Αλλά για τους ανθρώπους του μόχθου πάνε να επιβάλουν ένα δίκαιο που χτυπά το «σαμάρι και όχι το γάιδαρο», δηλαδή τις αιτίες που γεννούν την όποια ενδοοικογενειακή βία, γιατί ο νόμος της αστικής κοινωνίας μόνο αυτό μπορεί να κάνει. Αφού η κοινωνία την αναπαράγει έρχεται ο νόμος, με το πέπλο της υποκρισίας υποτίθεται, να την αντιμετωπίσει.

Ετσι αυτό το ν/σ σηματοδοτεί την ακόμα μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση της κοινωνίας, που «χρειάζεται» την επιβολή διοικητικών μέτρων για τον καθορισμό και τον προσδιορισμό των ανθρώπινων σχέσεων, στις οποίες οι αξίες καθορίζονται - από την ίδια τη φύση της καπιταλιστικής κοινωνίας - με κριτήρια που προβάλλονται από το ίδιο το σύστημα τα οποία αποξενώνουν και προβάλλουν τον ατομισμό και το προσωπικό όφελος.

Στις ...«καινοτομίες» του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται η αντιμετώπιση για πρώτη φορά ως εγκλήματος του εξαναγκασμού σε ερωτική πράξη χωρίς ελεύθερη βούληση και των δύο συμβίων. Ετσι βλέπουν οι αστοί αυτή τη σχέση, εξαναγκασμό, γιατί σ' αυτή τη βάση καθορίζουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, όπως και τις κοινωνικές. Καθιερώνεται ο θεσμός της δικαστικής διαμεσολάβησης, σε περίπτωση εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας, πλημμεληματικού χαρακτήρα. Απαγορεύεται η σωματική βία σε βάρος ανηλίκου ως μέσο σωφρονισμού. Τα παραπάνω ισχύουν και στις περιπτώσεις σταθερής συμβίωσης, μεταξύ άνδρα και γυναίκας εκτός γάμου. Η άσκηση ενδοοικογενειακής βίας συνιστά τεκμήριο κλονισμού του γάμου.

Με το νομοσχέδιο θεσπίζονται έξι νέες εγκληματικές συμπεριφορές. Συγκεκριμένα, με φυλάκιση τουλάχιστον 2 ετών τιμωρούνται πράξεις ενδοοικογενειακής βίας που τελούνται ενώπιον ανηλίκου σε βάρος άλλου μέλους της οικογένειάς του, όπως επίσης σε βάρος εγκύου ή μέλους της οικογένειας που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του (υπερήλικες, ανάπηροι, ασθενείς, κλπ.). Κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών επιβάλλεται σε περιπτώσεις μεθοδευμένης πρόκλησης έντονου σωματικού ή ψυχικού πόνου ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, ή σωματικής εξάντλησης επικίνδυνης για την υγεία. Οι αντίστοιχες ποινές ισχύουν και όταν ο δράστης εργάζεται σε φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας.