ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ «τη μεγαλύτερη επένδυση», λέει ο ένας. Οχι, «αγοράζετε ακριβά και πουλάτε φθηνά», λέει ο άλλος. Αν αυτός ήταν διάλογος εμπόρων για την «πραμάτεια τους» θα ήταν πολύ λογικό. Ομως, πρόκειται για την αντιπαράθεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...

Κι αν το αντικείμενο της διαφωνίας ήταν οι προσωπικές περιουσίες των στελεχών των κομμάτων δε θα μας απασχολούσε ιδιαίτερα. Οταν τέτοιες ανταλλαγές απόψεων όμως αφορούν στην Εμπορική Τράπεζα και τα αποθεματικά των ταμείων της τότε αλλάζει το πράγμα.

Ακόμη, όμως, και αν κάποτε αυτοί οι δύο συμφωνήσουν για το ποια είναι η ...σωστή τιμή και η σωστή διαδικασία ιδιωτικοποίησης, το πρόβλημα παραμένει το ίδιο: Πουλούν αυτά που δεν τους ανήκουν.

Κι αυτή την πρακτική τους αμφότεροι θέλουν να την κρατήσουν μακριά από οποιαδήποτε κριτική. Εξ ου και η οξύτητα αυτής της αντιπαράθεσης με τη συνήθη δόση σκανδαλολογίας.

Μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ απαιτούσε για την πώληση και τη ...διασφάλιση όρων υγιούς ανταγωνισμού στον τραπεζικό κλάδο, ενώ η κυβέρνηση δηλώνει πως αυτό είναι ούτως ή άλλως διασφαλισμένο. Αραγε, πού στον κόσμο το έχουν δει αυτό; Ισως μόνο στη νεοσυντηρητική θολούρα τους.

Σίγουρα όχι στην Ελλάδα, όπου το 90% των κατοίκων της έχουν υποθηκεύσει ό,τι έχουν και δεν έχουν σε τραπεζικά ιδρύματα, ενώ η εξαπάτησή τους συνεχίζεται με χιλιάδες τρόπους.

Οσο για τις σχέσεις μεταξύ των τραπεζών έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να συνεννοούνται όταν θέλουν να «χτυπήσουν» τις εργασιακές σχέσεις των τραπεζοϋπαλλήλων και να διασφαλίσουν προνόμια. Μετά ...«σφάζονται» μεταξύ τους σε ασφαλές πλαίσιο.

Τα «πλοκάμια» τους μάλιστα είναι απλωμένα παντού. Οποια ...πέτρα (ή τηλεόραση, εφημερίδα, ραδιόφωνο, ναυτιλιακή εταιρεία, ασφαλιστική εταιρεία, μη κυβερνητική οργάνωση, πετρελαϊκό όμιλο, εταιρεία προμήθειας εξοπλισμών) κι αν σηκώσεις, είναι από κάτω.