Από την εκδήλωση στην Ακρόπολη

Εξήντα ένα χρόνια από τη μαύρη επέτειο της ρίψης των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι από τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές και οι μακελάρηδες των λαών χτυπούν ξανά, κάνοντας τους στίχους του Σεμίχ Κασέμ επίκαιρους για άλλη μια φορά. Και χτες, το απόγευμα, διαδηλωτές απ' όλες τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά ανταποκρίθηκαν στο ετήσιο ραντεβού μνήμης και τιμής στα θύματα των ιμπεριαλιστών, που δίνει η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη στο βράχο της Ακρόπολης. Για να φωνάξουν «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», να απαιτήσουν ειρήνη στη Μέση Ανατολή και να προειδοποιήσουν «κάτω τα χέρια από την Κούβα». Και δε σταματούν εκεί. Παίρνουν ξεκάθαρη θέση στα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών, βάζοντας στο στόχαστρο την πολιτική των ίσων αποστάσεων από το θύτη και το θύμα. Διαδηλώνουν και ξεδιαλύνουν τις αυταπάτες: «Εμείς είμαστε η μόνη "ειρηνευτική δύναμη". Οι απλοί άνθρωποι σε όλη τη Γη είναι η μόνη "ανθρωπιστική βοήθεια", η μόνη κραυγή για την κατάπαυση του πυρός».

Παίρνοντας το λόγο ο κεντρικός ομιλητής, πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, Ευάγγελος Μαχαίρας, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Και φέτος συγκεντρωθήκαμε εδώ στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης κατά το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου για να καταδικάσουμε δυο φοβερά εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν στις 6 και 9 του Αυγούστου 1945 οι Αμερικανοί βομβαρδίζοντας με ατομικές βόμβες και διαγράφοντας από το χάρτη δυο ιαπωνικές πόλεις, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε φτάσει στο τέλος του, οι δυο συνεταίροι του άξονα (Γερμανία και Ιταλία) είχαν συνθηκολογήσει και απέμενε ο τρίτος συνέταιρος, η Ιαπωνία, η οποία έπνεε τα λοίσθια».

Αναφερόμενος ο ομιλητής στους Ισραηλινούς σημείωσε: «Είναι πιστοί μαθητές των δασκάλων τους, των Αμερικανών, που από το 1945 εξαπέλυσαν την πυρηνική τρομοκρατία εναντίον όλων των λαών που δεν υποτάσσονταν στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη. Που δεν αρκέστηκαν μόνο στην πυρηνική απειλή, αλλά την εφάρμοσαν και στην πράξη, χρησιμοποιώντας βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου στις δολοφονικές επιθέσεις τους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, όπου εκτός από τις χιλιάδες των ανθρώπινων θυμάτων, δηλητηρίασαν για πολλά χρόνια την ατμόσφαιρα, το έδαφος, τα νερά, τη ζωή όσων επέζησαν. Παρ' όλα αυτά όμως οι λαοί αυτοί δεν υποτάχθηκαν. Αντιστέκονται μέχρι σήμερα και οι κατοχικές δυνάμεις αιμορραγούν καθημερινά και προσπαθούν να φύγουν όσο το δυνατόν λιγότερο καταισχυμένες και να αφήσουν άλλους στη θέση τους να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους».

Αναφερόμενος στην Κούβα τόνισε: «Είναι 50 χρόνια καρφί στο μάτι τους. Με την ευκαιρία της ασθένειας του ηγέτη της, Φιντέλ Κάστρο, ο μεν Μπους έκανε άθλιες δηλώσεις, ότι ο θάνατός του θα σημάνει την αποκατάσταση της δημοκρατίας, οι δε Κουβανοί μισθοφόροι του στο Μαϊάμι επιδόθηκαν σε κατάπτυστες εκδηλώσεις, πανηγύρια, κηδείες και κάθε είδους ασχήμιες, ενώ όλοι οι αξιοπρεπείς πολιτικοί και όλοι οι λαοί ευχήθηκαν την αποκατάσταση της υγείας του. Το ίδιο κάνουμε και εμείς σήμερα. Καλή δύναμη και υγεία Φιντέλ»!

«Δεν είναι λοιπόν μάταιος ο αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού, συνέχισε. Κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος. Οσο ισχυρός κι αν είναι ο εχθρός. Παράδειγμα, ο Λίβανος. Οι Ισραηλινοί με την τεράστια στρατιωτική μηχανή τους διακήρυξαν ότι σε μια βδομάδα θα καταλάβουν το Νότιο Λίβανο και θα εξαφανίσουν τη "Χεζμπολάχ". Πέρασε όμως ένας μήνας και ακόμα βρίσκονται στα σύνορα και ολόκληρο το Βόρειο Ισραήλ βομβαρδίζεται από εκατοντάδες ρουκέτες της "Χεζμπολάχ".

Αυτός είναι ο λόγος που οι προστάτες του Αμερικανοί και Βρετανοί και μερικοί άλλοι θλιβεροί κολαούζοι, που ονόμαζαν τη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ ως νόμιμη δήθεν αυτοάμυνα, φροντίζουν τώρα να εξασφαλίσουν μια ευνοϊκή γι' αυτό εκεχειρία και να αναθέσουν σε "Διεθνή Δύναμη" αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει το Ισραήλ, δηλαδή την κατοχή του Νότιου Λιβάνου. Και δυστυχώς αυτό το σχέδιο, το αμερικανο-γαλλικό, ελαφρώς βελτιωμένο, υποστηρίζει και η ελληνική κυβέρνηση. Η υπουργός Εξωτερικών, κυρία Μπακογιάννη, ζήτησε από το Συμβούλιο Ασφαλείας να θέσει τέρμα στην αδικαιολόγητη 23 ημερών σιωπή του και να ζητήσει άμεση διακοπή των εχθροπραξιών. Αλλά δεν υπήρχε καμία σιωπή του Συμβουλίου Ασφαλείας, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει μια εκκωφαντική στήριξη στον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ κατά των λαών της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να απορρίψει το αμερικανο-γαλλικό σχέδιο που δικαιώνει τον επιδρομέα, δηλαδή, το Ισραήλ και τα εγκλήματα που διαπράττει κατά των αμάχων και να ζητήσει να σταματήσουν αμέσως οι δολοφονικές επιδρομές του και να αποχωρήσει από τα ξένα εδάφη που κατέχει. Με τον αγώνα των λαών θα επιβληθεί η μόνη σωστή λύση. Δηλαδή, η λύση του Παλαιστινιακού, από το οποίο εξαρτάται η ειρήνευση της Μέσης Ανατολής. Ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ανεξάρτητος και δημοκρατικός Λίβανος. Ανεξάρτητο και δημοκρατικό Ιράκ. Εξω οι Αμερικανοί, το NATO και η ΕΕ από τη Μέση Ανατολή και από κάθε κατεχόμενη χώρα».

«Εξήντα ένα χρόνια μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα οι ιμπεριαλιστές της "νέας τάξης πραγμάτων" εξακολουθούν να τρομοκρατούν και να δολοφονούν τους λαούς, προκειμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Ο άδικος πόλεμος που εξαπέλυσε κατά του λιβανέζικου και παλαιστινιακού λαού το Ισραήλ με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, στηριγμένοι στην ονομαζόμενη αντιτρομοκρατική εκστρατεία και τη θεωρία των προληπτικών πολέμων, καταπατά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και κλιμακώνει την ένταση στη Μέση Ανατολή, δολοφονώντας γυναίκες και παιδιά», υπογράμμισε ο Κώστας Χαντζιάρας, στέλεχος του ΠΑΜΕ.

«Εξω οι φονιάδες από την Παλαιστίνη», ήταν το σύνθημα που βροντοφώναξαν οι διαδηλωτές υποδεχόμενοι στο βήμα τον Ισμάτ Σάμπρι, επιτετραμμένο της Παλαιστινιακής Αρχής στη χώρα μας: «Σήμερα οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους προσπαθούν να πουν ότι όλες οι πλευρές έχουν τα δίκια τους, για να χαθεί ο πραγματικός ένοχος, ο πραγματικός εγκληματίας. Πρέπει να αντιστεκόμαστε, να είμαστε συνέχεια στους δρόμους. Οχι στις μεσοβέζικες λύσεις. Ναι στην αντίσταση των λαών. Γιατί οι λαοί όταν θέλουν μπορούν κι αυτό οι εγκληματίες το ξέρουν και τους τρελαίνει».

Για «όλες τις μάνες που ρωτούν με απόγνωση γι' αυτούς που έχασαν, για αυτούς που επιζούν χωρίς στάλα νερό, γι' αυτούς που βαδίζουν διωγμένοι χωρίς προορισμό, για όλες τις μάνες που θα ήταν ευτυχισμένες αν τα χέρια τους δεν έσκαβαν στα ερείπια για να αντικρίσουν το θάνατο, για τις μάνες που μας ρωτάνε βουβά σήμερα», μίλησε η Ελένη Γερασιμίδου, αντιπρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, λέγοντας: «Εμάς ρωτάνε. Εμείς μπορούμε να φωνάξουμε, να σηκώσουμε τη γροθιά της οργής. Γιατί εμείς ξέρουμε ποιο είναι το δίκιο, ποια είναι η ουσία των μικρών πραγμάτων, η σημασία των λέξεων».

Τα συνθήματα κατά των ιμπεριαλιστών πέφτουν βροχή, για να ακολουθήσει ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, στο Λίβανο και την Παλαιστίνη, όλων των θυμάτων των ιμπεριαλιστών, κάνοντας σαφές ότι «η μεγαλύτερη τιμή σε αυτούς που έπεσαν είναι το δυνάμωμα της λαϊκής αντίστασης».