Σ' ένα ακόμα κραυγαλέο ξεπούλημα των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που βάζει βόμβα σε θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, προχώρησε πριν από ένα περίπου μήνα η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ) του Σωματείου Εργαζομένων. Σε συνάντηση που είχε στις 21 Ιούλη στα γραφεία της ΓΣΕΕ με εκπροσώπους της εργοδοσίας (πολυεθνική «Thyasen Krupp»), της ΙG METAL και του Σωματείου των Ναυπηγείων του Κιέλου, ο επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ, πρόεδρος του σωματείου στο Σκαραμαγκά και αντινομάρχης Πειραιά, Στ. Μαρκάτος, συνυπέγραψε τη λεγόμενη «Διακήρυξη των Αθηνών» (στη συνάντηση παραβρισκόταν και ο ΠΑΣΚίτης πρόεδρος της ΠΟΕΜ). Πρόκειται για ένα κατάπτυστο κείμενο με το οποίο Ελληνες και Γερμανοί εργατοπατέρες επιχειρούν να καταστήσουνε τους εργαζόμενους και με τη βούλα συμμέτοχους στην προσπάθεια της επιχείρησης να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της και να αυξήσει την κερδοφορία της.

Κομμένη και ραμμένη στις τέσσερις ελευθερίες της Συνθήκης του Μάαστριχτ (ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, εργαζόμενων και υπηρεσιών) και εν αναμονή της έγκρισης από το Ευρωκοινοβούλιο και της πλήρους εφαρμογής της αντιδραστικής οδηγίας Μπολκεστάιν, ανάμεσα σε άλλα, η συμφωνία προβλέπει:

• Διασυνοριακή ανταλλαγή εργατών, κυρίως ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα, όπου δραστηριοποιείται η πολυεθνική.
• Μετατόπιση τμημάτων έργων και αναδιανομή εργασιακών πακέτων (δηλαδή μεταφορά της παραγωγής στη χώρα που εξυπηρετούνται πιο αποτελεσματικά τα κέρδη της εταιρείας).
• Νέα μέτρα προκείμενου να αποφευχθεί η ζημιά της επιχείρησης (ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων απολύσεων κ.ά.).

Τα «άρθρα» της λεγόμενης διακήρυξης είναι χαρακτηριστικά της υποταγής των συνδικαλιστικών οργανώσεων που τα αποδέχτηκαν στα εργοδοτικά συμφέροντα της πολυεθνικής. Αλλωστε, εκτός από την πλειοψηφία του σωματείου στο Σκαραμαγκά, τόσο η IG METAL (από την οποία προέρχεται ο σημερινός πρόεδρος της εταιρείας), όσο και το σωματείο του Κιέλου, έχουν τις δικές τους «περγαμηνές» στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργοδοσίας: πήραν μέτρα για περικοπές αποδοχών από δώρα και άδειες, υλοποίησαν απολύσεις που τους πάσαρε με λίστα η εργοδοσία, έδωσαν την έγκρισή τους για 276 δωρεάν ώρες εργασίας και από το 2003 παραιτήθηκαν από κάθε διεκδίκηση για τρία ολόκληρα χρόνια.

Στο άρθρο 1 συνομολογείται ότι: «Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας (...) αποτελεί μια διαρκή υποχρέωση της διεύθυνσης όπως και της εκπροσώπησης των εργαζομένων των εταιρειών, των τομέων και της TKMS συνολικά». Κατά συνέπεια, «Σύμφωνα με οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια είναι δυνατή η μετατόπιση τμημάτων έργων, εφόσον με τον τρόπο αυτό ενισχύονται τα συμφέροντα όλων των εμπλεκόμενων τόπων εγκατάστασης/ εταιρειών» (άρθρο 4). Στο άρθρο 5 διευκρινίζεται: «Εφόσον η μετατόπιση έργων και η αναδιανομή εργασιακών πακέτων δεν επαρκούν ή προσκρούουν σε οικονομικούς ή κοινωνικούς φραγμούς, καθίσταται αναγκαία και η διασυνοριακή ανταλλαγή προσωπικού με κοινωνικά αποδεκτά κριτήρια», και μάλιστα «Με τη συμμετοχή της εκπροσώπησης των εργαζομένων στη διαδικασία αυτή και μέσω εκτεταμένης ενημέρωσης και επικοινωνίας» (άρθρο 6).

Για την εμπέδωση των παραπάνω από τους εργαζόμενους και με πρόφαση την επιτάχυνση των εργασιών για την εμπρόθεσμη παράδοση των ελληνικών υποβρυχίων, «οι εμπλεκόμενοι συμφωνούν ότι θα προβούν σε όλα τα ενδεδειγμένα οικονομικά αναγκαία και κοινωνικά αποδεκτά μέτρα προκειμένου να αποφευχθεί ζημιά της επιχείρησης» (άρθρο 7). Ανάμεσα σε άλλα, συμφωνήθηκε «Στο ευρύτερο πλαίσιο της "ολοκληρωμένης λειτουργίας" ("Integrated Operations") θα καταστεί αναγκαίο από την άλλη πλευρά να τοποθετηθεί μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων των Ελληνικών Ναυπηγείων σε τόπους εγκατάστασης στη Γερμανία» (άρθρο 9) με το σχετικό βέβαια δέλεαρ: «Εφόσον επιτευχθεί διαρκές αποτέλεσμα στην αποτροπή ρητρών καθυστέρησης, θα έχουν οικονομική συμμετοχή σε αυτό οι εργαζόμενοι των Ελληνικών Ναυπηγείων» (άρθρο 10).

Με λίγα λόγια, οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ συμφώνησαν ότι η εργοδοσία έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να μεταφέρει εργαζόμενους από την Ελλάδα στη Γερμανία (και αύριο οπουδήποτε αλλού δραστηριοποιείται), όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο για τα κέρδη της πολυεθνικής. Το μέτρο ισχύει και αντίστροφα, καθώς ήδη, εδώ και έξι περίπου μήνες, μια ομάδα Γερμανών εργαζομένων βρίσκεται και εργάζεται στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Η πολυεθνική διατηρεί βέβαια και το αναφαίρετο δικαίωμα να μεταφέρει ανά πάσα στιγμή και τμήματα της παραγωγής όπου τη συμφέρει. Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι κανείς εργαζόμενος δεν είναι πλέον σίγουρος στη δουλιά του αν αρνηθεί να «μετατεθεί» κατά τα κέφια της εταιρείας, ενώ στο μέλλον οι παραγγελίες θα καταλήγουν εξ ολοκλήρου σε ναυπηγεία της εταιρείας όπου το κόστος για την πολυεθνική είναι το ελάχιστο.

Τις μεθοδεύσεις της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας αποκαλύπτει και καταγγέλλει με ανακοίνωσή της προς τους εργαζόμενους η παράταξη της Εργοστασιακής Επιτροπής, θέτοντας τα ερωτήματα: «Γιατί έκρυψαν τη συμφωνία που κάνανε από το ΔΣ του Σωματίου και τους εργαζόμενους; Σε τι άλλο έχουν δεσμευτεί στην εργοδοσία και το κρύβουν; Τι άλλες συμφωνίες έχουν κάνει και δεν το ξέρουμε; Πόσο λερωμένη έχουν τη φωλιά τους;». Και καλεί όλους τους εργαζόμενους και προσωπικά τον καθένα «να αναλάβει τις ευθύνες του. Η αλλαγή συσχετισμών στο Σωματείο ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ. Περιθώρια δεν υπάρχουν. Οσο παραμένει αυτή η πλειοψηφία, η κατάσταση θα χειροτερεύει. Τα δικαιώματά μας κινδυνεύουν. Τώρα να βάλουμε φρένο στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Ενωμένοι θα νικήσουμε»!