Ολα τα κατά καιρούς πακέτα της ΕΟΚ παλιότερα, της ΕΕ σήμερα, όπως τα περιβόητα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και τα διάφορα «Ευρωενωσιακά Προγράμματα», χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται, για να δημιουργούν αυταπάτες, για να καλλιεργούν μια ευφορία, για δήθεν κοσμογονία, για δήθεν δημιουργία έργων, ακόμη και για την αντιμετώπιση - όπως ισχυρίζονται - της απασχόλησης και της ανεργίας. Προεκλογικά, οι υποψήφιοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ, σε αρκετές περιπτώσεις «τάζουν» έργα και λένε ότι τα κονδύλια θα τα βρουν από αυτά τα προγράμματα. Στην ουσία, οι δήμαρχοι και νομάρχες αυτών των κομμάτων, όπως και οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μέσα από αυτά τα έργα προωθούν την πολιτική της ΕΕ, την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλίων.

Η αλήθεια, όμως, είναι τελείως διαφορετική. Και αυτό γιατί τα όποια έργα εντάσσονται στα εκάστοτε «πακέτα», χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό για την προώθηση αντιλήψεων της ΕΕ. Κυρίαρχη τάση ήταν και παραμένει ότι τα κονδύλια αυτά διαθέτονται, για να ενισχυθεί το μεγάλο κεφάλαιο, πολυεθνικό και ελληνικό. Επιπλέον, για να ενταχθεί ένα έργο σε κάποιο τέτοιο πρόγραμμα, πρέπει να θεωρηθεί και ...επιλέξιμο, ότι δηλαδή, εκπληρώνει τις προϋποθέσεις για να πάρει τη χρηματοδότηση (ένα από αυτά είναι ο δείκτης ανταγωνιστικότητας, αλλά και ανταποδοτικότητας).

Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι «μα καλά, δεν πρέπει να παίρνουμε τα χρήματα που δίνει η ΕΕ». Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να τονιστεί ότι τα χρήματα που δικαιούται η χώρα μας από τα Ταμεία της ΕΕ είναι πολύ περισσότερα. Σύμφωνα με υπολογισμούς, του 2003, σε κάθε δραχμή που παίρνει, οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν πληρώσει 2,5 έως 3 δραχμές! Και εδώ να σημειωθεί ότι ακόμη και οι εθνικοί πόροι κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση των επιλογών της ΕΕ, αφού είναι δεσμευμένοι για να συμπληρώσουν τα υπόλοιπα κονδύλια στις κεντρικές της επιλογές, μέσα από την επιλεξιμότητα των έργων που αυτή καθορίζει.

Μια σημαντική παράμετρος που πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι είναι ότι οι προϋποθέσεις για την απορρόφηση των πόρων, γίνονται ακόμη σκληρότερες, αφού για να χρηματοδοτηθεί ένα έργο, πρέπει να είναι «επιλέξιμο». Στην ουσία, δηλαδή, η ΕΕ θα επιλέγει τα έργα και τα προγράμματα που θα έχουν τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Και για να γίνει αυτό αντιληπτό, για την ΕΕ, «επιλέξιμο» έργο είναι η κατασκευή ενός γηπέδου... γκολφ(!), όχι, όμως, η δημιουργία ενός βρεφονηπιακού σταθμού! Ετσι, έργα ζωτικής σημασίας για το λαό, τους εργαζόμενους, δεν υλοποιούνται, για να προταχθούν αυτά που επιλέγει η ΕΕ.