Η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα είναι δύο πόλεις με πολλές ομοιότητες. Φιλοξενούν μεγάλα τμήματα πληθυσμού, διακρίνονται από αγωνιστικές παραδόσεις, είναι προσφυγομάνες, έχουν λιμάνι. Επιπρόσθετα, στην επικαιρότητα, λόγω των δημοτικών εκλογών, δεσπόζει η εκλογική μάχη για το Δήμο της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας με πρωταγωνιστές τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Παπαγεωργόπουλος (ΝΔ) εναντίον Αράπογλου (ΠΑΣΟΚ) και Φούρας (ΠΑΣΟΚ) εναντίον Φλωράτου (ΝΔ). Αλλη μια ομοιότητα. Ακολουθούν όμως κι άλλες, πιο οδυνηρές... Στο προεκλογικό τανγκό (ο εν λόγω χορός προϋποθέτει πάντα δύο) που έχει στηθεί, «χορεύει» ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς εκτός από την ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση και την προβολή θέσεων. Ο λόγος; Σαφής όσο και ευδιάκριτος καθώς οι διαφορές όχι απλά περισσεύουν αλλά τελικά είναι ανύπαρκτες. Τη θέση των πολιτικών προτάσεων και των προγραμμάτων έχει πάρει ο αποπροσανατολισμός, η άγονη σκανδαλολογία, η στείρα πόλωση. Στην «πίστα» αυτή ευδοκιμούν όλων των ειδών οι «χορευτές» που το ρεπερτόριο του ταλέντου τους εξαντλείται στις «αδέξιες» κινήσεις και στις σκαμπρόζικες «φιγούρες»... Τουτέστιν το... ζευγάρι της «διαφθοράς». Από τη μια ο κ. Λεμούσιας, στενός συνεργάτης του Παπαγεωργόπουλου, που κατηγορείται από την Αράπογλου για μη χρηστή διαχείριση, από την άλλη ο κ. Δρακονταειδής, πρώην συνεργάτης του Φλωράτου και γαμπρός του Φούρα παρακαλώ, που κατηγορείται από τον Φούρα για «ύποπτες» επιταγές.