Σκόπιμο είναι, πάντως, να υπογραμμιστούν δυο ακόμη σημεία της νέας γερμανικής Λευκής Βίβλου: Με το πρώτο, η Γερμανία διεκδικεί, εμμέσως πλην σαφώς, την είσοδό της στο κλαμπ των πυρηνικών δυνάμεων. Σημειώνει το συγκεκριμένο εδάφιο: «Δοθείσης της αποστολής του ΝΑΤΟ για την πρόληψη πολέμων, βάσει της συμμαχικής αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής των υποχρεώσεων, καθιστά επιβεβλημένο η συμμετοχή της Γερμανίας στην πυρηνική συμμετοχή να είναι ανάλογη του ρόλου της». Με το δεύτερο, θεσμοθετείται η δυνατότητα της επέμβασης των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων στην αντιμετώπιση «τρομοκρατικής απειλής ή επίθεσης». Στο τελικό κείμενο, ορίζεται ότι «βάσει μιας ευρύτερης αντίληψης ασφαλείας, τυχόν απειλή αντιμετωπίζεται με διπλωματικά, οικονομικά, πολιτικά, αστυνομικά και στρατιωτικά μέσα, εάν χρειάζεται και με στρατιωτική επέμβαση». Περιττό, βέβαια, να σημειώσουμε ότι το προαναφερόμενο δεν αφορά μόνο σε στρατιωτικές επεμβάσεις σε βάρος τρίτων μόνο χωρών, αλλά και στο εσωτερικό της Γερμανίας. Αλλωστε, ποτέ και καμιά άρχουσα τάξη δεν υποτίμησε τη θωράκιση της εξουσίας και του καθεστώτος της έναντι του «τρομοκράτη λαού».