Με τη μυθιστορηματική τριλογία «Οι ρίζες του ποταμού», ο Ζήσης Σκάρος δίνει ένα μέρος από την ιστορία της πάλης των αγροτών της Θεσσαλίας με τους αφέντες τους. Παλιότερα αφέντες τους ήταν οι Τούρκοι, ύστερα από την απελευθέρωση από τους Τούρκους τους διαδέχτηκαν οι ντόπιοι τσιφλικάδες, που δεν ήταν καλύτεροι από τον ξένο κατακτητή. Ολοι οι δυνάστες της ελληνικής γης στους Θεσσαλούς αγρότες εφαρμόσανε τη μεγαλύτερη βία και σκληρότητα. Κάτω από την εξουσία τους οι πεδινοί πληθυσμοί ήταν οι περισσότεροι ανυπεράσπιστοι. Η ιστορία της Θεσσαλίας είναι ιστορία αγώνων των αγροτών, όχι μόνο για την κατάχτηση της πολιτικής τους ελευθερίας, αλλά και για μια στοιχειώδη κοινωνική και οικονομική αποκατάσταση. Ιστορία αγώνων για το ψωμί και για ένα κομμάτι γης, όπου να μπορούν να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους χωρίς πείνα και φόβο. Ο συγγραφέας στηρίζει το έργο του πάνω σε πραγματικές ιστορικές και κοινωνικές καταστάσεις κι είναι ντοκουμενταρισμένος σ' αυτές τις καταστάσεις, μα πουθενά δε χρησιμοποιεί ατόφιο ιστορικό υλικό. Αρα, το έργο δεν είναι ούτε χρονικό, ούτε μυθοποιημένη ιστορία. Ανήκει ολόκληρο στην τέχνη. Εδώ τώρα μιλάμε για τον πρώτο τόμο της τριλογίας που κινείται μέσα στα χρονικά όρια από το 1854 έως το 1910 (Κιλελέρ) και έχει τον τίτλο «Ραγιάδες και κολίγοι». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».