"... η ημετέρα Κοινότης από διετίας καταβάλλει πάσαν προσπάθειαν ίνα δυνηθεί καλλώπιση την προ την κηπουπόλεως Ελληνικού παραλίαν, ανεγείρουσα εις αυτήν σοβαρόν κέντρον δι' οικογενείας εις το οποίον όχι μόνο οι κάτοικοι αυτής αλλά και οι Αθηναίοι επίσης, άνευ εκμεταλλεύσεως και μακράν ασχημιών να δύναται να απολαύσωσι οικογενειακώς εις αρμόζον περιβάλλον των καλών της ακτής (... ) μανθάνομεν ότι ιδιώται εξ ων εις καφεπώλης (... ) μη δυνηθείς να εγκαταστήσει ακόμη υποφερτόν ουρητήριον εις το κατάστημά του υπέβαλε αίτησιν εκμισθώσεως μέρους παραλίας διά την ανέγερσιν κέντρου εκ των συνήθων βεβαίως αντιαισθητικών καταστημάτων άτινα και αισθητικώς και ηθικώς βλάπτουσιν την εμφάνισιν της ωραίας παραλίας... ".

Με αυτά τα λόγια είχε αντιδράσει τον Ιούνη του 1933 η τότε Κοινότητα Ελληνικού με έγγραφό της προς το υπουργείο Συγκοινωνιών για να σταματήσει την προσπάθεια ιδιωτών που με τη βοήθεια της τότε κυβέρνησης ήθελαν να πάρουν χώρους της παραλίας για δικό τους φυσικά συμφέρον.

Μετά όμως από 64 χρόνια τα ιδιωτικά συμφέροντα με τη βοήθεια όλων των μέχρι σήμερα ελληνικών κυβερνήσεων κατάφεραν να πάρουν την παραλία από τους κατοίκους και να στήσουν τις επιχειρήσεις τους εκεί. Ετσι, με παρανομίες και αυθαιρεσίες κατάφεραν, επιχειρηματίες και πολιτεία, η παραλία του Ελληνικού να γίνει ιδιωτική, να γεμίσει από καφετέριες, "σκυλάδικα", Λούνα Παρκ κλπ. Το 1959 ο χώρος δόθηκε για αθλητικές δραστηριότητες, σήμερα όμως το αποτέλεσμα είναι διάφοροι επιχειρηματίες να έχουν κάνει την περιοχή "τσιφλίκι" τους. Ενώ μια ταμπέλα λέει ήδη: "Είσοδος 700 δραχμές για τους μεγάλους - 400 για τα παιδιά"!

Σήμερα ο "Ρ" αποκαλύπτει έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών που στάλθηκε στη Νομαρχία Πειραιά το Νοέμβρη του '90, σύμφωνα με το οποίο, η εκμίσθωση της παραλίας στην "Ποσειδών Πετροκλάμπ ΕΠΕ", που έγινε το Δεκέμβρη του '94 είναι παράνομη! Η παραλία που χαρίστηκε στον επιχειρηματία Ρέστη ανήκει με νόμο στους κατοίκους. Δε μένει πλέον παρά η κυβέρνηση να τον εφαρμόσει και να δώσει τέρμα στο σκάνδαλο...