Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη δε λησμόνησε να εξάρει τις καλές υπηρεσίες του ιμπεριαλιστικού αυτού οργανισμού στη Βοσνία. Εκανε μάλιστα ειδική μνεία τόσο στη Συμφωνία Ντέιτον όσο και στην εφαρμογή της. Η πολυεθνική ΝΑΤΟική δύναμη για τη διατήρηση της, με τα όπλα επιβληθείσης, "ειρήνης" κάνει καλά τη δουλιά της. Τόσο καλά που να θεωρείται λίγο - πολύ πιλότος για άλλες παρόμοιες περιστάσεις, οι οποίες πρέπει να σημειωθεί ότι δημιουργούνται από τους ίδιους τους αυτοαποκαλούμενους "προστάτες" των λαών και της ειρήνης, ακριβώς για να μπορούν να επιβάλουν στη συνέχεια με τα όπλα την "προστασία" τους.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη μαρτυρική γειτονική χώρα επιβεβαιώνουν το ρόλο και τις μεθόδους των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών στην επιβολή τέτοιων ιδιόμορφων καθεστώτων κατοχής, τις συνέπειες για τους λαούς που υποτάσσουν και τις επικίνδυνες καταστάσεις που ελλοχεύουν, επειδή ακριβώς είναι αδίστακτοι όταν προωθούν τη "νέα τάξη πραγμάτων". Θέλουν ταυτόχρονα να συντηρούν σ' όλα τα επίπεδα, χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση και προς κάθε κατεύθυνση, την επικυριαρχία τους. Τα τελευταία γεγονότα, όπως η καταδίκη του Τάνιτς ως εγκληματία πολέμου, το κυνήγι των πρώην Σερβοβόσνιων ηγετών Κάρατζιτς και Μλάντιτς, επίσης ως εγκληματιών πολέμου, αλλά και η δολοφονία από τις ΝΑΤΟικές στρατιωτικές δυνάμεις του επικεφαλής της Αστυνομίας στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας, φανερώνουν το επικίνδυνο της παρουσίας και της δράσης του ΝΑΤΟ. Ανεξάρτητα από το ρόλο όλων αυτών των προσώπων σε ό,τι διαδραματίστηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά και μετά την επιβολή της "ειρήνης" των όπλων, αποδεικνύεται περίτρανα ότι "το μακρύ χέρι του ιμπεριαλισμού" σφίγγει την αγχόνη που το ίδιο έχει περάσει στο σβέρκο των λαών. Οι πραγματικοί εγκληματίες πολέμου, ηθικοί αυτουργοί και εκτελεστές, όπως οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί, κρίνουν, δικάζουν και καταδικάζουν άλλους σαν εγκληματίες ενός πολέμου που οι ίδιοι οργάνωσαν και επέβαλαν για να εκπληρώνουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Ταυτόχρονα, όμως, αποδεικνύουν ότι όσο το δίκαιο του ισχυρού είναι κυρίαρχο στις διεθνείς σχέσεις, τόσο οι λαοί θα στενάζουν κάτω από την μπότα του επικυρίαρχου.

Η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" συνεχίζεται το ίδιο επικίνδυνα όπως και πριν το ξέσπασμα του πολέμου, όπως φαίνεται και από την κρίση που ξέσπασε στη σερβοβοσνιακή ηγεσία. Τα τελευταία γεγονότα εμφανίζονται ως αφορμή για την αναζωπύρωση αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων, υπαρκτών μεν αλλά που η ρίζα τους βρίσκεται στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στους ανταγωνισμούς για το μοίρασμα και ό,τι αυτό συνεπάγεται γι' αυτές τις κοινωνίες. Ας αφήσουν το σερβοβοσνιακό λαό ελεύθερο, χωρίς πολυεθνική στρατιωτική παρουσία, να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και να τις λύσει ο ίδιος. Διαφορετικά, τα γεγονότα και ό,τι υποκρύπτουν γίνονται αφορμή για ακόμη πιο σκληρή ιμπεριαλιστική δράση. Ως πότε οι λαοί θα ανέχονται να συνθλίβονται στα γρανάζια του μηχανισμού επιβολής των συμφερόντων των πολυεθνικών; Μα ως τότε που συνειδητοποιώντας τη δύναμή τους θα αποτινάξουν οριστικά το ζυγό για να επιβάλουν το δικό τους δίκιο. Η αντιΝΑΤΟική, αντιαμερικανική, αντιιμπεριαλιστική αντίσταση και πάλη κάθε λαού στη χώρα του, η κοινή δράση των λαών θα ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της "νέας τάξης".