Τελικά για ποιο λόγο έγινε η υπό τον τίτλο "Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση" σύνοδος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ; Από τη μέρα που ανακοινώθηκε ο τόπος (Ναύπλιο) και το θέμα, άρχισε να διοχετεύεται προς τα έξω, μια χαριτωμένη εικόνα της συνόδου με ανέκδοτα του στιλ "Καποδίστριας εναντίον Βενιζέλου", "μακριά από τις εκκλησίες" και άλλα τινά, που δημιουργούσαν την εντύπωση πως στο Ναύπλιο το μόνο θέμα συζήτησης θα ήταν το πρόγραμμα των αναγκαστικών συνενώσεων δήμων και κοινοτήτων υπό την επωνυμία "Ιωάννης Καποδίστριας". Πρόγραμμα τόσο "ριζοσπαστικό", κατά την - προβαλλόμενη ως πραγματικότητα - επιθυμία των συντακτών του, που συσπειρώνει, λένε, εναντίον του τα συντηρητικά και καθυστερημένα τμήματα της κοινωνίας μας, ανεξαρτήτου κομματικής ένταξης. Γεγονός που θα εκφραζόταν, υποτίθεται, και στη σύνοδο της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. Κάτι που όχι μόνο δε συνέβη, αλλά αντίθετα, αυτό που κυριάρχησε ήταν η ομοφωνία και για την κεντρική επιλογή και για τις επιμέρους ρυθμίσεις. Τελικά προς τι ο προπαρασκευαστικός θόρυβος;

Μία πρώτη απάντηση δίνουν τα όσα ειπώθηκαν μέσα στην ΚΕ. Ο θόρυβος για ένα από τα υποθέματα της συνόδου ήταν αναγκαίος για να συγκεντρωθεί εκεί η προσοχή της κοινής γνώμης, καθώς τελικά η σύνοδος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ επί της ουσίας ασχολήθηκε με αυτό ακριβώς που υπονοούσε ο τίτλος της: Με τη σχέση Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης στα πλαίσια των δεδομένων που διαμορφώνει η πραγματικότητα "Ευρωπαϊκή Ενωση. και με το ρόλο που εντέλλεται να παίξει η Αυτοδιοίκηση ως ένας θεσμός που θα ανταποκρίνεται στις σημερινές εντολές της ΕΕ, αλλά και ταυτόχρονα θα είναι ικανός να προσαρμόζεται στις όποιες νέες εντολές. Συζήτησαν ειδικά για το "μοντέλο" της κρατικής διοίκησης, που όχι μόνο έχει ανάγκη σήμερα το σύστημα, αλλά είναι επίσης αποφασισμένο να το επιβάλει εδώ και τώρα ως μηχανισμό προσαρμοζόμενο στις απαιτήσεις του συστήματος στο διηνεκές.

Είναι χαρακτηριστικό, το "μοντέλο" των δημάρχων που το ΠΑΣΟΚ θέλει να προκύψουν από τις εκλογές του '98, έτσι όπως το περιέγραψαν στη σύνοδο. Παραπέμπει σε δημάρχους - προϊστάμενους διοικητικών υπηρεσιών, ικανούς "μάνατζερ" - διαχειριστές ενός ταμείου που θα λειτουργεί στα πλαίσια μιας απόλυτα δεδομένης πολιτικής. Η "δεδομένη πολιτική" ήταν ένα το κρατούμενο. Σ' αυτό συμφώνησαν όλοι. Ζητούμενο ήταν το ποιες λειτουργικές μεταβολές χρειάζονται, δηλαδή, ποιο το πλαίσιο δράσης του θεσμού, πώς θα δουλεύει αποτελεσματικά η "μηχανή". Εισηγητικά τέθηκε ένας όρος: Η "μηχανή" πρέπει να δρα ανταγωνιστικά, να λειτουργεί ανταποδοτικά. Και σ' αυτό συμφώνησαν επίσης όλοι. Από αυτές ακριβώς τις δύο συμφωνίες προκύπτει και το εξής σοβαρό πρόβλημα: Γι' αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να υπάρξει καμία συζήτηση - διαπραγμάτευση περί πολιτικής και σχεδόν καμία συζήτηση - διαπραγμάτευση και για το ποιος θα διοικεί αυτή τη μηχανή. Για το ΠΑΣΟΚ, η πολιτική είναι δεδομένη και καλύτερος δήμαρχος όποιος εφαρμόζει πιστά αυτή την πολιτική.

Γίνεται φανερό ότι το πρόβλημα δε θα το έχει πλέον τόσο και κύρια το ΠΑΣΟΚ. Το κυβερνητικό κόμμα έκανε την επιλογή του και ο πρωθυπουργός ήταν πεντακάθαρος: Το ΠΑΣΟΚ πάει στις εκλογές με στόχο την έγκριση αυτής της πολιτικής, είπε, και σ' αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί η όλη προσπάθεια συσπείρωσης, όχι μόνο του κόσμου του ΠΑΣΟΚ - σε "πατριωτική" βάση - αλλά και στρωμάτων της κοινωνίας, κύρια μικροαστικών, που βλέπουν τα παρασιτικά τους συμφέροντα να υπηρετούνται από αυτήν την πολιτική. Αυτοί που ήδη έκαναν καθαρό πως έχουν σοβαρό πρόβλημα με ό,τι τόσο ωμά διακηρύχτηκε στο Ναύπλιο είναι οι του ΣΥΝ. Τους ζητήθηκε ευθέως, όχι μόνο να στηρίξουν όπως και κάνουν ήδη την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και τους υποψήφιους που αυτό θα επιλέξει, αλλά και να το διακηρύξουν. Κάτι τέτοιο τινάζει στον αέρα τα φληναφήματα περί "τοπικών κοινωνιών" που δήθεν αποφασίζουν, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την τακτική του ΣΥΝ σε όποιο δρομολογούμενο σκηνικό "Κεντροαριστεράς", όπου διακηρυγμένα πλέον αποφασίζει και διατάσσει το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα ομόφωνα η ΚΕ του. Δικό τους βεβαίως το πρόβλημα.

Στον αντίποδα, για το λαϊκό κίνημα, η ωμότητα αυτών των διακηρύξεων (δεδομένη η πολιτική, εκλογές για την επικύρωσή της, στόχος: δήμοι - μηχανισμοί και δήμαρχοι που θα δουλεύουν για αυτή την πολιτική) με μόνο, τελικά, πραγματικό δεδομένο, την αντιλαϊκότητα όλου αυτού του πλαισίου, διαμορφώνει ένα πεδίο κοινών δράσεων, συσπειρώσεων όλων εκείνων που έχουν διάθεση να αντισταθούν. Κι αυτοί είναι γύρω μας. Χρέος μας να φτάσουμε σε αυτούς. Να μιλήσουμε - προβάλλουμε ένα άλλο πολιτικό πλαίσιο, το περιεχόμενο του οποίου σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη καταγραφεί στις παραδόσεις της αγωνιζόμενης Αυτοδιοίκησης και παραμένει ζητούμενο για το λαό η προώθησή του.