Η φτώχεια σε παγκόσμια κλίμακα συνεχίζει να προσλαμβάνει όλο και μεγαλύτερες μαζικές διαστάσεις... Ετσι, σήμερα, πάνω από 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν κυριολεκτικά σε συνθήκες "απόλυτης φτώχειας", δηλαδή, κάθε πέμπτος πολίτης του πλανήτη μας. Ταυτόχρονα, Θα πρέπει ιδιαίτερα να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι τα 300 εκατομμύρια στο παραπάνω αστρονομικό νούμερο ήρθαν να προστεθούν στα τελευταία πέντε χρόνια, που πέρασαν, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών κοινωνικών καθεστώτων στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η φτώχεια, όμως, δε σταματά στους παραπάνω αριθμούς. Αυτή συνεχίζει να παίρνει όλο και δραματικότερες διαστάσεις, όχι μόνο ιδιαίτερα στις έτσι ονομαζόμενες χώρες του Τρίτου Κόσμου, αλλά και στα ίδια τα φρούρια του διεθνούς ιμπεριαλισμού, καθώς και των άλλων βιομηχανικών κρατών. Η φτώχεια, λοιπόν, και η εξαθλίωση κατάντησαν σήμερα ένα οξύτατο κοινωνικό πρόβλημα, του οποίου η αποτελεσματική αντιμετώπιση δε διαφαίνεται καν στον ορίζοντα...

Θα μπορούσε, βέβαια, να παραδεχτεί κανείς ότι καλά κάνει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, που προσπαθεί να προωθήσει στο επίκεντρο των παγκόσμιων κοινωνικών προβλημάτων το οξυνόμενο κοινωνικό φαινόμενο της φτώχειας σαν τη νούμερο Ι κοινωνική μάστιγα. Ετσι, λίγες μόνο μέρες πέρασαν από τότε, που ο ΟΗΕ κήρυξε το "Διεθνές Ετος Εξάλειψης της Φτώχειας". Και σύμφωνα με τις διακηρύξεις της Παγκόσμιας Κοινωνικής Διάσκεψης Κορυφής, η οποία πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη άνοιξη στη δανική πρωτεύουσα, καθήκον όλων των εθνών και των αρμόδιων διεθνών οργανώσεων είναι "να κινητοποιήσουν τον πληθυσμό για την εκπλήρωση των στόχων που έχουν τεθεί και να επιτηρούν την εφαρμογή των σχετικών προγραμμάτων...".

Η αλήθεια είναι ότι τα ωραία λόγια για μια αποφασιστική μείωση της φτώχειας ποτέ δεν έχουν λείψει... Αυτό που, κυριολεκτικά, απουσιάζει είναι οι αποτελεσματικές πράξεις. Βέβαια, οι κάποιες δωρεές και έρανοι, που κάπου κάπου γίνονται, έχουν κάποια θετική επίδραση, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αγγίζουν τις πηγές, απ' όπου ξεπηδά όλο και απειλητικότερη η μαζική φτώχεια και που είναι: Το μεγάλο χάσμα οικονομικής ανάπτυξης Βορρά και Νότου, η βία του σκληρού χρήματος, η ασταμάτητη επέκταση της διαβόητης οικονομίας της αγοράς, η οποία συντρίβει βίαια το δημόσιο τομέα και καταληστεύει κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, οι οποίοι με τόσους αγώνες πέτυχαν. Ολα λοιπόν δείχνουν ότι έχει πλέον εγκαινιαστεί "η εποχή της σύγχρονης βαρβαρότητας", για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση - διαπίστωση κορυφαίου μαρξιστή οικονομολόγου της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας.