Τα αποτελέσματα της πλήρους εφαρμογής, με τη λήξη και της τρίχρονης μεταβατικής περιόδου 1992 - 95, της νέας ΚΑΠ αλλά και της εφαρμογής, από το 1995, της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ, προβάλλουν, ήδη, καταστροφικά για την αγροτική παραγωγή και για τα μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά. Τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας δείχνουν πως, στα τελευταία χρόνια στη δεκαετία του '90, στην αγροτική παραγωγή παρουσιάζεται τάση απόλυτης μείωσης συγκριτικά με τη μικρή αύξηση και στασιμότητα του αγροτικού προϊόντος στη δεκαετία του 1980. Στα 1995 η αγροτική παραγωγή καθηλώνεται (μηδενική αύξηση), ενώ το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν αυξάνει 2%. Σε σταθερές τιμές η αξία της αγροτικής παραγωγής, στα 1995, είναι ίση με την αγροτική παραγωγή του 1991, ενώ σαν ποσοστό επί του συνολικού ΑΕΠ αντιπροσωπεύει μόνον τα 11,5% από 14,5% που αντιπροσώπευε το 1981, χρονιά της ένταξης στην ΕΟΚ.

Η υποβάθμιση, γενικά, της γεωργίας συνδέεται με τις αποφάσεις που πάρθηκαν για περιορισμό της αγροτικής παραγωγής με τους γεωργικούς σταθεροποιητές (Πράσινο Βιβλίο, Α' Πακέτο Ντελόρ) και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, με την αναθεώρηση της ΚΑΠ και την εφαρμογή της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ και τη μείωση των αγροτικών δαπανών που επιβάλλεται. Μείωση που επιβάλλεται με την αλλαγή του συστήματος τιμών και επιδοτήσεων, σύμφωνα με το οποίο μειώνονται δραστικά οι αγροτικές τιμές παραγωγού και αντισταθμίζεται μερικά η απώλεια εισοδήματος με απευθείας στρεμματικές ενισχύσεις ή κεφαλικές επιδοτήσεις που δίνονται. Με τις χαμηλές ποσοστώσεις που επιβάλλονται σε όλα τα προϊόντα και τα υψηλά πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Με τα επιδοτούμενα προγράμματα ξεριζώματος βασικών καλλιεργειών (αμπέλια, ροδάκινα, μήλα κλπ.), με τις υποχρεωτικές και προαιρετικές αγραναπαύσεις. Με τη δραστική μείωση του όγκου των επιδοτούμενων εξαγωγών και των εξαγωγικών επιδοτήσεων.

Η αλλαγή του συστήματος τιμών και επιδοτήσεων έχει σαν άμεσο στόχο τη μείωση των αγροτικών δαπανών συνολικά και υλοποιείται με μειώσεις σε κάθε προϊόν ξεχωριστά και ιδιαίτερα για προϊόντα που παράγει η χώρα μας. Ετσι π.χ., τα κοινοτικά κονδύλια μειώνονται για τα καπνά, από 1,3 δισ. ECU σε 850 εκατομμύρια. Στο κρασί από 2,7 δισ. σε 1,7 δισ. ECU, και στο βαμβάκι οι δαπάνες καθηλώνονται, από το 1995 και για τα επόμενα 4 χρόνια, στα 770 εκατομμύρια ECU, στα επίπεδα του 1992, όταν η παραγωγή περιοριζόταν σε 750.000 τόνους σύσπορου προϊόντος και η έκταση της καλλιέργειας σε 3.200.000 στρέμματα, ενώ σήμερα, η παραγωγή ξεπερνά τους 1.300.000 τόνους και η καλλιεργούμενη έκταση τα 4.400.000 στρέμματα.

Πέραν της μείωσης των δαπανών, ευνοούνται ιδιαίτερα οι πολυεθνικές εταιρίες οι οποίες μπορούν να αγοράζουν με εξευτελιστικές τιμές τα αγροτικά προϊόντα, την πρώτη ύλη. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στα καπνά βιρτζίνια.Πέρσι ο καπνοπαραγωγός πληρώθηκε - πριμ και εμπορική τιμή - 868 δραχμές για κάθε κιλό, ενώ ο καπνέμπορας πλήρωσε, "από την τσέπη του", μόλις 30 δραχμές κατά κιλό! Κάτι ανάλογο γίνεται και με άλλα προϊόντα, όπως το βαμβάκι, τη βιομηχανική ντομάτα, τα χυμοποιήσιμα εσπεριδοειδή κλπ. Είναι φανερό πως με το σύστημα τιμών και επιδοτήσεων της νέας ΚΑΠ γίνεται αναδιανομή των εσόδων του κοινοτικού προϋπολογισμού σε όφελος των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ για την εξέλιξη των αγροτικών τιμών, σύμφωνα με τα οποία: Σε πραγματική αξία και με συνυπολογισμό όλων των εισοδηματικών και άλλων (στρεμματικών ενισχύσεων, κεφαλικών επιδοτήσεων κλπ.), οι τιμές που εισέπραξαν στα 1994 οι Ελληνες αγρότες ήταν μικρότερες μέχρι 66% από τις τιμές που πληρώθηκαν, για τα αγροτικά προϊόντα, το 1980. Δηλαδή, στα 1980, πριν την ένταξη στην ΕΟΚ οι τιμές που πληρώθηκαν οι αγρότες της χώρας μας ήταν πολύ καλύτερες από τις τιμές που πληρώνονται 15 χρόνια μετά την ένταξη... Τα αποκαλυπτικά αυτά στοιχεία, μαζί με το τεράστιο έλλειμμα που δημιουργήθηκε στο ισοζύγιο των εισαγωγών - εξαγωγών αγροτικών προϊόντων σε βάρος της χώρας μας, επιβεβαιώνουν ότι οι Ελληνες αγρότες και η αγροτική μας οικονομία και γενικότερα η χώρα μας είναι εκείνοι που ζημίωσαν και εξακολουθούν να ζημιώνουν με την ένταξη και παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Κι αυτά υπογραμμίζουν πόσο ρεαλιστικό και αναγκαίο είναι, οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι άλλοι εργαζόμενοι και επαγγελματίες να αγωνιστούν για την ανατροπή αυτής της καταστροφικής πολιτικής που εγκυμονεί ακόμα χειρότερες εξελίξεις.