Αν στο γεωργικό ισοζύγιο (εισαγωγές - εξαγωγές) το έλλειμμα έχει φτάσει σε επίπεδα που ξεπερνούν τα 150 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο (ενώ πριν την ένταξη ήταν θετικό υπέρ της χώρας μας), αν επιβεβαιώνεται η μείωση της ανταγωνιστικότητας των αγροτικών μας προϊόντων, τότε η αποεπένδυση και αποδιάρθρωση που συντελείται στην υποδομή του γεωργικού τομέα, ως συνέπεια της συνεχούς δραστικής μείωσης των γεωργικών επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου, μειώνει παραπέρα την ανταγωνιστικότητα και υπονομεύει την ίδια την προοπτική της γεωργικής παραγωγής.

Παρά τα λεγόμενα για πακτωλό δισεκατομμυρίων εισπράξεων από την ΕΕ, είναι χαρακτηριστικό ότι οι μέσες ετήσιες συνολικές γεωργικές επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου, σε σταθερές τιμές, μειώθηκαν στη δεκαετία του 1980 κατά 30% σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία του '70 και είναι μειωμένες κατά 40% στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990. Οι μειώσεις αυτές, που στη διετία 1993 - '94, σε σταθερές τιμές, φτάνουν στα 24%, είναι αποτέλεσμα του περιορισμού των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και των τοκογλυφικών επιτοκίων της ΑΤΕ. Καθώς, όμως, οι σχετικές δαπάνες του προϋπολογισμού διαμορφώνονται στα κοινοτικά πλαίσια των γνωστών πακέτων Ντελόρ, αποδείχνεται πως τα πολυδιαφημισμένα αυτά πακέτα δεν είναι ικανά να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά διαρθρωτικά και επενδυτικά προβλήματα της γεωργίας μας, που, αντίθετα, οξύνονται, χρόνο το χρόνο. Κι αυτό και γιατί είναι ανεπαρκή αλλά και γιατί δεν έχουν σωστό προσανατολισμό...

Σύμφωνα με τα συγκεκριμένα στοιχεία, από τα 5,544 τρισ. δραχμές που διατέθηκαν στη χώρα για το γεωργικό τομέα την περίοδο 1981 - 1994, από το Γεωργικό Ταμείο Εγγυήσεων και Προσανατολισμού, μόνον τα 662 δισ. δραχμές ή το 12% των συνολικών εισπράξεων είχαν διαρθρωτικό επενδυτικό προσανατολισμό. Τα υπόλοιπα διατέθηκαν για επιδοτήσεις χωματερών, εξαγωγών και γενικά τη στήριξη των αγροτικών τιμών, που κι εδώ δεν πέτυχαν το στόχο, γιατί δεν μπόρεσαν να στηρίξουν αποτελεσματικά τα εισοδήματα των μικρομεσαίων αγροτών. Οσο για τα ποσά του Β Πακέτου Ντελόρ που προβλέπεται να δοθούν στη γεωργία (600 δισ. από τα ταμεία της ΕΕ και συμμετοχή 300 δισ. από τον εθνικό προϋπολογισμό) σε 6 χρόνια, είναι πολύ λίγα για να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες της γεωργίας (ακόμα και αν απορροφηθούν στο σύνολό τους), αλλά έχουν και αποδιαρθρωτικό προσανατολισμό.Κι αυτό γιατί πολλά από τα χρήματα αυτά θα χρηματοδοτήσουν προγράμματα αποδιάρθρωσης της γεωργίας, όπως είναι το ξερίζωμα καλλιεργειών (αμπελιών, ροδάκινων, μηλιών). Επίσης, σημαντικά ποσά θα διατεθούν για προγράμματα όπως οι πρόωρες συντάξεις και η επαγγελματική κατάρτιση, που στοχεύουν στην εξαγορά των συνειδήσεων των αγροτών και τη συντήρηση της ψηφοθηρικής πελατείας της κυβέρνησης.

Αλλά και εκείνα τα ποσά που διατίθενται για έργα υποδομής δίνονται για έργα που καθορίζονται από την ΕΕ και προωθούνται με βάση τις επιλογές του Διευθυντηρίου της και όχι τις πραγματικές ανάγκες της χώρας μας. Και είναι ακόμα πιο αρνητικό ότι στα προγράμματα αυτά δεσμεύονται και εθνικοί πόροι για τη συγχρηματοδότησή τους, αντί έργων που απαιτούνται με βάση τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας. Ετσι, δεν είναι τυχαίο που δε χρηματοδοτείται η εκτροπή του Αχελώου, όπως αρχικά προβλεπόταν για την ανάπτυξη της γεωργικής παραγωγής.Και είναι γνωστές και σχετικές εγκύκλιοι, που απαγορεύουν χρηματοδότηση επενδύσεων για τη μεταποίηση και αποθήκευση αγροτικών προϊόντων που "πλεονάζουν", κατά την ΕΕ, τα οποία, μέχρι τώρα, οδηγούνταν στις χωματερές. Μέσα από τέτοιες επιλογές μεθοδεύεται η μείωση της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας. Αυτή η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα, με συγκεκριμένα μέτρα και αποφάσεις, που παίρνονται στην Κοινότητα με τη συμφωνία των ελληνικών κυβερνήσεων και υλοποιούνται. Αυτή την πραγματικότητα καλούνται να ανατρέψουν οι μικρομεσαίοι αγρότες με τον ενωμένο και μαχητικό αγώνα τους...