"Οι άνθρωποι γεννιούνται ή πλούσιοι ή φτωχοί. Εγώ γεννήθηκα φτωχός. Οι γονείς αγράμματοι και φτωχοί αγρότες... Οταν ξεκίνησα, δεν ήξερα τι θα πει τέχνη και γλυπτική", ανέφερε ο μεγάλος καλλιτέχνης Χρήστος Καπράλος,ο σημαντικός δημιουργός μας, που, σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, έφυγε από κοντά μας. Πλάστης και γλύπτης, ο Χρ. Καπράλος, άξιος δουλευτής της πέτρας, του ξύλου, του πηλού και του μπρούντζου, προικισμένος και γνήσιος δημιουργός του αιώνα μας, φιλοτέχνησε ένα πραγματικά μεγάλο έργο. Ενα έργο, πολύτιμη κληρονομιά για τους νεότερους.

"Γλύπτης από εσωτερική ανάγκη, ζωγράφος από προδιάθεση και χαράκτης από περιέργεια", σημειώνει ο Χρ. Χρήστου, "μας έχει δώσει μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές και ολοκληρωμένες προσπάθειες της σύγχρονης τέχνης, όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη γλυπτική του, μια γλυπτική, στην οποία συνδυάζεται η λιτότητα και η εξωτερική ασφάλεια της αρχαϊκής και της κλασικής ελληνικής τέχνης. Με την ένταση των επιφανειών, τις σχέσεις των επιπέδων και τις συγκρούσεις των όγκων, κατορθώνει να εκφράσει όλη την προβληματικότητα και την αντιφατικότητα του κόσμου μας".

Οποιος βρεθεί στην Αίγινα, αξίζει να προχωρήσει λίγο πιο πέρα από το Φάρο, στα Πλακάκια. Εκεί θα χαρεί το πέτρινο σπίτι του, το "Ιδρυμα Χρήστου και Σούλης Καπράλου",το οποίο φιλοξενεί στην "αγκαλιά του" τα δεκάδες "παιδιά" του καλλιτέχνη, τα θαυμάσια έργα του, που ο ίδιος αγάπησε και τα κρατούσε κοντά του.