Σχεδόν παντού κυριαρχεί η ίδια κατάσταση... Η μικρότερη ή μεγαλύτερη οικονομική άνοδος που παρατηρείται στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία και αριθμοί, βρίσκεται σε κατάφωρη αναντιστοιχία με την αύξηση της απασχόλησης, γεγονός που έχει σαν συνέπεια να οξύνεται παραπέρα το επικίνδυνο φαινόμενο της μαζικής ανεργίας.

Ετσι λοιπόν, η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στη διάρκεια του χρονικού διαστήματος 1970 - 1991, παρουσίασε μια άνοδο της τάξης του 70%, αλλά η αντίστοιχη αύξηση της απασχόλησης έφθασε μόνο στο 49%. Η αναντιστοιχία αυτή, όμως, είναι ακόμα πιο οφθαλμοφανής στη μεγαλύτερη καπιταλιστική χώρα της Ασίας, στην Ιαπωνία: 173% οικονομική άνοδος και μόνο 25% αύξηση της απασχόλησης. Στην ίδια χρονική περίοδο, στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης σημειώθηκε μια οικονομική άνοδος της τάξης του 81% ενώ η αντίστοιχη αύξηση της απασχόλησης ήταν μόνο 9%.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπογραμμισθεί το γεγονός ότι, στις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), η ανεργία αυτή τη στιγμή ξεπερνά τα 35 εκατομμύρια άτομα, φτάνοντας έτσι στο 10% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού των χωρών αυτών. Παράλληλα, θα πρέπει ν' αναφερθεί ότι, καθόλου επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν σχετικά με την απόκρυφη ανεργία - πρόκειται δηλαδή για τους ανέργους εκείνους, οι οποίοι δεν έχουν δηλωθεί στα αρμόδια Γραφεία Εργασίας - η οποία κατά τις εκτιμήσεις των συνδικάτων ανέρχεται σε πολύ υψηλά επίπεδα...

Ετσι, λοιπόν, δεν είναι καθόλου υπερβολή να τονίσει κανείς, ότι πρόκειται για άκρως ανησυχητικά στοιχεία και αριθμούς, που δημιουργούν και μια πολύ σοβαρή αμηχανία ακόμα και στους ειδικούς για θέματα απασχόλησης στην Κομισιόν της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι αυτό, για τον απλούστατο και μόνο λόγο, ότι μέχρι σήμερα δεν έγινε κατορθωτό να πραγματοποιηθεί ούτε ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση επίλυσης του επικίνδυνα οξυνόμενου προβλήματος της μαζικής ανεργίας, παρά το γεγονός ότι, οι παραπάνω ειδικοί είχαν παραδώσει τις σχετικές αναλύσεις στη Λευκή Βίβλο του 1993.

Φυσικά, όπως αναμένεται, η Διακυβερνητική Διάσκεψη, που θα συνέλθει τον ερχόμενο Μάρτη, πρόκειται ν' ασχοληθεί με το καυτό πρόβλημα της μαζικής ανεργίας, το οποίο σαν θέμα βέβαια, υπήρχε επίσης και στη Συνάντηση Κορυφής στη Μαδρίτη. Κι όμως, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, οι ειδικοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάθε άλλο, παρά συμφωνούν με το γεγονός ότι, η οικονομική ανάπτυξη είναι δυνατόν από μόνη της να δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας. Ενδεικτικό παράδειγμα από την άποψη αυτή, αποτελεί η Ισπανία: Στη χώρα αυτή λοιπόν, παρά το ότι σημειώθηκε μια οικονομική άνοδος της τάξης του 103% δεν παρατηρήθηκε καμιά αντίστοιχη αύξηση της απασχόλησης αλλά αντίθετα, αυτή μειώθηκε κατά 0,3%.

Στα πλαίσια βέβαια της διεθνοποίησης παραπέρα τομέων της οικονομίας, αντικειμενικά πλέον δημιουργείται ένα κοινωνικο-πολιτικό κενό, όπου τα ιμπεριαλιστικά πολυεθνικά κοντσέρν αναπτύσσουν κυριολεκτικά ανεξέλεγκτες οικονομικές δραστηριότητες. Γιατί, για τους υπερεθνικούς αυτούς οικονομικούς γίγαντες δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κανένας "Κώδικας Συμπεριφοράς". Με τον τρόπο αυτό και στα πλαίσια μιας "απόλυτης ελευθερίας", μετατίθενται ολόκληρες παραγωγικές δραστηριότητες σε χώρες με φθηνές εργατικές δυνάμεις. Ταυτόχρονα, λόγω της ισχυρής πολιτικής επιρροής που ασκούν, περιορίζουν ή και σε μερικές περιπτώσεις θέτουν εκτός ισχύος κατακτημένα εργατικά δικαιώματα, καθώς και σοβαρές κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων. Κι όλα αυτά τα επιβάλλουν συχνά ή και τμηματικά με καταπιεστικές μεθόδους... Ακόμα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκείνες, όπου οι μεγαλοεπιχειρηματίες ασκούν μεγάλη πίεση πάνω σ' ολόκληρο το εργαζόμενο προσωπικό τους, θέτοντας ακόμα το απάνθρωπο και εκβιαστικό ερώτημα: ή τμηματικός χρόνος εργασίας για όλους, που στην πράξη σημαίνει μειωμένους μισθούς ή ένα τμήμα των εργαζομένων πρόκειται ν' απολυθεί...

Συμπερασματικά, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, "διά μέσου των χρηματιστικών αγορών και της διεθνοποίησης" έχει πάρα πολύ διευρυνθεί το πεδίο πολύμορφων δραστηριοτήτων του μεγάλου κεφαλαίου. Γενικά διαπιστώνεται, ότι το κεφάλαιο έγινε πιο ευέλικτο και συγκεντροποιημένο με αποτέλεσμα να διαφεύγει κάθε κρατικό έλεγχο στις οικονομικές του δραστηριότητες, προκειμένου αυτό να προβαίνει σε λήψη πρακτικών μέτρων για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ετσι λοιπόν, συνέπεια όλων αυτών είναι να εξαλείφονται παλιές θέσεις εργασίας και στη βάση ορθολογικών επενδυτικών δραστηριοτήτων να δημιουργούνται πολύ λίγες νέες, γεγονός που οδηγεί μεν σε μια οικονομική άνοδο, ενώ το καυτό πρόβλημα της μαζικής ανεργίας όχι μόνο συνεχίζει να διαιωνίζεται, αλλά και οξύνεται ακόμα περισσότερο...

Ν. - Η. - Η.