"ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ" ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΙ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

"ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ" ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΙ

Κάθε στιγμή, αλλά, πολύ περισσότερο, στις ώρες της όποιας έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, είναι αναγκαίο να επαναλαμβάνεται η σημασία, που έχει η ψύχραιμη και νηφάλια, αλλά και αποφασιστική υπεράσπιση των εθνικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Ομως, είναι φανερό ότι, τόσο η αποφασιστική, όσο και η ψύχραιμη στάση, για την αντιμετώπιση των όσων συμβαίνουν, δεν είναι αρκετή. Τα προβλήματα έχουν πολιτικό περιεχόμενο και απαιτούν τις αντίστοιχες πολιτικές κινήσεις και πρωτοβουλίες. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να εξαχθούν ορισμένα γενικότερα συμπεράσματα, ικανά να αποτελέσουν το απαραίτητο πολιτικό εργαλείο, για μια αποτελεσματική πολιτική προσέγγιση της έντασης των ημερών, αλλά και των ελληνοτουρκικών σχέσεων γενικότερα. Απαίτηση πασίδηλη, πολύ περισσότερο που αυτή η ιστορία των κρίσεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις παίρνει ολοφάνερα το χαρακτήρα ενός επαναλαμβανόμενου σίριαλ.

Πρώτον,είναι σαφές ότι η σημερινή ένταση δεν έχει αντικείμενο τη βραχονησίδα Ιμια. Επαρκή απόδειξη γι' αυτό αποτελεί η ίδια η τουρκική νότα προς την Ελλάδα, με την οποία η γειτονική χώρα βάλλει, όχι μόνο κατά της συγκεκριμένης βραχονησίδας, αλλά θέτει σε αμφισβήτηση όλη τη συνοριακή γραμμή του Αιγαίου. Η τουρκική ενέργεια είναι σίγουρο ότι υπαγορεύεται από λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, σε ό,τι αφορά την Αγκυρα. Δεν περιορίζεται, όμως, εκεί. Ας σημειώσουμε εδώ ότι μερικούς μήνες πριν και με αφορμή τις εκδηλώσεις για τα 1.900 χρόνια από την "Αποκάλυψη του Ιωάννη", στην Πάτμο, η αμερικανική εφημερίδα "Ουάσιγκτον Ποστ" έγραφε: "...Πάτμος, ένα νησί του Αιγαίου, που είναι ακόμα ελληνικό"...

Δεύτερον,είναι γνωστή και διατυπωμένη σε όλους τους τόνους η επιθυμία των Αμερικανών να "τελειώνουν" με μια σειρά θέματα, που τους δημιουργούν προβλήματα στη Νοτιοανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ως τέτοιες εκκρεμότητες μεταξύ των μελών του αντιμετωπίζονται από το ΝΑΤΟ τα θέματα της Κύπρου και του Αιγαίου. Θέλει την "επίλυσή τους" για να προχωρήσει, κατόπιν, στην ανάθεση "ρόλων" προς τους υποτακτικούς του (εν προκειμένω, την Ελλάδα και την Τουρκία) στα Βαλκάνια και τη Μ. Ανατολή.

***

Τρίτον,όπως και στο παρελθόν, έτσι και στα πλαίσια της σημερινής κρίσης, είναι κοινό μυστικό ότι η Τουρκία, πριν από κάθε πρόκλησή της, έχει το "πράσινο φως" των ΗΠΑ. Ο Κλίντον - ο οποίος κάθε άλλο παρά φημίζεται για τις προφητικές του ικανότητες - ήταν αυτός που, λίγες μέρες πριν την εκδήλωση των τουρκικών διεκδικήσεων στην Ιμια, "ενημέρωνε" τους Αμερικανούς γερουσιαστές ότι "μεγιστοποιείται ο κίνδυνος να υπάρξει κλιμάκωση των προβλημάτων ή επεισοδίων, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σύγκρουση" την Ελλάδα με την Τουρκία... Ο γγ του ΝΑΤΟ, Χ. Σολάνας, είναι αυτός που μόλις χτες έθεσε στην ίδια μοίρα τους θύτες με τα θύματα. Προχτές, ήταν ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που συνέστησε στις δυο χώρες "να τα βρουν", δηλώνοντας ότι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας εδράζονται σε νομικά επιχειρήματα επί του Διεθνούς Δικαίου!

Η τακτική των ΗΠΑ είναι παλιά. Δεκαετίες εφαρμόζουν την πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" ή, διαφορετικά, τη στρατηγική της "ελεγχόμενης έντασης" στις σχέσεις των δυο χωρών, ώστε να διευκολύνεται η "νομιμοποίηση" του δικού τους επιδιαιτητικού ρόλου. Ενας επιδιαιτητικός ρόλος, που, βεβαίως, αποβλέπει στην προώθηση των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή. Συμφέροντα, που άλλοτε προωθούνταν με το "οκέι" στον Αττίλα, άλλοτε με το "οκέι" στις περιπολίες του "Χόρα", άλλοτε με το "οκέι" στις προκλήσεις του "Πίρι - Ρέις", άλλοτε με τα "οκέι" στα σενάρια αυτονόμησης της Θράκης κλπ. Συμφέροντα, που κάθε άλλο παρά ταυτίζονται με τα ελληνικά.

***

Αν αυτά είναι τα αίτια που δημιουργούν την όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τίθεται ευθέως το ερώτημα: Η πρόσδεση της χώρας μας στον αμερικανοΝΑΤΟικό εναγκαλισμό βοηθάει ή βλάπτει τη χώρα; Ακόμα παραπέρα: Η πρόσδεση της χώρας στα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, μετά και το "δεδικασμένο", όσον αφορά την Τελωνειακή Ενωση ΕΕ - Τουρκίας, βοηθάει ή βλάπτει τη χώρα; Την απάντηση - ποιούντες την ανάγκη φιλοτιμία και επιχειρώντας ελιγμούς, που, όμως, ουσιαστικά, αναδείκνυαν το πραγματικό πρόβλημα - την έχουν δώσει οι ίδιοι οι αστοί πολιτικοί. Ο Κ. Καραμανλής, αποσύροντας τη χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, το 1974, και ο Α. Παπανδρέου, διατάσσοντας το κλείσιμο της βάσης της Νέας Μάκρης, στην κρίση του 1987. Ας σημειωθεί εδώ, πως ακόμα και το γεγονός ότι ο αμυντικός εξοπλισμός μας είναι απόλυτα ελεγχόμενος από το ΝΑΤΟ, συνιστά επιπλέον πρόβλημα, σε μια ενδεχόμενη, και σε κάθε περίπτωση απευκταία, σύγκρουση. Ο ρόλος, άλλωστε, που έπαιξαν οι Αμερικανοί, στραπατσάροντας το ενδοεπιχειρησιακό επικοινωνιακό δίκτυο των ελληνικών δυνάμεων, κατά την εισβολή στην Κύπρο, είναι γνωστός.

Τούτες τις ώρες, που οι υποβολείς των τουρκικών προκλήσεων, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους ρόλο Ποντίου Πιλάτου, είναι επιβεβλημένο να επαναληφθεί: Πρώτιστη και απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματική υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας είναι μια Ελλάδα αδέσμευτη και ανεξάρτητη από θανάσιμους "συμμαχικούς" και "εταιρικούς" εναγκαλισμούς. Οσο οι εγχώριοι ιθύνοντες θα συνεχίζουν να αναγορεύουν ως "προστάτη" - με τον ένα ή άλλο τρόπο - της χώρας, πότε τον Αννα και πότε τον Καϊάφα, τόσο η Ελλάδα και η κυριαρχία της θα ανεβαίνει στο Γολγοθά του μαρτυρίου και θα "σταυρώνεται" στο βωμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και ανταγωνισμών, όπως και των διάφορων πολιτικών παιχνιδιών και σκοπιμοτήτων.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πρώτιστη και απαραίτητη προϋπόθεση, για την αποτελεσματική υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, είναι μια Ελλάδα αδέσμευτη και ανεξάρτητη από θανάσιμους "συμμαχικούς" και "εταιρικούς" εναγκαλισμούς