Τι θέλει να πει ο στρατιώτης ή το τρίτο πρόσωπο που διάλεξε ο ποιητής και ευφυής κάτοχος της έκφρασης; Οσα τράβηξε για να γίνει καλός πολεμιστής; Να ταρακουνήσει το νωθρό λογικό που μας κυβερνάει; Η, απλά, σαρκάζει; Αξίζει πραγματικά να ιχνηλατήσουμε αυτό το δείγμα σημερινής ποίησης:

"Σημείο διαιρέσεως/ ονείρου/ είναι, / με λευκοπλάστ στο κορμί/ ουρανός/ πάνω σε ρόδες, / ένα κλουβί στα μαλλιά/ και το ωραίο κορίτσι/ σφαγμένο από σύννεφα". Και: "... ο σκελετός μου/ κι ένα άστρο/ μπηγμένο στην άμμο/ σαν φτερά χρυσόμυγας/ μερικά παραδείγματα θανάτου". Αλλά "Ξύπνησα/ σ' ένα αρχαίο καφενείο/ πίνοντας ούζο. / Εκεί/ μ' ακολούθησαν/ ο αποκεφαλισμός/ ενός συντρόφου/ ο θόρυβος/ του αθηναϊκού τοπίου/ τα ποιήματα/ που είχα ξεχάσει. / Ο Μαγιακόφσκι, ο Χικμέτ/ ο Γιάννης Ρίτσος". Και: "Σ' αυτό το υπόγειο... / μιλάω/ και γράφω σαν άνθρωπος/ τη γυμνή αλήθεια. / Φυλάω λίγο θάνατο/ μονάχα/ για ν' αποδώσω κάποτε/ δικαιοσύνη".

Και συνεχίζει το ξέσπασμα σ' αυτή την τραχιά γλώσσα, που λέει τη γυμνή αλήθεια: "Είμαι/ με τις βρισιές των πεινασμένων/ ώσπου να βρουν ψωμί. /... Κάθε πρωί λοιπόν/ ανακαλύπτω στον καθρέφτη μου/ ένα καινούριο πρόσωπο/ κι έτσι/ δε μένω ποτέ μόνος". Παράπονο και διαμαρτυρία (που επιγράφεται ωστόσο "Τύψεις"): "Ο χορτάτος πιστεύει/ στο θεό του. / Ο πεινασμένος θέλει/ να φάει. / Κι εγώ που μπορώ να μιλήσω/ μιλάω μονάχα για το θάνατο". Και νηφάλιος, ωστόσο, στοχασμός: "Νύχτα βαριά απ' τους αστερισμούς/ σ' ένα βαθύ θαλασσινό τοπίο, / ώσπου να φυτρώσουν τα λουλούδια του κόσμου".

Να λοιπόν που, διαβαίνοντας μέσα απ' το "ναρκοπέδιο" της ποίησης ο Α. Αντωνάκος πατάει σταθερά, σαν καλός στρατιώτης: "... καις ν' ακούσεις το ξημέρωμα τα πουλιά/ αφού τα χτένισαν/ μ' άσπρη σκόνη!", "... αισθάνομαι το σώμα μου βουλιαγμένο στη σιωπή, / τα παιδικά μου χρόνια τέρατα/ του βυθού".

Ο Αντώνης Αντωνάκος είναι αντιπροσωπευτικός τραγουδιστής της γενιάς του, που της ευχόμαστε να βρει την αληθινή φωνή της: "Ενα δάκρυ στάζει/ δίπλα στα φλιτζάνια του καφέ/ στο σινεμά, στους στρατώνες, / στα οινομαγειρεία... ","Πέταξα/ σαν άσκοπο πλάσμα/ κλείνοντας πίσω μου/ τη θύρα της απελπισίας".

(Εκδόσεις "Πάροδος" Στάικου 27, Αγρίνιο, τηλ. 0641 - 22106)

Μανώλης ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ