Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται αύριο, από τη μέρα που ο Μέμος Μακρής "έφυγε" από κοντά μας. Ηταν στις 25 Μάη 1993, όταν ο μεγάλος μας γλύπτης και αγωνιστής άφηνε την τελευταία του πνοή.

"Ζωντανό" τον κρατούν στη μνήμη μας τα δεκάδες γλυπτά του. Γλυπτά που κλείνουν μέσα τους την καρδιά του και τις δικές μας ελπίδες. Εργα με πανανθρώπινες αξίες, χωρίς σύνορα και εποχή. Στιγμές δημιουργίας, που κλείνουν μέσα τους τον πόνο και τις χαρές ολόκληρου του αιώνα μας. Το Μνημείο του Μαουτχάουζεν "Προς τιμή των Θυμάτων",το μνημείο της "Διεθνούς Ταξιαρχίας",το μνημείο της "Απελευθέρωσης",το γνωστό ηρωικό"κεφάλι", που φιλοτέχνησε και δώρισε στη μνήμη των πεσόντων του Πολυτεχνείου,η "προτομή του Λένιν" που δώρισε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και κοσμεί το αίθριο του κτιρίου της Κεντρικής Επιτροπής.Το μνημείο που συμβολίζει την Αμαλιάδα - "μάνα" του Νίκου Μπελογιάννη,το οποίο κοσμεί πλατεία της πόλης, είναι έργα αδιάβλητα από το χρόνο. Η επιβλητική μορφή του Μ. Μακρή, η αποφασιστική ματιά του, τα γιγάντια χέρια που σμίλεψαν "αυτό τον κόσμο τον μικρό τον μέγα", θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μας. Θα τον θυμόμαστε πάντα.