Η "κοινή" πορεία πλεύσης με στόχο την καπιταλιστική ανασυγκρότηση των χωρών - μελών τους, ήταν το αντικείμενο της συνεδρίασης των υπουργών Εξωτερικών και Οικονομίας του ΟΟΣΑ, που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι στο διήμερο 26 - 27 Μάη. Σχολιάζοντας το περιεχόμενο των οικονομικών θεμάτων που συζητήθηκαν στη συνεδρίαση του ΟΟΣΑ, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου,επιχείρησε να εμφανίσει το μαύρο σαν άσπρο. Στη σύνοδο - είπε - υπήρξε μεγαλύτερη προσέγγιση με τις ελληνικές θέσεις τόσο της βρετανικής αντιπροσωπείας, όσο και της γαλλικής και της γερμανικής και έσπευσε να εξηγήσει ότι η ελληνική κυβέρνηση, τάσσεται υπέρ της προώθησης των "διαρθρωτικών αλλαγών" με... προτεραιότητα στην "κοινωνική προστασία"! Παίζοντας μάλιστα με τις λέξεις, ο υπουργός διατύπωσε την άποψη πως "οι διαρθρωτικές αλλαγές σε συνδυασμό με την κοινωνική συνοχή και τη μεγίστη δυνατή συναίνεση, απηχούν πλέον το κυρίαρχο πνεύμα στον Οργανισμό, ενώ λίγο πριν ήταν ισχυρότερη η άποψη να επιβληθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές παρά τις ενδεχόμενες επιπτώσεις".

Αποτελεί όμως κοινό μυστικό, ότι πίσω από τον όρο "διαρθρωτικές αλλαγές", κρύβεται η θεσμοθέτηση μεγαλύτερης κερδοσκοπικής ασυδοσίας για τις πολυεθνικές και τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Κρύβονται δηλαδή μέτρα και πολιτικές όπως η μείωση των μισθών και συντάξεων, το ξήλωμα του κράτους πρόνοιας, η ελευθερία των επιχειρηματιών να μεταχειρίζονται τους εργαζόμενους σαν "σκλάβους" κλπ.

Και για να μην χάνουμε την ουσία. Σημασία, δεν έχει τόσο αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εμφανίζει την πολιτική των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων σαν "δική" της πολιτική, αλλά ότι η συγκεκριμένη πολιτική έχει στόχο την επιβολή σκληρότερης λιτότητας για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Τώρα, αν η νέα λιτότητα επιβληθεί με ή χωρίς "κοινωνική" συναίνεση, ενδιαφέρει μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση και τους υπουργούς ή βουλευτές της επειδή δε θέλουν να πληρώσουν το πολιτικό κόστος, όχι όμως και τους εργαζόμενους που θα κληθούν να πληρώσουν πρόσθετα βάρη.