"Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει δημοψήφισμα με Διάταγμα για κρίσιμα εθνικά θέματα" και "για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα". Αυτά λέει το άρθρο 44, παράγραφος 2 του Συντάγματος της χώρας. Και όπως εύστοχα παρατήρησε προχτές ο Β. Νέτας στην "Ελευθεροτυπία", "στα 23 χρόνια, που ισχύει το Σύνταγμα, υπήρξαν τόσα κρίσιμα θέματα, αλλά δεν έγινε ούτε ένα δημοψήφισμα! Ο ελληνικός λαός κρίνεται ανάξιος να πει τη γνώμη του και να αποφασίσει. Κατά τα άλλα είναι κυρίαρχος!".

Το σημειώνουμε, εκτός των άλλων, επειδή το ΚΚΕ έχει καταθέσει την περίοδο αυτή δύο προτάσεις διεξαγωγής δημοψηφίσματος. Ενα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την όποια αναθεώρησή της κι ένα για την εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν. Και τα δύο αυτά θέματα είναι αναμφίβολα πολύ σοβαρά και θέλουν να προδιαγράψουν αυτό το ίδιο το μέλλον της χώρας. Ολοφάνερα, επομένως, εμπίπτουν στο άρθρο 44 του Συντάγματος. Και όμως, η κυβέρνηση αρνείται στο λαό το δικαίωμα να αποφασίσει αυτός, για το δικό του μέλλον. Είναι κι αυτό, μια χαρακτηριστική απόδειξη του σύγχρονου αυταρχισμού.