Η χρονιά που μας αποχαιρέτησε πριν από λίγες μέρες μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί για το ελληνικό ποδόσφαιρο αντιφατική. Αν κάποιος προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει μια παρομοίωση δε θα απείχε της πραγματικότητας η μορφή του κλόουν. Το χαμόγελο που βλέπει ο θεατής είναι ζωγραφισμένο και διαρκεί τις περισσότερες φορές όσο η παράσταση. Οπως εύστοχα αναφέρει σε τέτοιες περιπτώσεις ο θυμόσοφος λαός "της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη".

Μέσα στο 96 ο Παναθηναϊκός γνώρισε το ζενίθ και το ναδίρ. Στο πρώτο μισό της χρονιάς έφτασε στους "4" του Τσάμπιονς Λιγκ, στο δεύτερο αποκλείστηκε στα προκριματικά του θεσμού, από τη Ρόζεμποργκ, αλλά και του ΟΥΕΦΑ, από τη Λέγκια. Νωρίς αποχαιρέτησαν την τελευταία διοργάνωση Ολυμπιακός και Ηρακλής. Επιστροφή στα τετριμμένα δηλαδή...

Στην ίδια μοίρα με τον ΠΑΟ η ΑΕΚ. Παρ' ότι κατά γενική ομολογία έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο, έχασε τον τίτλο. Απ' την άλλη ο Π. Ραβούσης αποδείχτηκε γουρλής και ο δικέφαλος για πρώτη φορά στην ιστορία του βρίσκεται στους "8" του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Τις Χέμλον, Ολίμπια διαδέχτηκε η Παρί Σεν Ζερμέν και τα πράγματα σοβάρεψαν.

Πρωταθλητής ξαναστέφθηκε ο Παναθηναϊκός. Αξια κυπελλούχος η ΑΕΚ που απέκλεισε τους "πράσινους", τον Ολυμπιακό, τον Ηρακλή, τον Αθηναϊκό και συνέτριψε τον Απόλλωνα, στον τελικό, με 7-1. Για τρίτη φορά οι "κιτρινόμαυροι" κατέκτησαν το Σούπερ Καπ.

Ο Ζάετς, αντικατέστησε τον Ρότσα και βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια ανάκαμψης. Από προβλήματα ταλανίζεται η ΑΕΚ που στο τιμόνι της έχει πλέον τον Π. Ραβούση. Αρχή της αναστάτωσης αποτέλεσε η πιο ηχηρή μετακίνηση της χρονιάς. Ο Ντ. Μπάγεβιτς ύστερα από οκτώ χρόνια λατρείας στη Φιλαδέλφεια... μπάρκαρε για το λιμάνι. Οι "ερυθρόλευκοι" ελπίζουν βάσιμα πως είναι το εφαλτήριο να γίνει κακή ανάμνηση το εννιάχρονο "σκοτάδι".

Η υπόθεση Μποσμάν άνοιξε για τα καλά τις πόρτες του εξωτερικού στους Ελληνες παίχτες. Τσάρτας, Δώνης, Μαρινάκης, Μαχλάς "ξενιτεύτηκαν" χωρίς ωστόσο, ως τώρα, οι προσδοκίες να μετουσιωθούν σε πράξη. Παρουσία κάτω του μετρίου που ίσως αποδειχτεί καθοριστική για το αύριο.

Η τελική "σούμα" δείχνει τουλάχιστον μηδέν στο πηλίκο. Φτωχό θέαμα, άδεια γήπεδα, δυσπιστία και απογοήτευση. Οι τρεις του κέντρου σταθεροί πρωταγωνιστές και οι άλλοι απλοί κομπάρσοι. "Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια". Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ο στόχος. Τώρα δεν περιορίζεται στα καθ' υμάς.

Υπάρχει το χρυσοφόρο Τσάμπιονς Λιγκ, άρα "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"... Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, για τους μη στρουθοκαμηλίζοντες, τα φαινόμενα στη διαιτησία, η ύπαρξη αδικημένων και αδικούντων. Οι καταγγελίες για δράση παρανόμων κυκλωμάτων στη Δ Εθνική είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα. Οι υπόλοιποι σίγουρα οδηγούν πιο ψηλά...

Υπ' όλα αυτά η Εθνική ομάδα δίνει το δικό της αγώνα για διάκριση. Μετά την απογοήτευση που προκάλεσε ο αποκλεισμός από τα τελικά του EYRO 96, η προσπάθεια επικεντρώνεται στα προκριματικά του Μουντιάλ 98. Ελπίδες υπάρχουν. Αν γίνουν πραγματικότητα θα οφείλεται αποκλειστικά στον Κ. Πολυχρονίου (που μονίμως τελεί υπό αμφισβήτηση) και τους παίχτες. Γιατί είναι οι μόνοι που αγωνίζονται...

Κατά τ' άλλα καλή χρονιά!