Σάββατο 1 Φλεβάρη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Πολιτισμός και εχθρός μου ο λαός που αγωνίζεται, δε συνυπάρχουν

Συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εκδηλώσεις του Οργανισμού "Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997"

Το ΚΚΕ, αν και προσκλήθηκε, δε θα πάρει μέρος στις πανηγυρικές επίσημες εκδηλώσεις της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας,δήλωσε χτες σε συνέντευξη Τύπου η ΓΓ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα,στη Θεσσαλονίκη, εκφράζοντας παράλληλα την ευχή, οι εκδηλώσεις που έχουν ποιότητα και εκφράζουν τη ζωντάνια του λαού μας - που είναι λίγες στο πρόγραμμα - να βρούν απήχηση στο κοινό της Θεσσαλονίκης.

Η μη συμμετοχή είναι πράξη πολιτική,τόνισε η Αλ. Παπαρήγα και έκανε αναφορά στις πρακτικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα η όλη διοργάνωση να διαψεύσει τις ελπίδες του λαού μας.

Αναφερόμενη στην επίσκεψη του κυβερνητικού κλιμακίου στις γιορταστικές εκδηλώσεις της "Πολιτιστικής", δήλωσε:

"Πολιτισμός και δε συζητώ με απεργούς, πολιτισμός και εχθρός μου ο λαός που αγωνίζεται, δε συνυπάρχουν".

Στη συνέντευξη ήταν παρόντες πολυμελές κλιμάκιο της ΚΟΘ, με επικεφαλής τον γραμματέα της, Θ. Κωνσταντινίδη,άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών της πόλης και πολλοί δημοσιογράφοι. Παραθέτουμε παρακάτω την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Πεδίο παρέμβασης και δράσης του λαού

"Είναι κοινός τόπος ότι η έννοια του πολιτισμού έχει πολύ ευρύτερο περιεχόμενο και βάθος. Πολύ συχνά ακούγονται σωστές ιδέες και θέσεις για τη στενή και αναπόσπαστη σχέση ανάμεσα στον πολιτισμό και τις συνθήκες ζωής και δουλιάς του λαού, το βιοτικό του επίπεδο, τα δημοκρατικά του δικαιώματα, και πάει λέγοντας. Οπως επίσης ακούμε συχνά - πυκνά σωστές σκέψεις, ότι ο πολιτισμός είναι βαθύτερη ανθρώπινη ανάγκη, αναπόσπαστα συνδεμένη με τη διαμόρφωση μιας ελεύθερης συλλογικής προσωπικότητας. Ακούμε ότι ο πολιτισμός δεν πρέπει να υποβιβάζεται στο επίπεδο της ψυχαγωγίας, με την τρέχουσα και συνηθισμένη άποψη που κυριαρχεί.

Στις μέρες μας δεν υποφέρουμε από τη γενική και αφηρημένη αναφορά βαθυστόχαστων σκέψεων. Το πρόβλημα όμως αρχίζει από τη στιγμή που οι ιδέες μεταφράζονται σε οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα από το λαό μας και τις οργανώσεις του.

Το ΚΚΕ είδε την ανακήρυξη της Θεσσαλονίκης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 1997, ως ένα πεδίο παρέμβασης και διεκδικητικής δράσης του λαού, γνωρίζοντας από πριν τις δυσκολίες και τις παγίδες του εγχειρήματος, έχοντας πείρα από το φιάσκο των αντίστοιχων εκδηλώσεων ΑΘΗΝΑ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

Πιο συγκεκριμένα, είχαμε υπογραμμίσει ότι το γεγονός αυτό θα μπορούσε ή τουλάχιστον θα έπρεπε να αξιοποιηθεί ως ευκαιρία για να τεθεί το πολιτιστικό πρόβλημα της Ελλάδας και της Θεσσαλονίκης συνολικά. Ως ευκαιρία παρέμβασης για το καλλιτεχνικό δυναμικό της πόλης, που στο μεγαλύτερο μέρος του αντιμετωπίζει το πρόβλημα της περιθωριοποίησης ή της αλλοτρίωσης. Καταθέσαμε προτάσεις για το βασικό περιεχόμενο των πολιτιστικών εκδηλώσεων με κριτήρια:

  • Την προβολή του λαϊκού ιστορικού παρελθόντος της πόλης, την ανάδειξη του πολιτιστικού παρόντος και τη δημιουργία μιας υποδομής για το μέλλον.
  • Την ανάγκη να ξεπεράσουμε τα όρια της ελληνικής δημιουργίας και να γίνει βήμα η Θεσσαλονίκη, τόπος συμμετοχής γειτονικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων άλλων συνόλων, αφού ο πολιτισμός είναι και σημαίνει επικοινωνία λαών.

Ο απολογισμός είναι θλιβερός. Νυν υπέρ πάντων οι νόμοι της χρηματαγοράς. Πολιτισμός για τους χορηγούς".

Ενα ακόμη σκάνδαλο

"Τον τελευταίο καιρό έχουν δει το φως της δημοσιότητας πολλά δημοσιεύματα, δηλώσεις υπουργών, καταγγελίες εργαζομένων, γύρω από το χαρακτήρα και τη διαφάνεια ή όχι στη λειτουργία του Οργανισμού. Χρειάζεται να υπογραμμίσουμε ότι δεν υποκύπτουμε στη λογική της απλής σκανδαλολογίας, που συνήθως δεν αποκαλύπτει τους πραγματικούς ενόχους και τις αιτίες, ούτε χαριζόμαστε όμως σε πολιτικά πρόσωπα, ιδιαίτερα στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για τις ευθύνες που τους αναλογούν.

Μετά την εναλλαγή 4 καλλιτεχνικών διευθυντών, την παράδοση του προγράμματος σε επιχειρηματικά "καλλιτεχνικά γραφεία", σε ατζέντηδες και χορηγούς, που βλέπουν τον πολιτισμό σαν χρηματοκιβώτιο και διαφημιστική εταιρία, φτάσαμε στην έναρξη ενός προγράμματος πολυδάπανων εκδηλώσεων βιτρίνας, εκατοντάδων εκδηλώσεων, με κύριο μήνυμα την άκρατη χριστιανο-βυζαντινολαγνεία, τον ιδιότυπο τοπικισμό - μεγαλοϊδεατισμό, χωρίς τις ζωντανές δυνάμεις της πόλης και της περιοχής, με πολλές λευκές σελίδες, αφού γίνεται σκόπιμη αποσιώπηση των ιστορικών και δοξασμένων στιγμών του ιστορικού παρελθόντος του λαού μας, που ενέπνευσε καλλιτεχνικές δημιουργίες, ανέδειξε πολύτιμες αξίες και ιδανικά, που διατηρούν επικαιρότητα και διαχρονικότητα.

Αυτά όλα συνοδεύονται με την ουσιαστική απουσία έργων υποδομής, το μοίρασμα της πίτας των μελετοκατασκευών ανάμεσα σε τέσσερις εταιρίες, με την άρνηση χρηματοδότησης ανασκαφών και αναστηλώσεων αρχαιοτήτων, τη μεγάλη καθυστέρηση στην ανάπλαση και αξιοποίηση του Επταπυργίου.

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΘΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΩΣ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ.

Αντί να επωφεληθεί ο λαός, τελικά οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι τα διάφορα καλλιτεχνικά γραφεία, οι λεγόμενοι προστάτες του πολιτισμού, που συνήθως τον θέλουν σαν βιτρίνα για τις άλλες υπόγειες και ανώγειες πολιτικές και κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Ωφελημένοι βγήκαν και οι διάφοροι "ημέτεροι", που χάριν δήθεν του πολιτισμού εξασφάλισαν μια θεσούλα καλά αμειβόμενη και ίσως περισσότερες υποσχέσεις για το μέλλον.

Επόμενο ήταν να ταυτιστεί η προετοιμασία με τη διαπάλη συμφερόντων, την αδιαφάνεια, την κακοδιαχείριση και τη διάθεση επίδειξης. Είναι κοινό μυστικό ότι αλόγιστα ξοδεύτηκαν ποσά για συναντήσεις και συσκέψεις πολυτελείας, για μουσικά "βραδινά". Μόνο 100 εκατομμύρια στοίχισε το συνέδριο των δημάρχων της Ευρώπης τον Ιούνη του '96 και κανείς δεν έδωσε λόγο για το ποια επιτροπή και με ποιο τρόπο επέλεξε τις εταιρίες που το οργάνωσαν".

Υπόθεση του λαού

"Αποτελεί επίσης πρόκληση ο σχεδιασμός των λεγόμενων ειδικών προγραμμάτων. Με βάση αποφάσεις του ΔΣ του Οργανισμού, κάθε μέλος του παίρνει απευθείας τη διαχείριση αυτών των προγραμμάτων ύψους 10 δισ., χωρίς έλεγχο και συνήθως και με "πανωπροίκι" το βόλεμα των "ημετέρων".

Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια για εκθέσεις και πολυθεάματα στα πλαίσια ειδικών προγραμμάτων, όπως 650 εκατομμύρια για το "Μέγας Αλέξανδρος", 650 εκατομμύρια για Εγνατία, "Γαστρονομία" 100 εκατ. ΜΟΔΑ επίσης 100 εκατομμύρια, για τους απόδημους 500 εκατομμύρια. Πολύ χρήμα, πνευματικό αντίκρισμα φθηνό, υποδομή για το μέλλον πάμπτωχη.

Μήπως δεν αποτελεί πρόκληση η απόφαση να γίνει Μουσείο Νερού κόστους 350 εκατομμυρίων, σε μια πόλη που έχει κακό, παλιό δίκτυο νερού, που το αγαθό αυτό δε φτάνει πλέον σε όλες τις συνοικίες το καλοκαίρι;

Συμπερασματικά διαπιστώνουμε:

  • Η λογική του ΝΠΙΔ και της κυβερνητικής πολιτικής οδήγησε τον Οργανισμό μακριά από το λαό και τις μαζικές οργανώσεις του.
  • Απαράδεκτη συμπεριφορά στους εργαζόμενους. Από τη μια οι παχυλά αμειβόμενοι και από την άλλη 250 εργαζόμενοι με σύμβαση αορίστου χρόνου, που απειλούνται με απόλυση.
  • Κερδισμένα βγαίνουν ορισμένα μονοπωλιακά κυκλώματα που λυμαίνονται το καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Ο πολιτισμός, η δράση και η δημιουργία είναι υπόθεση του λαού, των οργανώσεών του, με την ενεργητική πολύπλευρη συμμετοχή των καλλιτεχνών, των ανθρώπων της τέχνης, που νιώθουν τα προβλήματα και τους καημούς του λαού, θέλουν να αντισταθούν, να μην ενσωματωθούν στο σημερινό σύστημα αξιών και στους μηχανισμούς αλλοτρίωσης και χειραγώγησης.

Πυρήνας της δικής μας λογικής είναι ότι ο πολιτισμός δεν πηγαίνει μαζί με τη φτώχεια, την ανεργία, το ξεπούλημα επιχειρήσεων, τις μαζικές απολύσεις. Αυτό ισχύει έντονα για την περιοχή της Θεσσαλονίκης και γενικότερα της Βόρειας Ελλάδας".

Να κτιστεί το αντίβαρο

"Είμαστε βέβαιοι ότι η πολιτιστική και ηθική κρίση έχει αφήσει ανεπηρέαστες σημαντικές λαϊκές δυνάμεις και καλλιτέχνες, ανθρώπους της επιστήμης και του πολιτισμού. Με μια έννοια, η κρίση αφυπνίζει, οξύνει την αντίθεση. Υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να πρωτοπορήσουν με αντίτιμο την ικανοποίηση για την προσφορά στο λαό και τη νεολαία. Ενα μεγάλο μέρος του λαού μπορεί σήμερα να διαχωρίσει τη βιτρίνα με τα καταναλωτικά πολιτιστικά αγαθά των χορηγών, από το πραγματικό προοδευτικό και υψηλής αισθητικής και ποιότητας έργο. Ενα μεγάλο μέρος του λαού έχει "χορτάσει" και κουραστεί από τις προσφερόμενες πολιτιστικές εκδηλώσεις - υποπροϊόντα και αναζητεί άλλους δρόμους και διεξόδους.

Αν πρόκειται για μια πραγματική τάση, την οποία εμείς πιστεύουμε ότι είναι υπαρκτή, είναι βέβαιο ότι κάθε ενεργητική πρωτοβουλία από οργανώσεις εργαζομένων και καλλιτεχνών θα πέσει σε έδαφος που διψάει.

Εμείς υπολογίζουμε στο πνεύμα αντίστασης που φουντώνει, στην πείρα που υπάρχει, στην ύπαρξη ανθρώπων με πνεύμα πρωτοβουλίας. Αρα αυτό που προέχει είναι ο συντονισμός ενεργειών, ο προγραμματισμός, η συγκέντρωση δυνάμεων. Υπολογίζουμε ότι έχει ωριμάσει, οι λαϊκές οργανώσεις, πολιτιστικοί φορείς και καλλιτεχνικά σύνολα να συναντηθούν σε μια προσπάθεια για αναζωογόνηση της δημιουργίας που φέρνει μηνύματα για το λαό. Οι μορφές και οι μέθοδοι δε λείπουν, η αφύπνιση είναι το πρώτο.

Υπολογίζουμε ότι διψάει το σχολείο και το πανεπιστήμιο, η νεολαία μας, για πολιτιστική επικοινωνία, δημιουργία, για επαφή με τη θετική δημιουργία, που δυστυχώς βρίσκεται στο περιθώριο, γιατί δε θέλει να καταφύγει στους γνωστούς χορηγούς. Ξέρουμε ότι διψάει η γειτονιά και η ύπαιθρος, που υποχρεώνεται να καταναλώνει ό,τι προσφέρεται, από τη στιγμή που δυσκολεύεται να κάνει μόνη της την επιλογή.

Αν οι λαϊκές οργανώσεις, οι οργανώσεις της νεολαίας, αποφασίσουν να γίνουν χορηγοί της προοδευτικής πολιτιστικής δημιουργίας, που καλλιεργεί τις αξίες, αναπτύσσει την ανθρώπινη προσωπικότητα, κρίση και συλλογικότητα, τότε είναι βέβαιο ότι θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια μια νέα εποχή για τον ελληνικό πολιτισμό και τους δημιουργούς του.

Σήμερα υπάρχει ανάγκη να κτιστεί το αντίβαρο που:

  • Στηρίζει με συμμετοχή ό,τι θετικό, δημιουργικό συντελείται στο χώρο του πολιτισμού.
  • Στηρίζει και ενθαρρύνει την πολιτιστική δημιουργία, τους νέους ανθρώπους, όλους εκείνους που αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι στους χορηγούς, στους κυβερνητικούς και ΕΟΚικούς μηχανισμούς, με αντάλλαγμα την αλλοτρίωση και την απομάκρυνση από το λαό και τα προβλήματα του.

Δεν αρκεί - στις σημερινές συνθήκες - η θετική δημιουργία. Χρειάζεται ταυτόχρονα να υπάρχει το μεγάλο πανελλαδικό βήμα καταγγελίας της υποκουλτούρας, της εμπορευματοποίησης, της ιδιωτικοποίησης, της παράδοσης, που συντελείται καθημερινά, αυτού του τομέα στο μεγάλο κεφάλαιο χωρίς την απαιτούμενη αντίσταση και διαπάλη".


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ