Η Ελένη Γκίκα κυκλοφόρησε το τέταρτο ποιητικό της βιβλίο, με τίτλο "Μέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα... ". Την πρώτη της παρουσία στα Γράμματα την έκανε το 1984. Δε γνωρίζουμε τα πρώτα της βιβλία. Εδώ η ποιήτρια στήνει ένα παιχνίδι με τα γράμματα της Αλφαβήτου. Κι αυτό για να εκφράσει τα αισθήματά της. Οι αναφορές της συχνά περιέχουν λυρικούς τόνους και περιπλέκονται με τα γράμματα, δημιουργώντας κάποια ποιητικά σχήματα. Μοναξιά και πάλι μοναξιά για το Μ, ενώ για το Θ, καταγράφεται η Θεωρία, το Θαύμα και ο Θεός. Περιγραφική η ποιήτρια, λιτή δεν καταφέρνει να δώσει ένα μήνυμα, αλλά δε φτάνει και στο Ωμέγα. (Εκδόσεις "Φιλιππότη", 1996)

ΜΑΡΙΚΑΣ ΚΟΥΣΚΟΥΒΕΛΑΚΟΥ - ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Η ποιητική συλλογή της Μαρίκας Κουσκουβελάκου - Παπασωτηρίου είναι το πρώτο της βιβλίο, ή καλύτερα η πρώτη της κατάθεση στον ποιητικό μας χώρο. Ο τίτλος "Ανοίξτε Ουρανοί" δεν είναι καθόλου τυχαίος. Ερχεται σε πλήρη αρμονία με το περιεχόμενο των στίχων της. Πρόκειται για έμμετρη ποίηση, σε μορφή δημοτικού τραγουδιού και μάλιστα νεκρικού.

Χρησιμοποιούμε τη λέξη "νεκρικό" και όχι "μοιρολόι" γιατί η ποιήτρια τραγουδάει το χαμένο παιδί. Τις στιγμές που το τραγούδι γίνεται θρήνος τότε έχουμε το παραδοσιακό "μανιάτικο μοιρολόι".

Η ποίηση της μάνας - ποιήτριας συγκλονίζει τον αναγνώστη με τον χείμαρρο της ποιητικής έκφρασης. Είναι από τα πιο τραγικά παραληρήματα μάνας για το λεβέντη που χάθηκε, ιδιαίτερα την ώρα συνάντησης με το θάνατο.

Ποίηση μεστή, ολοκληρωμένη, τρυφερή, γεμάτη πόνο και λυγμούς, μας αφοπλίζει από τους πρώτους στίχους. Κι αν ο "Τάφος" του Παλαμά αντέχει στο χρόνο και μας συγκλονίζει, κι αν ο "Επιτάφιος" του Ρίτσου μας καθηλώνει, το "Ανοίξτε Ουρανοί" της Μ. Κ. - Π. μάς συγκινεί το ίδιο. Η ποιητική της φωνή μας οδηγεί στ' απόκρυφα δρομάκια της καρδιάς που ραγίζει από το χαμό του παιδιού, την ώρα, ακριβώς, που καταθέτει ποιητικά την ψυχή της μικρό λουλούδι, πάνω σ' ένα μνήμα. (Εκδόσεις "Στέφ. Βασιλόπουλος", Ιπποκράτους 6, 1996).

Φαίδρα ΖΑΜΠΑΘΑ - ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ