Γνωστά, αλλά πάντα ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά τα στοιχεία, που ανέφερε προχτές ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, σχολιάζοντας την έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και τις συνταγές για νέα, ακόμη σκληρότερα, αντεργατικά μέτρα, που αυτή περιέχει. Χαρακτηριστική είναι η εξέλιξη του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, το οποίο στην Ελλάδα και στο διάστημα 1990-96 έχει μειωθεί κατά 11% και βρίσκεται σήμερα στα επίπεδα του 1976, ενώ η αντίστοιχη μείωση στο σύνολο της ΕΕ ανήλθε μόνο στο 4%. Ακόμη, ότι την περίοδο 1984-95 οι ονομαστικοί μισθοί στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας - με βάση την εξέλιξη του κατώτατου μισθού - αυξήθηκαν κατά 310%, ενώ οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί κατά 19,44%, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σήμερα στα επίπεδα του 1982.

Ολα αυτά, όμως, δεν αποκαλύπτουν μόνον τις γαλαζοπράσινες πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας, που όλα αυτά τα χρόνια φροντίζουν πολύμορφα να "παίρνουν" από τους εργαζόμενους και να "δίνουν" στο μεγάλο κεφάλαιο. Αποκαλύπτουν, ταυτόχρονα, τη διγλωσσία και την υποκριτική στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και του ίδιου του προέδρου της.

Δεν ξέρει ο κ. Πολυζωγόπουλος ότι όλα όσα είπε και πρότεινε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας αποτελούν και τις "προτάσεις" της κυβέρνησης, που τις έχει δήθεν καταθέσει στο τραπέζι του "κοινωνικού διαλόγου"; Δεν ξέρει ότι η κυβέρνηση θεωρεί τις προτάσεις αυτές μονόδρομο, αφού μόνον αυτές μπορούν να συμβαδίσουν με τις διεθνείς εξελίξεις, και, ταυτόχρονα, αναντικατάστατη προϋπόθεση, για να γίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική; Και αφού όλα αυτά τα ξέρει, γιατί παίρνει μέρος στο δήθεν διάλογο; Για να έρθει κάποιος άλλος, μετά από καμιά δεκαριά χρόνια, να μας αραδιάζει τα νέα και πολύ χειρότερα στοιχεία..;