Είκοσι οχτώ σωματεία του Πειραιά, που καλύπτουν σημαντικούς κλαδικούς εργοστασιακούς χώρους και το κίνημα των συνταξιούχων, τραβάνε μπροστά. Οργανώνουν πανεργατική συγκέντρωση αύριο. Συντονίζουν τον αγώνα τους ενάντια στην πολιτική των απολύσεων και της ανεργίας, της λιτότητας και των συντάξεων πείνας, της κατεδάφισης των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης. Με το συντονισμένο αγώνα τους, απαντούν στις πλειοψηφίες των διοικήσεων του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας, που αρνούνται πεισματικά να αναλάβουν τις ευθύνες τους, βαδίζοντας στο δρόμο της συναίνεσης και της υποταγής. Η επιμονή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ο συντονισμός των αγώνων, το αντιπάλεμα αυτής της πολιτικής και η αποκάλυψη του ρόλου της κυβέρνησης σαν υπηρέτη του μεγάλου κεφαλαίου, είναι αυτό που οδηγεί στην απώλεια της ψυχραιμίας των κυβερνητικών στελεχών, όπως απέδειξε και η απαράδεκτη έως προβοκατόρικη στάση του ΥΕΝ Στ. Σουμάκη, κατά τη συνάντηση που είχε στις 15 Μάη με τους εκπροσώπους των ναυτεργατών. Βλέπετε, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων σπάνε τη βιτρίνα του "κοινωνικού διαλόγου" της απάτης, εκθέτουν τους εμπνευστές και τους συνενόχους τους. Η στάση αυτή αντανακλά τον αυταρχισμό και τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής, είναι συνέχεια της πολιτικής των ροπάλων του κατασταλτικού μηχανισμού.

Την ίδια μέρα που οι ναυτεργάτες διεκδικούσαν τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων, την ασφαλιστική αναβάθμιση και την προστασία του εισοδήματός τους, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στη Βουλή, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του ΚΚΕ, για το πογκρόμ διώξεων Ελλήνων ναυτεργατών από πλοία των εταιριών Λάτση,Αλαφούζου και Εμπειρίκου,έδινε εξετάσεις απέναντι στους εφοπλιστές. Αλλωστε, το αποδέχτηκε και ο ίδιος, λέγοντας, ότι "θα με πείτε πάλι άνθρωπο των εφοπλιστών, αλλά τι να κάνουμε, αυτή είναι η μοίρα των υπουργών Ναυτιλίας". Δεν έχει άδικο, αυτή είναι η "μοίρα" των υπουργών Ναυτιλίας, που διαχειρίζονται μια πολιτική υποταγμένη στα εφοπλιστικά συμφέροντα, που θεωρεί αντίπαλους τους ναυτεργάτες και αντιμετωπίζει εχθρικά όσους αγωνίζονται για τα εργατικά δικαιώματα. "Η ποντοπόρος ναυτιλία - είπε ο κ. Σουμάκης στη Βουλή - δεν εξαρτάται σε τίποτα από το ελληνικό κράτος. Παρά τις φοροαπαλλαγές, παρά τις χαρισματικές πράξεις, παρά τις εγκριτικές πράξεις... αλλάζουν σημαία και φεύγουν"! Ο "ρεαλισμός" του ΥΕΝ είναι η άλλη όψη της λογικής του νεοραγιαδισμού. Ο κ. Σουμάκης, όμως, δε λέει την αλήθεια. Η ποντοπόρος ναυτιλία εξαρτάται από το ελληνικό κράτος. Από τα τεράστια προνόμια που παρέχει στους εφοπλιστές. Από την πολύπλευρη στήριξη των συμφερόντων τους στους διεθνείς οργανισμούς. Από τη ναυτική εκπαίδευση, από τους Ελληνες ναυτεργάτες, από τη "ραχοκοκαλιά", όπως αναφέρουν οι ίδιοι οι εφοπλιστές, των αξιωματικών, χωρίς τους οποίους ούτε τα υπό ελληνική σημαία, ούτε τα υπό σημαία ευκαιρίας πλοία, ελληνικής πλοιοκτησίας, θα μπορούσαν να κινηθούν. Αυτές τις "διαπραγματευτικές δυνατότητες", όπως υποστηρίζουν στελέχη του ίδιου του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, αρνούνται οι κυβερνώντες να αξιοποιήσουν, παίζοντας το ρόλο του δικηγόρου των εφοπλιστών, που, έχοντας εξασφαλίσει τα προνόμια, εκμεταλλεύονται την ασυδοσία που τους παρέχει το ελληνικό κράτος, αρμέγουν την εθνική οικονομία και παίζουν το παιχνίδι της υποστολής της ελληνικής σημαίας, όπως και όταν το επιθυμούν. Ο υπουργός ΕΝ κατέθεσε στη Βουλή ψεύτικα στοιχεία. Το ΚΙΜΩΛΟΣ, για παράδειγμα, δεν είχε 20 Ελληνες ούτε τις καλύτερες μέρες, πολύ περισσότερο δεν έχει σήμερα μετά τον πρόσφατο διωγμό των Ελλήνων ναυτεργατών. Το ΥΕΝ παρουσιάζει σαν οργανικές συνθέσεις, όχι αυτές που προβλέπει η νομοθεσία, αλλά τις ειδικές συνθέσεις που χαρίζει το ίδιο στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις, ενώ, σε κάθε περίπτωση, καλύπτει την παραβίαση του νόμου! Εντελώς αβάσιμα είναι και τα "στοιχεία", που ανέφερε ο ΥΕΝ για τις θέσεις εργασίας στα ακτοπλοϊκά πλοία. Στο χώρο αυτό, είναι συνεχές το κυνηγητό του συνδικαλιστικού κινήματος για την αντιμετώπιση της αυθαιρεσίας των ναυτιλιακών εταιριών και της ανοχής των υπηρεσιών του υπουργείου.

Η όξυνση των προβλημάτων είναι εκρηκτική. Η πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί σε μαζική ανεργία και εξαθλίωση χιλιάδων ναυτεργατών, χιλιάδων εργαζομένων. Από αυτό εκπορεύεται η αστεία προσπάθεια του ΥΕΝ να μετατοπίσει τις ευθύνες και να αυτοαναιρέσει το ρόλο της κυβέρνησης, που έχει την ευθύνη γι' αυτήν την αντεργατική πολιτική. Η επίθεση της κυβέρνησης, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών μπορεί να ανακοπεί με τους συντονισμένους, μαζικούς και αποφασιστικούς αγώνες. Σ' αυτό το, κρίσιμης σημασίας, κάλεσμα δεκάδων σωματείων του Πειραιά, έχουν υποχρέωση να ανταποκριθούν όλοι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι της πόλης.