Σύμφωνα με την εφημερίδα "Η ΑΥΓΗ" (4.12.96) "... υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία, ζητήματα που ζητούν εκτενέστερη διερεύνηση και ερμηνεία. Ενα ιστορικό ζήτημα, όπως τα Δεκεμβριανά, είναι ίσως δύσκολο να μελετηθεί επιστημονικά, δεδομένου ότι την αντικειμενικότητα των ιστορικών εξελίξεων θολώνουν πάθη και ιδεολογίες...".

Υποτίθεται, λοιπόν, πως στόχος των τόσων και τόσων ερευνητών, είναι η αναζήτηση της αλήθειας. Την οποία, όπως μας πληροφορεί πάλι "Η ΑΥΓΗ", "επιχειρεί να φωτίσει ο Γρηγόρης Φαράκος, επιμελητής βιβλίου" για το Δεκέμβρη (το βιβλίο περιέχει εισηγήσεις, που έγιναν σε Συμπόσιο το 1995, και παρουσιάστηκε προχτές).

Στόχος αυτού του σημειώματος δεν είναι η κριτική εκτίμηση των όσων περιέχονται στο συγκεκριμένο βιβλίο. Εκφράζεται απλώς η ανάγκη να επισημανθούν ορισμένα ζητήματα, τα οποία δείχνουν και την αιτία της εμμονής μιας σειράς μελετητών γύρω από το Δεκέμβρη 1944. Αιτία, που έχει να κάνει με ιδεολογικοπολιτικές σκοπιμότητες του σήμερα.

Οπως δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο Τύπο, ένας εκ των ομιλητών, ο πρώην υπουργός Α. Πεπονής, είπε: "Αν το Δεκέμβρη οι διαπραγματεύσεις και οι συνεννοήσεις (εννοεί ανάμεσα στο ΕΑΜ - ΚΚΕ και τους Σκόμπι - Γ. Παπανδρέου) γίνονταν με πολιτικούς και όχι στρατιωτικούς όρους, θα βοηθούσε να περάσει και η Ελλάδα σε εξελίξεις ανάλογες με εκείνες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, με νόμιμα όλα τα κόμματα, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς".

Με άλλα λόγια, ο Α. Πεπονής λέει τα ίδια, τα οποία γράφει και ο Γρ. Φαράκος στο βιβλίο που προαναφέρθηκε. Συγκεκριμένα: "Από την άλλη μεριά, ο κύριος, κατά τη γνώμη μου, λόγος της συμπεριφοράς και της στάσης του ΚΚΕ, είναι ο τρόπος που κατανοούσε ότι μπορεί να φθάσει στην εξουσία... δεν είχε απομακρυνθεί από τη σταλινική αντίληψη: τη βίαιη, δηλαδή, κατάληψη της πολιτικής εξουσίας. Κάποιες ενδεικτικές αναφορές στις πηγές του ΚΚΕ ή σε γνωστά γεγονότα, πείθουν" (σελίδα 85 του βιβλίου).

Δηλαδή, οι παραπάνω και άλλοι, ενώ ισχυρίζονται ότι ψάχνουν το ζήτημα, ταυτόχρονα, καταλήγουν (έχουν καταλήξει εδώ και χρόνια) στην ουσία. Επομένως, τα όσα περί ανίχνευσης ισχυρίζονται, δεν είναι παρά περικοκλάδες. Και το θέμα δε βρίσκεται βέβαια στο γεγονός ότι έχουν καταλήξει στην ουσία, αλλά στο ότι η ουσία τους δεν είναι τίποτα άλλο από την αποθέωση που κάνουν στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αυτή η αποθέωση περνάει μέσα από την καταδίκη του Δεκέμβρη. Καταδίκη, που εκφράζεται με τη λαθολογία (παλιά μέθοδος της αντιΚΚΕ στάσης) και με την ανοιχτή αντίθεση προς τη λαϊκή πάλη, που τείνει προς την ανατροπή της πολιτικής εξουσίας της άρχουσας τάξης.

Αλλά, έτσι έχοντας τα πράγματα, στο ΕΑΜ έμεναν οι εξής δρόμοι: Η να υποταχθεί, στη βάση του "σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω", ή να πάρει τα όπλα. Εκανε - και σωστά - το δεύτερο.

Το θέμα είναι ότι το έκανε δίχως την απαιτούμενη προετοιμασία, δίχως σχέδιο και έχοντας πίσω του τα λάθη του Λιβάνου, της Καζέρτας κλπ. Αλλού, λοιπόν, βρίσκονται τα λάθη και όχι εκεί που θέλουν να τα βλέπουν ο Φαράκος, ο Κύρκος και άλλοι αποστάτες, παλιοί και νεότεροι.

Αυτά τα μηνύματα είναι φυσικό να τα ξορκίζουν ως παλαιολιθικά, όσοι βλέπουν την ..."ανανέωση" μέσα στην ΕΕ και στο καθεστώς της καπιταλιστικής πορείας. Και είναι φυσικό, επίσης, να θεωρούν "πως την αντικειμενικότητα των ιστορικών εξελίξεων θολώνουν πάθη και ιδεολογίες"! Λες και η αλήθεια μπορεί να εντοπιστεί, δίχως να υπάρχει συγκεκριμένη ιδεολογική αφετηρία και σκοπιά...

Μ.