Ο εφιάλτης της λειψυδρίας φαίνεται να φέρνει "πιο κοντά" τη Συρία και το Ιράκ. Οι δύο χώρες μοιάζουν να έχουν ολοένα και περισσότερες επαφές, έχοντας απέναντί τους έναν και μοναδικό αντίπαλο: Την Τουρκία και την επιμονή της να εκμεταλλεύεται το μεγαλύτερο μέρος του υδάτινου δυναμικού των ποταμών Τίγρη και Εφράτη.

Αντιπρόσωποι και των δύο χωρών έχουν, επανειλημμένα, καταθέσει καταγγελίες και κείμενα παραπόνων στον Αραβικό Σύνδεσμο και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς ενάντια στην τουρκική πολιτική όσον αφορά τους δύο ποταμούς. Η τουρκική ηγεσία έχει, ήδη, κατασκευάσει το φράγμα Ατατούρκ στον Εφράτη, το οποίο έχει μειώσει την παροχή νερού στα συριακά και στα ιρακινά σύνορα από 30,2 σε 14,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα το χρόνο. Το πρόβλημα φαίνεται ότι θα πάρει τραγικές διαστάσεις για τις δύο χώρες, εφόσον η Τουρκία είναι έτοιμη να ξεκινήσει την κατασκευή άλλων δύο φραγμάτων στον Τίγρη και στον Εφράτη, μετά από συμφωνία που έκανε πέρσι με μεγάλη ευρωπαϊκή ιδιωτική κοινοπραξία.

Εντυπωσιακό είναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η προσέγγιση που φαίνεται να επιχειρούν οι δύο χώρες, το Ιράκ και η Συρία, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του το βεβαρημένο παρελθόν των σχέσεών τους. Κατά τη διάρκεια του ιρανο - ιρακινού πολέμου, η Συρία είχε εμφανέστατα ταχθεί υπέρ του Ιράν και εξίσου εχθρική στάση ενάντια στη Βαγδάτη τήρησε και κατά τη διάρκεια του πολέμου στον Κόλπο. Αλλωστε, είναι γνωστές οι αρνητικότατες απόψεις του Σύρου Προέδρου Χαφέζ αλ Ασαντ απέναντι στον "δικτάτορα" Σαντάμ, όπως χαρακτηρίζει τον Ιρακινό Πρόεδρο.

Εντούτοις, οι τεράστιες διαφωνίες των δύο χωρών μοιάζουν να εξανεμίζονται μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα του νερού και εμπειρογνώμονες από τις δύο πλευρές αναμένεται να συναντηθούν, περίπου, στις 10 Φεβρουαρίου στη Δαμασκό για να συζητήσουν την κοινή στάση που θα κρατήσουν απέναντι στην Τουρκία. Είναι, μάλιστα, θέμα ημερών η κατάθεση κοινών καταγγελιών κατά της Τουρκίας και η διατύπωση κοινού αιτήματος για καθορισμό ποσοστώσεων στην αξιοποίηση των δύο ποταμών, με βάση το Διεθνές Δίκαιο και όχι με βάση την τουρκική αντίληψη, όπως τη μεταφέρει γνωστός εμπειρογνώμονας που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, ότι "ο Θεός έδωσε στους Αραβες το πετρέλαιο και στην Τουρκία το νερό".