Οι αγώνες των εργαζομένων και των αγροτών, που αναπτύσσονται αυτό το διάστημα, προκαλούν σοβαρή ανησυχία όχι μόνο στην κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στις ηγεσίες της ΝΔ, της Πολιτικής Ανοιξης και του "ΣΥΝ". Διότι είναι αγώνες που δε στρέφονται απλώς κατά της κυβέρνησης, αλλά στοχεύουν στην "καρδιά" μιας πολιτικής την οποία εφαρμόζει μεν η κυβέρνηση, την αποδέχονται, όμως, και ουσιαστικά την υπηρετούν κι αυτά τα "αντιπολιτευόμενα" κόμματα.

Ταυτόχρονα ανησυχούν και οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων οργανώσεων του συνδικαλιστικού κινήματος (εργατικού κι αγροτικού), αφού τα "σκάγια" παίρνουν κι αυτές, καθότι ξεσκεπάζουν τη συμβιβαστική στάση τους και τον υπονομευτικό ρόλο τους στους ενωτικούς αγώνες που εξελίσσονται.

Γι' αυτό βλέπουμε να εντείνονται οι προσπάθειες των "αντιπολιτευόμενων" κομμάτων και των συνδικαλιστικών ηγεσιών να "στριμώξουν" τις λαϊκές κινητοποιήσεις στα ασφυκτικά κι αναποτελεσματικά πλαίσια της "μιας τουφεκιάς στον αέρα", ώστε "και ο σκύλος να 'ναι χορτάτος και η πίτα ολόκληρη". Δηλαδή και κάποιοι αγώνες - έτσι για "μάτια του κόσμου" - να γίνονται και τα θεμέλια της συντηρητικής πολιτικής που εφαρμόζεται να μη θιγούν.