Και μετά την, κατά γενική ομολογία, πετυχημένη πανεργατική απεργία της Πέμπτης, τι; Κανονικά η απάντηση θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Οτι, δηλαδή, η ΓΣΕΕ ζητά, με το πλεονέκτημα που έχει, επανάληψη των διαπραγματεύσεων για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με τους εργοδότες και ταυτόχρονα αποφασίζει και ανακοινώνει την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, στο βαθμό που συνεχίζεται η αδιαλλαξία των βιομηχάνων. Να, όμως, που τίποτα δεν είναι αυτονόητο για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, στελέχη της οποίας φέρονται να επιμένουν σε "υπόγειες"... διαπραγματεύσεις, όντας έτοιμα να υπογράψουν με τα δυο χέρια ακόμα και διετή σύμβαση, που θα τους πέταγε ένα κόκαλο του μεγέθους του 7,5%.

Τι τους κρατά προς το παρόν; Μα οι αντιδράσεις που αναμένονται, καθώς επίσης και μια κάποια εσωτερική "αντιπολίτευση", που δεν έχει πρόβλημα με την ουσία, αλλά με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, πράγμα εξάλλου που επισήμανε και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ την παραμονή της πανεργατικής απεργίας...