Ετσι, αποσιωπώντας το γεγονός ότι η κυβέρνησή του επιφυλάσσει για τη χώρα το ρόλο της "γέφυρας" για την οικονομική διείσδυση πολυεθνικών επιχειρήσεων της Ευρώπης και των ΗΠΑ - μέσω των συνεταίρων τους επιχειρηματιών στην Ελλάδα - και κατά συνέπεια τη μεγαλύτερη εξάρτηση των βαλκανικών χωρών από το "κλαμπ" των ισχυρών της Δύσης, ο Κ. Σημίτης περιορίστηκε να αναγνωρίσει την κοινή αλήθεια πως "στα Βαλκάνια, μας ενώνουν πολλά".

Είναι αλήθεια πως τους λαούς των βαλκανικών χωρών είναι πολλά αυτά που τους ενώνουν. Είναι, όμως, επίσης αλήθεια - την οποία αποσιώπησε ο πρωθυπουργός - ότι οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις φροντίζουν να σπέρνουν μια σειρά ζιζάνια, που συμβάλλουν στην αντιπαράθεση μεταξύ των βαλκανικών χωρών. Αλήθεια, ξέχασε ο πρωθυπουργός το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ, ότι, στον αγώνα για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς Σέρβους και μουσουλμάνους στη Βοσνία; Ξέχασε ότι, στον αγώνα των πολυεθνικών για το ξαναμοίρασμα των αγορών, αξιοποιήθηκε και το εμπάργκο που επιβλήθηκε στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στο οποίο συμμετείχε και η Ελλάδα; Ξέχασε ο κύριος πρωθυπουργός το γεγονός ότι και οι ελληνικές κυβερνήσεις έπαιξαν το παιχνίδι των ξένων δυνάμεων, με την επιβολή του εμπάργκο στη γειτονική βαλκανική χώρα των Σκοπίων;

***

Πρώτον, ισχυρίστηκε πως "δεν επαληθεύτηκαν οι προβλέψεις" πολλών από εκείνους "που πίστευαν στο παρελθόν σε μια κυριαρχία των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων" και πως "οι μικρές επιχειρήσεις δε θα είχαν μέλλον, παρά μόνο αν γίνονταν παραρτήματα κολοσσών". Αλήθεια, δε βλέπει ο πρωθυπουργός την ωμή πραγματικότητα; Μια πραγματικότητα, που, χωρίς περιστροφές, λέει πως ακόμα και οι επιχειρηματίες ελληνικών επιχειρήσεων με διεθνή εμβέλεια, όπως η ποτοβιομηχανία ΜΕΤΑΞΑ, οι τσιμεντοβιομηχανίες ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ και ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ, καθώς και άλλων μεγάλων μονάδων, κάνουν τις επιχειρήσεις τους παραρτήματα ξένων πολυεθνικών; Δε βλέπει ότι, κάτω από τον ανελέητο ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές και τη συγκεκριμένη πολιτική που ακολουθούν - ελέω Μάαστριχτ - οι κυβερνώντες, πολλές άλλες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες (όπως η "Πειραϊκή - Πατραϊκή", τα Ναυπηγεία), στραγγαλίστηκαν για να αφήσουν ελεύθερο το έδαφος σε ξένες πολυεθνικές; Δεν είδε ούτε τη χτεσινή συμφωνία, που υπέγραψαν οι Βαρδινογιάννηδες, με την οποία παραχωρούν το 50% της ΜΟΤΟΡ - ΟΪΛ και της AVIN OIL στην "Αράμκο" και τις πολυεθνικές που κρύβονται πίσω της; Αν δε θέλησε να δει τη συντελούμενη μετατροπή μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων σε παραρτήματα των πολυεθνικών, τότε σίγουρα δεν μπορεί να δει και τα μαζικά λουκέτα των πραγματικά μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα, που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική.

Δεύτερον, υποστήριξε ο πρωθυπουργός πως "η πρόκληση, για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στα Βαλκάνια, δεν είναι πώς καθεμιά, που θα διεισδύσει σε μια αγορά, να αφαιρέσει το μερίδιο μιας άλλης επιχείρησης και να το καρπωθεί η ίδια". Προσδίδοντας, μάλιστα, ...φιλανθρωπικούς σκοπούς στους επιχειρηματίες, υποστήριξε πως η επιδιωκόμενη συνεργασία επιχειρηματιών στα Βαλκάνια δεν έχει σαν στόχο να εξάγει η μία χώρα τα προβλήματα στην άλλη, αλλά να αξιοποιηθούν τα τοπικά πλεονεκτήματα με κοινή επιχειρηματική δράση, στην κατεύθυνση εξασφάλισης "περισσότερης και δικαιότερα κατανεμημένης ευημερίας"! Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο Κ. Σημίτης επιχειρεί να μας πείσει πως "όλοι τρώμε από το ίδιο καζάνι" και πως η οικονομική διείσδυση επιχειρήσεων στα Βαλκάνια είναι προς το συμφέρον όλων, όσων ζουν στις χώρες της Βαλκανικής, πλούσιων και φτωχών, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων.

Αλήθεια, δε βλέπει ο κύριος πρωθυπουργός ότι ιδιοκτήτες ελληνικών επιχειρήσεων έκλεισαν τα εργοστάσιά τους στην Ελλάδα και τα μετέφεραν σε άλλες βαλκανικές ή αραβικές χώρες, με μοναδικό γνώμονα το φτηνό εργατικό κόστος και τα αυξημένα κέρδη, που θα εξασφαλίζουν εκεί, όπως επίσης και το γεγονός ότι για τους ίδιους λόγους επενδύουν τα κέρδη τους σε αυτές τις χώρες; Δεν ξέρει ότι οι ίδιες επιχειρήσεις, που σήμερα επενδύουν τα κέρδη τους στις βαλκανικές χώρες, δεν το κάνουν για να εξασφαλίσουν την "ευημερία στην περιοχή", αλλά για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους και πως αύριο θα μεταφέρουν τα κέρδη τους σε άλλες - εκτός Βαλκανίων - χώρες, που θα τους εξασφαλίζουν μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους;

***

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο Κ. Σημίτης επιχειρεί να μας πείσει πως "όλοι τρώμε από το ίδιο καζάνι" και πως η οικονομική διείσδυση επιχειρήσεων στα Βαλκάνια είναι προς το συμφέρον όλων, όσων ζουν στις χώρες της Βαλκανικής, πλούσιων και φτωχών, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων