Οι Τσιγγάνοι

Ολοκληρώνεται αυτή την εβδομάδα η ενδιαφέρουσα σειρά ντοκιμαντέρ του Λευτέρη Χαρωνίτη "Οι Τσιγγάνοι". Ο φακός της τελευταίας εκπομπής, είναι στραμμένος στους Τσιγγάνους πουζουνστην Ελλάδα και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Το κεντρικό ερώτημα της εκπομπής είναι, αν οι Τσιγγάνοι που ζουν στη χώρα μας, απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα και τα αγαθά του Ελληνα πολίτη. Η σειρά εστιάζει την προσοχή της και στη γλώσσα των Τσιγγάνων. Στην τσιγγάνικη γλώσσα, αναφέρεται ο γλωσσολόγος Βαγγέλης Μαρσέλος, ενώ ο καθηγητής παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, παρουσιάζει τη σχέση των Τσιγγάνων με τα γράμματα, μέσα από ένα πρόγραμμα μόρφωσης των Τσιγγανόπαιδων που πραγματοποιείται σε δύο σχολεία της Θεσσαλονίκης. Ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος έζησε από κοντά τους Τσιγγάνους, μιλάει για τη ρατσιστική "συμπεριφορά" των ΜΜΕ. Στην ίδια εκπομπή, ο πρόεδρος του Πανελληνίου Μορφωτικού Συλλόγου Ελλήνων Αθιγγάνων, Αχιλλέας Δημητρίου, αναφέρεται στην ιστορία και τη δράση του αρχαιότερου συλλόγου των Τσιγγάνων. Η αρχιτέκτων - πολεοδόμος Εφη Καραθανάση, μιλά για την "γκετοποίηση" των Τσιγγάνων, ενώ ο δήμαρχος της Μενεμένης Παναγιώτης Γαβριηλίδης, αναφέρεται στην πρωτοβουλία του δήμου του, για την ίδρυση διαδημοτικού δικτύου υποστήριξης των Τσιγγάνων της Ελλάδας. Η εκπομπή γυρίστηκε σε Ανω Λιόσια, Ζεφύρι, Αγία Βαρβάρα, στους Σοφάδες Θεσσαλίας, στον Εύοσμο και στη Μενεμένη. (Τρίτη ΕΤ - 2 20.00)

Είναι από τις σπάνιες φορές, που η τηλεόραση ασχολείται με το μεγάλο θέμα των ψυχικά διαταραγμένων ανθρώπων. Με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα που "πάσχουν", αλλά και οι οικογένειές τους. Το δεύτερο κρατικό κανάλι ξεκινάει μια σειρά ντοκιμαντέρ δεκατριών εκπομπών, με θέμα: "Η τρέλα: τόσο μακριά, τόσο κοντά", σε επιμέλεια και κείμενα της Φωτεινής Τσαλίκογλου. Οι εκπομπές έγιναν σε δημόσια ψυχιατρεία, σε κοινοτικά κέντρα επανένταξης και σε ημερήσια θεραπευτικά προγράμματατης ψυχιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η σειρά βασίζεται και "στηρίζεται" στο λόγο των ίδιων των ψυχικά διαταραγμένων ατόμων. Μιλάνε όμως και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, όπως οι μητέρες που έχουν ένα άρρωστο παιδί. Εκθέτουν το φόβο, την αγωνία τους: πώς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους, που πάσχει από σχιζοφρένεια; Τι σημαίνει αυτό για μια οικογένεια; Ερωτήματα, που καθημερινά βασανίζουν οικογένειες που το παιδί τους αντιμετωπίζει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα. (Πέμπτη ΕΤ - 2 21.00)